Wat een toestand

Hoi Bas,

Ik denk dat het altijd afhangt van de persoon en zijn gedrag hoe goed hij/zij kinderen zelfstandig kan opvoeden of hoe het loopt in een omgangsregeling. Dat geldt voor mensen zonder en met autisme ;-) Ik ken psychisch heel gezonde mensen die niks bakken van de opvoeding en ik ken autisten die dat heel goed doen met hun kinderen.
De vraag is dus: wat voor een persoon ben jij met je autisme en hoe gedraag jij je? Wat zijn dan je zwakke kanten? En hoe is dat dan voor de kinderen die jij gaat opvoeden? Helemaal alleen kan je dat antwoord niet geven, want ja, iedereen heeft zo zijn blinde vlekken. Je moet er dus iemand bij halen die jou goed kent en inzicht in de situatie kan krijgen om er iets over te zeggen. Dat helpt.
Aangezien jij om ongezouten meningen vraagt op een forum, denk ik dat jij je wel aardig gaat redden in die opvoeding ;-))
Belangrijk is dat jij beseft dat je zeker ergens de plank gaat misslaan, iets emotioneels over het hoofd zal zien, ergens niet tegemoet gaat komen aan de behoefte van het kind. Dat is niet te voorkomen. Hoe ga je dat oplossen of ondervangen? Die vraag is voor jou de belangrijkste om te beantwoorden.
Ik ben niet de allergeduldigste vrouw op de wereld. In de opvoeding van mijn dochter had ik geen geduld om haar te leren rolschaatsen. Zij werd om de haverklap driftig en daar kon ik niet tegen. Ik liet haar eerst alleen modderen langs een muur, maar zag dat het haar teveel frustreerde. Daarna heb ik mijn moeder gebeld, die vele malen geduldiger is als ik, en zij heeft mijn dochter leren rolschaatsen. Ik keek ernaar vanaf een afstandje en kon er toen erg van genieten. Kunst is dus om gedrag van het kind te zien, het de kans te geven om in contact met anderen te komen en dan van die te krijgen wat het nodig heeft. Of zelf het contact zoeken voor het kind als je ziet dat het misschien nodig is of gewoon regelmatig contact met anderen hebben zodat het kind zelf iemand anders kan inschakelen. Kinderen kunnen heel goed ervoor zorgen dat ze krijgen wat ze nodig hebben, zolang jij er maar voor zorgt dat er anderen in de buurt zijn om dat te kunnen doen. Je hoeft het ook niet alleen te doen of helemaal alleen te kunnen. Niemand kan dat.
Je staat er duidelijk bewust bij stil, dus dat zegt mij dat je open staat om te leren. Dat is nou precies wat alle goede ouders doen. Ik heb vertrouwen in je .