Onderstaande zal je inspireren en inzicht geven ....
Citaat anna Verwaal
“Verreweg het grootste deel van ons gedrag en onze emoties die we als volwassene hebben, valt terug te voeren op de manier waarop ons leven bij conceptie ontstond, hoe ons leven in de baarmoeder eruitzag, en hoe we geboren zijn, stelt Anna Verwaal. Dit uiterst prille begin van ons leven vormt de blauwdruk voor de rest van ons leven.
Ze ontdekte dat de prenatale en zelfs preconceptionele periode de meest vormende tijd is voor een heel mensenleven. Ze stelt dan ook: het is veel moeilijker en duurder om gebroken volwassenen te repareren dan om een gelukkig kind te bouwen”.
OUDERSCHAP
“Het is essentieel om je voor te bereiden, legt Anna uit. Ideaal gezien begin je daarmee voordat je zelfs zwanger raakt. Bijvoorbeeld als je zwanger wil worden: wat weet je over je eigen conceptie? Je was misschien niet gewenst. Of had je vader liever een zoon gehad? Of had je eigen moeder doodsangsten tijdens de zwangerschap? Logisch dat het lang duurt voor je zelf zwanger bent, want je wilt die negatieve gevoelens niet doorgeven.
‘Bijvoorbeeld. Een vrouw komt naar me toe wanneer ik spreek over vroeggeboorte. Ze trilt. Wat is er gebeurd dat ze nu zo van slag raakt? De vrouw is op dat moment zelf 36 weken zwanger en haar moeder was tijdens de bevalling bijna doodgegaan. Zij is zelf prematuur geboren, en lag in een couveuse. Haar eigen geboorte was een bedreigende ervaring"
Wat weet jij over je eigen conceptie?
“Nu heeft ze een echtgenoot die heel afwezig is. Zij belt en appt hem voortdurend, maar hij reageert nauwelijks op haar. Het is een gesloten man. Dit echtpaar komt samen voor een sessie bij me. De man vertelt dat zijn moeder een doodgeboren kindje had, en vervolgens al binnen drie maanden na dit overlijden zwanger werd van hem. Dit was nota bene op doktersadvies, zodat de moeder niet gek van verdriet werd. Deze man heeft als baby geen connectie met zijn moeder kunnen krijgen, omdat zijn moeder zich niet durfde hechten aan haar nieuwe baby. Als kind zocht hij via wild gedrag constant de aandacht van zijn ouders. Er viel nooit verbinding met hem te krijgen. Nu hij volwassen is, zit hij in een relatie met een vrouw die elke tien minuten van hem wil horen dat hij van haar houdt, omdat zij als couveusebaby snakt naar verbinding.’
Hoe heel je dit dan? Door het naar het bewustzijn te brengen. Door deze volwassen mensen te vertellen dat hun levensloop beïnvloed of zelfs bepaald is door hun omstandigheden in de baarmoeder en hun geboorte. Deze kennis en bewustzijn kunnen zoveel helderheid en hernieuwde verbinding met jezelf brengen.
‘Dit echtpaar vertelde me later dat de aanstaande vader in de 15 minuten in de auto na afloop van hun sessie bij mij al meer verbinding met zijn kindje kon maken dan in de complete tijd daarvoor. Ze hadden – met 36 weken zwangerschap – gestaan op het punt van uit elkaar gaan.’ “
anna verwaal (kiind.nl)
Bea
Therapie Obdam
Lid van Therapiepsycholoog
Obdam
Citaat anna Verwaal
“Verreweg het grootste deel van ons gedrag en onze emoties die we als volwassene hebben, valt terug te voeren op de manier waarop ons leven bij conceptie ontstond, hoe ons leven in de baarmoeder eruitzag, en hoe we geboren zijn, stelt Anna Verwaal. Dit uiterst prille begin van ons leven vormt de blauwdruk voor de rest van ons leven.
Ze ontdekte dat de prenatale en zelfs preconceptionele periode de meest vormende tijd is voor een heel mensenleven. Ze stelt dan ook: het is veel moeilijker en duurder om gebroken volwassenen te repareren dan om een gelukkig kind te bouwen”.
OUDERSCHAP
“Het is essentieel om je voor te bereiden, legt Anna uit. Ideaal gezien begin je daarmee voordat je zelfs zwanger raakt. Bijvoorbeeld als je zwanger wil worden: wat weet je over je eigen conceptie? Je was misschien niet gewenst. Of had je vader liever een zoon gehad? Of had je eigen moeder doodsangsten tijdens de zwangerschap? Logisch dat het lang duurt voor je zelf zwanger bent, want je wilt die negatieve gevoelens niet doorgeven.
‘Bijvoorbeeld. Een vrouw komt naar me toe wanneer ik spreek over vroeggeboorte. Ze trilt. Wat is er gebeurd dat ze nu zo van slag raakt? De vrouw is op dat moment zelf 36 weken zwanger en haar moeder was tijdens de bevalling bijna doodgegaan. Zij is zelf prematuur geboren, en lag in een couveuse. Haar eigen geboorte was een bedreigende ervaring"
Wat weet jij over je eigen conceptie?
“Nu heeft ze een echtgenoot die heel afwezig is. Zij belt en appt hem voortdurend, maar hij reageert nauwelijks op haar. Het is een gesloten man. Dit echtpaar komt samen voor een sessie bij me. De man vertelt dat zijn moeder een doodgeboren kindje had, en vervolgens al binnen drie maanden na dit overlijden zwanger werd van hem. Dit was nota bene op doktersadvies, zodat de moeder niet gek van verdriet werd. Deze man heeft als baby geen connectie met zijn moeder kunnen krijgen, omdat zijn moeder zich niet durfde hechten aan haar nieuwe baby. Als kind zocht hij via wild gedrag constant de aandacht van zijn ouders. Er viel nooit verbinding met hem te krijgen. Nu hij volwassen is, zit hij in een relatie met een vrouw die elke tien minuten van hem wil horen dat hij van haar houdt, omdat zij als couveusebaby snakt naar verbinding.’
Hoe heel je dit dan? Door het naar het bewustzijn te brengen. Door deze volwassen mensen te vertellen dat hun levensloop beïnvloed of zelfs bepaald is door hun omstandigheden in de baarmoeder en hun geboorte. Deze kennis en bewustzijn kunnen zoveel helderheid en hernieuwde verbinding met jezelf brengen.
‘Dit echtpaar vertelde me later dat de aanstaande vader in de 15 minuten in de auto na afloop van hun sessie bij mij al meer verbinding met zijn kindje kon maken dan in de complete tijd daarvoor. Ze hadden – met 36 weken zwangerschap – gestaan op het punt van uit elkaar gaan.’ “
anna verwaal (kiind.nl)
Bea
Therapie Obdam
Lid van Therapiepsycholoog
Obdam
