De situatie in kaart brengen

In plaats van direct in de oplossing te schieten en te zoeken naar manieren om het gevoel van eenzaamheid te verlichten of te verhelpen is het goed er eerst onderzoek naar te doen.
Hou eens bij wanneer je je eenzaam voelt. Turf het in je agenda of in een (digitaal) notitieblok. Zorg dat je de dag en het tijdstip terug kan zien.
Benoem jij zelf deze momenten als eenzaam of doen anderen dat?
Wat zijn de omstandigheden op het moment dat het zich aandient? Ben je thuis of ergens anders? Ben je alleen of met anderen? Zijn er andere bijzonderheden?
Wat zijn je gedachten op dat moment?
Wat doe je, hoe gedraag je je? Ervaar je fysieke onrust? Moeheid? Ga je eten? Ga je naar buiten of onder het dekbed liggen?

Breng dit eens twee weken in kaart. Probeer dit te doen zonder de situatie te proberen te veranderen.

Een volgende stap is terugkijken en nagaan of je patronen ziet. Welke overeenkomsten hebben de momenten waarin je eenzaamheid ervaart? Overeenkomsten in gedachten, tijden of omstandigheden?
Kan je aan de hand hiervan bedenken of je er iets aan wil en kan veranderen? Doet het zich, bijvoorbeeld, altijd voor op zaterdagavond of in het weekend? Is het dan mogelijk om op die momenten afleiding te zoeken? Dit is heel simplistisch gesteld, maar dient ter voorbeeld om aan te geven hoe je het overweldigende gevoel in wat kleinere elementen op kan delen.

Ook wanneer je zelf niet goed weet wat je, al zijn het maar hele kleine dingen, kan veranderen in patronen is dit in kaart brengen een nuttige eerste stap. Met alles wat je opschrijft en ontdekt kan je concreter hulp zoeken of het gesprek hierover aan gaan met anderen. Het kan net die houvast bieden die nodig is om een eerste stap naar verandering te zetten.