Als stiefouder ben je een outsider

Bijna dagelijks hoor ik dat de nieuwe partner in de ogen van de vader/moeder te streng is voor zijn/haar kinderen. De kinderen zijn niet gek, als ze voelen dat dit een issue is, zullen ze daarmee aan de haal gaan: ze gebruiken jullie conflict om hun zin te krijgen. Geef ze eens ongelijk…

Als stiefouder ben je een outsider in je nieuwe gezin. Als de twee partners in een samengesteld gezin allebei kinderen hebben is dat “outsider-gevoel” misschien wat minder, omdat je dan vaak allebei soms je kinderen moet missen (als ze naar hun andere ouder gaan). Maar vaak is het zo dat de kinderen van de ene partner vaker in huis zijn dan de ander. De partner kan zich dan alleen voelen staan.

Maar het outsidergevoel is nog veel sterker als een van beiden géén kinderen heeft. De vader met kinderen die een nieuwe relatie heeft voelt zich vaak net zo sterk (of sterker) verbonden met zijn kinderen als met zijn nieuwe partner. En bij moeders met kinderen is dat ook zo. Hoe verliefd je ook bent op je nieuwe partner: je kinderen blijven je achilleshiel en gaan uiteindelijk voor alles.

Communicatie is telkens weer het sleutelwoord

In hoeverre mág de nieuwe partner zich mengen in de opvoeding van de kids? Tenslotte hebben zij twee ouders, en zitten ze niet op een derde ouder te wachten. Daarom is het zo belangrijk dat beide partners hier goed over praten. Communicatie is telkens weer het sleutelwoord.

Als de natuurlijke ouder dingen door de vingers ziet, die de nieuwe partner storen leidt dat tot conflicten. Ofschoon de natuurlijke ouder het laatste woord dient te hebben, moet ook de stiefouder inbreng hebben. Zeker wanneer de achtergronden van de partners erg verschillen komt hier vaak ruzie van. Afspraken worden telkens weer gemaakt, en telkens weer geschonden. En dat heeft vaak weer te maken met de manier waarop deze afspraken tot stand komen.