Burnout of bijwerkingen van medicijnen

Hoi Bas,

Ik heb diazepam en citalopram meegekregen na goed overleg met mijn huisarts en het heeft mij juist héél erg geholpen. Het verschilt dus echt per persoon hoe het aanslaat. Misschien was het net niet het middel dat voor jou goed was, maar zeker niet elke medicatie is rommel. Misschien helpt iets anders wel, sta er in ieder geval open voor en wees niet té sceptisch. Al snap ik wel dat het vertrouwen in medicatie is afgenomen. Nogmaals, bij mij was het nét het steuntje in de rug waardoor ik weer wat meer uit mijn burn-out kan kruipen nu. Ook maar een heel klein beetje hoor, maar het vermindert angst. En misschien helpt iets anders wel voor jou! Wees er open over met je behandelaar/arts/psycholoog en kijk rustig of medicatie voor jou op dit moment handig is. Misschien niet, maar misschien ook wel. Ik heb bij mijzelf het gevoel dat het heel weloverwogen voor mij is uitgekozen en dat het op dit moment precies is wat ik nodig had.

Heel veel sterkte, Bas.

Hoi anoniem. Fijn dat jij er wel baat bij hebt. Ik ga denk ik eerst weer terug naar "fabrieks instellingen", dus zonder medicatie en blanco. Vandaar uit maar kijken wat slim is om te doen. Het is een lastige puzzel. Bedankt voor je reactie, en jij natuurlijk ook veel sterkte in je herstel.

Hallo Bas,

Ik zit inmiddels 3 jaar en 6 maanden in een zware burn-out. Herstel is er wel, maar in een gestaag tempo. Mede te danken aan de werkgever en bedrijfsarts die in financiele termen denken ipv humanistisch.

Ik herken een paar klachten die je benoemde, waaronder de-realisatie. Bij mij is het stukken minder geworden, soms helemaal weg. Alleen als ik over mijn grenzen heen ga, bijvoorbeeld lang beeldscherm kijken, of drukte/lawaai mensen, komt het iets meer terug. Probeer dus prikkelingen te voorkomen die jouw (centrale) zenuwstelsel overbelasten.

Ik heb bewust geen medicijnen genomen, want die lossen de oorzaak niet op en kunnen het herstel juist in de weg zitten. Ook is er risico op nog een probleem erbij, namelijk het afbouwen. Maar goed, voor sommigen zit er niets anders op en moet het wel.

Zie B12 symptomen op internet!! Zie mijn reactie hierboven alsjeblieft.

Hoi bas,
Ik zit al 15 maanden in een zware burnout.
En heb bewust gekozen voor geen medicatie. Herken wel de spierzwakte ik kon in het begin van me burnout niet eens langer dan 10 min staan. Nu kan ik weer iets meer maar heb nog veel last van prikkels en spieren die daardoor ook aanspannen angstgevoelens duizeligheid nek kaak ogen oren middenrif. Heb iets heel erg emotioneels meegemaakt, en merk al gelijk dat me lichaam hier zwaarder op reageert. Het herstel duurt lang.. maar wat goed helpt is een goeie psycholoog ontspanning en inspanning ademhalingsoefeningen meditatie en de natuur.

Hoi Richard,
Jeetje 3, 6 maanden in een burnout.. heb je je verhaal hier ergens ook op gedeeld? Zit namelijk ook in een zware burnout met een zwaar overprikkeld brein

Sorry rachid

Beste Bas, mijn ervaring is ook geen medicatie gebruiken. Wat mij ontzettend heeft geholpen is iedere dag een stukje te wandelen. Ga naar buiten de natuur in. Kijk goed om je heen. Wat zie je, wat ruik je wat voel je? Met aandacht wandelen. Het hoofd leeg! Daarbij ademhalingsoefeningen en meditatie. Je wilt rust maar je voelt het (nog) niet. Probeer echt te luisteren naar je lichaam. Zoek de stilte op! Je moet hier doorheen. Ook een goede coach kan helpen. Wees vooral ook lief voor jezelf. Vertrouw erop dat het beter gaat worden. Ook kleine stapjes betekenen vooruitgang. Blijf de lichtpuntjes zien en blijf positief!! Drink veel groene thee en zo min mogelijk koffie. Wat ik wel extra slik zijn magnesium tabletten (bisgliycinaat). Neem dit 1 uurtje voordat je gaat slapen. Heel veel sterkte voor iedereen die in deze vervelende situatie zit !

Heb je wel uitleg gekregen? AD moet je opbouwen en kunnen klachten eerst verergeren. De oxazepam onderdrukt dat dan. Ook merk je de positieve effecten pas na 1-3 maanden.

Bij mij ook de medicatie heeft ook meer kwaad gedaan dan goed.
Ik ben er nu 2 maanden vrij van maar mijn hersenen vragen er nog steeds om dat doet die medicatie helaas nog een hele tijd als je gestopt ben.
Ik heb hier ook wel een trauma aan overgehouden

Ik wil juist aan de medicatie gaan beginnen, hoor ook heel veel positieve verhalen. Maar als je de wilskracht hebt en goeie steun van mensen om je heen. Dan probeer eerst maar zonder. Ik heb het al 2 jaar geprobeerd ben zker iets vooruit gegaan maar nog veelste snel overprikkeld en snel moe na wat inspanningen. Hopelijk onderdrukt de med. Iets meer de angst en de gespannen spieren. Hopelijk gaat et helpen herstellen. Veel succes met joun weg hierin

Hi Bas. Je verhaal is heel herkenbaar. Ik ben ook begonnen met Zoloft tijdens een zware burnout. Het heeft alles alleen erger gemaakt. Ik heb het maar 4 weken geslikt maar had last van heel extreme bijwerkingen. Ook suïcidale gedachten. Ik ben er nu 4 weken af maar heb voel nog steeds ontwenningsverschijnselen. Hoe gaat het nu met jou?

Hoi Bas,

Je bericht is inmiddels van maanden geleden. Ik ken je niet persoonlijk, maar ik hoop heel erg dat het wat beter met je gaat!

Hier een soortgelijke ervaring. Ik had wat last van (ik noem het zelf 'lichte') angstklachten die na mijn burnout van 5 jaar geleden nooit helemaal over zijn gegaan. Uit mijn burnout kwam ik, hoe cliche ook, echter sterker. Dat restje angstklachten echter nooit heel goed aangepakt (schaamte, alleen mijn man wist er van en met wat vermijdingstactieken werd het wat meer acceptabel). Angstklachten voor mij uiten zich in: uiteten met 10 man (druk restaurant, kan niet zomaar weg wanneer ik wil, bang om een paniekaanval te krijgen etc). Of in een meeting zitten op het werk. Het bleef toch altijd een dingetje. Ik wilde niet tegen dingen opzien omdat ik bang was angst te krijgen (mijn rationele hoofd denkt dan 'ik ben toch wel slim genoeg om niet angst te hebben voor angst?'). Dat vrat energie. En ik veel gevallen viel het uiteindelijk mee en was de activiteit toch leuk. Mja toch blijft dat een stress bron.

Anyhow, 2 weken geleden met Citolapram 10 mg (om 2 vliegen in 1 klap te slaan en die angst rond de pms ook wat te verminderen). De volgende avond begonnen de eerste klachten. Ik hield in mijn achterhoofd dat het met AD de eerste weken wat slechter kan gaan en daarna beter. Maar na 3 pillen gestopt. Ik was fysiek er erg ziek van (blijven spugen,zweten,diarree, niet meer kunnen slapen) en mentaal nog meer. Alleen maar paniekaanvallen en huilbuien. Zeker de eerste paar dagen alleen maar huilend de huisarts bellen dat ik naar een crisisdienst moet of een GGZ instelling en dat ik dit niet vol zou houden. Iedere minuut was angst en totale onrust. Normaal sta ik het liefst niet in het middelpunt dus om nu te gillen dat ik opgenomen moest worden geeft ook wel aan hoe erg het was. Ik hoopte na een week weer de oude te zijn, want die AD zou dan toch uit het lichaam moeten zijn?

Ondertussen ben ik al een geruime week aan de oxazepam (ongv 4x10 mg per dag). Mijn lichaam is nog vol adrenaline. Iedere nacht wordt ik rond 01:00 wakker slaap nauwelijks meer. Hartkloppingen, diarree in de nacht, misselijk, tintelingen. In de ochtend met name huilbuien en een gevoel dat dit nooit meer goed gaat komen.

Over 4 weken kan ik gelukkig al terecht bij een goede psycholoog. Ik ben op zoek naar controle en grip (al weet ik dat ik dat moet loslaten). De symptomen lijken erg op een burnout. Maar misschien ook in combi met depressie en een angststoornis. Of is het een trauma van de Citolapram?. Ik probeer af en toe de normale dingen op te blijven pakken en zorgen dat ik af en toe buiten kom (een stukje fietsen, halfuur wandelen per dag etc). Ook mindfullness en ademhalingsoefeningen (en een positief platform genaam soChicken met fijne tips and tricks).
De dagen wisselen nog sterk. Op sommige momenten ben ik gemotiveerd en gun ik mezelf de tijd en op andere momenten van de dag (vooral de ochtenden) kan ik alleen maar verzinken in nare gedachten en zie ik het moeilijk goed komen. Wordt ik nog de oude? Kan ik ooit weer in rust en kalmte genieten van dingen en zullen dagelijkse dingen weer normaal gaan voelen?

Mijn man is heel positief ingesteld en steunt mij gelukkig heel goed. Ik probeer me niet schuldig te voelen tegenover onze twee peuters, al is dat lastig soms.

De oxazepam zal ik ook binnenkort moeten gaan afbouwen verwacht ik. Aan de ene kant fijn, maar ook best eng als de klachten of ontwenningsverschijnselen dan weer terugkomen.

Zoals ik het zelf nu zie (bij gebrek aan een diagnose van de psycholoog, wat er nu nog niet is) is mijn zenuwstelsel van slag en is er een hele disbalans ontstaan waarbij stress in het lichaam de grote overhand heeft. Soms wil ik vluchten uit dit lichaam en krijg ik het idee dat ik compleet gek wordt.
Ik ben geen arts, verre van, en kan geen antwoord geven op jouw vraag. Wat ik wel denk ik dat die AD het niet beter heeft gemaakt en je wat meer stress heeft gegeven in de burnout waar je al mee zit. Meer disbalans zeg maar.

Voor sommige zullen antidepressiva echt een goede uitkomst zijn, maar in ons geval heeft het geen goed gedaan.

Sorry voor het lange verhaal. Ik denk ook dat ik het nodige van mij af moest schrijven. Ondanks dat ik er nog maar 2 weken in zit.

Ik hoop dat het goed met jou gaat. Realistisch ben je waarschijnlijk nog niet 100% hersteld, maar ik hoop dat je je een stuk beter voelt dan op het moment je deze vraag hier stelde. Ik herken in ieder geval wel een deel van je verhaal.

ik ben ook begonnen met citalopram. Heel rustig opgebouwd naar 20 mg af en toe een oxazepam nodig. Duurt zeker een maand of meer voorat zoiets aanslaat. En klopt dat je de eerste weken juist ergere paniek krijgt. Is het bij jou wel rustig opgebouwd?