ik ben altijd heel gevoelig geweest voor stress en daar kon ik steeds onbewust goed mee omgaan, adhv kleine trucjes door op stress situaties te anticiperen. in mijn kindertijd, het opgroeien en bij het studeren aan de unief kon ik alles wel nog "aan". eenmaal afgestudeerd vond ik mijn plekje niet. ik veranderde van bureau, verhuisde, etc en plots kwam alles samen; problematische relaties met familie en vriend, aanhoudende werkdruk die steeds op mij terugviel waar ik maar achter de feiten bleef aanhollen, werkgever die niet luistert en minimaliseert, een van mijn dichte vrienden pleegde zelfmoord. mijn wereld stortte in en ik kon geen kant op. ik begon bij het ervaren van druk/stress steeds vaker kotsneigingen te vertonen die soms tot effectief braken leiden. uiteindelijk moeten toegeven dat ik compleet opgebrand was. erkent dat ik nu eenmaal een hsp'er ben en dus de zaken anders bekijk. binnenkort ga ik weer aan de slag op het werk. ik kijk ernaar uit om dat weer op te bouwen, maar hoe dichter het komt hoe meer stress ik hierdoor weer ervaar. ik sta dagelijks op met kotsneigingen, soms bleef het wat langer weg maar met het vooruitzicht wordt het weer soms de hele dag door. ik word er zo moedeloos van. ik sprak hier al over met mijn dokter, mijn psycholoog, maar lijken dit ongemak telkens wat weg te wuiven. ik zal dit nogmaals aankaarten. maar er komt precies geen oplossing en het blijft aanhouden en ik.. ik ben het kotsbeu. ik kan echt wenen als ik gewoon opsta en me weer misselijk begin te voelen en begin te kokhalzen. zelf als ik fijn in de morgen opsta en mijn vriend vertelt me vervolgens over zijn drukke ingeplande werkdag, zelf dan kan het opkomen. ik herinner me de periode dat dit opkwam en dat is al zo'n 4 jaar geleden ondertss... ik hoop dat als ik weer opstart zal merken dat alles wel oké is en dat het weer vanzelf gelijk zal weggaan als ik me weer kan amuseren in mijn werk. mensen die een gelijkaardige ervaring hebben? dankje voor tips!
fleur
> 2 jaar geleden
