Ik ben een man van 52. Ik voel mij van kinds af aan als alleen. Ben erg gepest in die tijd en denk dat het deels daardoor komt. Ben ook heel beschermd opgevoed. Toen ik zelf uit huis ging ben had ik naast het werk, geen sociale contacten. Ik zag geen mogelijkheden vrienden te maken en was heel bang voor afwijzing. Het was toen heel moeilijk voor mij een club of vereniging te vinden om bij aan te sluiten. Ik zat hele dagen binnen. Door te gaan sporten (ik was erg mager) en toch mijn angst te overwinnen ben ik lid geworden van een sportclub en heb ik het geluk gehad vrienden te krijgen. In die periode ben ik ook verhuisd dicht in een stad. Hier ben ik heel intensief contacten aangegaan en lid geworden van verenigingen. Door mijn geslotenheid had ik nog nooit een vriendin gehad. Omdat ik meer zelfvertrouwen kreeg heb ik ook de stap aangedurfd om hier een stap te maken. Ik was toen 33 en had nog nooit sex gehad. Deze vriendin was heel lief voor mij. Helaas is ze binnen 2 jaar overleden aan kanker. Hierna heb ik nog een relatie gehad van vijf jaar. In die periode was ik wel gelukkig. Ik heb nooit samengewoond. Heb ik door veel activiteiten en hobby’s mijn leven vorm gegeven, maar diep van binnen wilde ik graag een relatie. Ik woon in een leuk, maar klein flatje waar ik mij als ik alleen ben niet zo goed weet te vermaken. Thuis in mijn eentje voelde ik mij erg alleen. Door te verbouwen en klussen kon ik dat wel onderdrukken. Intussen overleed mijn moeder en heb ik een probleem gekregen aan mijn gehoor wat mij erg onzeker heeft gemaakt. Een paar vrienden heb ik steeds gehad. Terwijl ik nog veel sport en dans wilde ik ook graag thuis gezelligheid, maar dat lukte mij niet. Dit heeft 5 jaar geduurd. Ondanks paar goede vrienden en kennissen een gevoel van het willen vinden van een vriendin om samen mee te zijn. Ik voel mij geïsoleerd en eenzaam. Vorig jaar ben ik iemand op mijn werk tegengekomen en dat bleek niet goed voor mij. Ik wilde het te graag, maar zij had zelf problemen. Ik ben heel erg ongelukkig geworden daarvan en het heeft mij heel erg bezig gehouden. In een stomme actie heb ik mijn flat verkocht en nu ga ik in een dichtbijgelegen dorp wonen. Ik wilde graag een huisje met een tuin. Het was een goed idee iets te veranderen, maar doordat ik niet goed in mijn vel zat heb ik een huis op een stille plek gekocht waar ik nu al veel spijt van heb. Ik voelde vanaf het begin aan dat dit geen goede keuze was, maar door mijn gebrek aan zelfvertrouwen heb ik anderen voor mij laten besluiten. Ik ben heel erg bang dat ik straks weer eenzaam ga worden omdat mijn activiteiten niet meer zo dichtbij zijn. Ik had gedacht dat een huis met meer ruimte juist positief zouden zijn. Ik ben heel erg bang om weer af te zakken en eenzaam te worden. Ik zie nu in dat het alleen en gesloten zijn in mij zit en dat juist activiteiten en contacten goed voor mij zijn. Met mijzelf kan ik het niet goed vinden, ik houd niet echt van mijzelf denk ik. Ik moet nu verder en heb vrienden gevraagd voor de verhuizing. Ik ben zo bang dat ik weer terug ga vallen.
Erik
> 2 jaar geleden
