Met pijn in mijn hart en met veel verdriet neem ik afscheid van mijn man en van wat we nooit samen hebben gehad. Ik heb mijn man aangemoedigd om een job aan te nemen in het buitenland omdat hij niet wou scheiden. Toen de kans zich voor deed om een goede job heb ik blijven aandringen tot hij die aannam. Het was gewoon niet meer leefbaar. De kinderen hebben moeite met zijn druk gedrag zijn onvoorspelbaarheid, zijn snachts niet kunnen slapen, zich bemoeien met alles,...alleen met zijn interesses bezig zijn, zijn eindeloos gepraat, ...en de kinderen hebben gelijk, zonder mijn man is het zoveel rustiger, doen we wat we willen, geen nodeloze kritiek, of ik weet het beter,....Het is beter zo.
Ann
> 2 jaar geleden
