Depressie - forum lotgenoten

Beste Alexander,

Ik begrijp precies waar je doorheen gaat, ik ga namelijk door hetzelfde heen sinds afgelopen zomer. Ik vroeg me af of je er misschien al achter bent gekomen wat het is?

Groetjes,

Noa

ik begrijp dit. Ik zit nu voor het eerst in een serieuze depressie ik hoop zo dat dit ooit overgaat

kan er maar niet mee omgaan vind t verschrikkelijk om te zien dat alles langs me heen gaat en er niks uit me komt
voel me erg verdrietig daar over wil er ook weer zijn en me dingen doen

Wat zwaar . Zoek steun bij lotgenoten. Ergens waar je je begrepen voelt. Bezoek de site hetverdwenenzelf eens.

Sterkte!

Mijn vriend is volgens mij ook narcistisch. Hij kan om elk klein dingetje boos worden en verwijt mij van alles. Als ik bijvoorbeeld niet meteen opspring om hem te helpen met boodschappen uitruimen krijgt hij een woede aanval. Hij is ook al meerdere malen op me afgestormd met enge ogen. Hij zegt hele gemene dingen in een woede aanval, bijvoorbeeld veel succes met al je ziektes of andere mensen zijn uiteindelijk ook klaar met je.. vervolgens doet hij uiteindelijk weer heel lief. Had jij ook dat je aan jezelf begon te twijfelen en je constant leeg en depressief voelde alsof alles jou schuld was?

Ik herken dit een klein beetje, maar ik heb ook een andere kant die het eigenlijk wel heel erg fijn vindt om aangeraakt te worden, mooi vrouwelijk te zijn en om seks te hebben. Alleen als ik het om wat voor reden dan ook eng vind, of als ik het idee heb dat ik moet terwijl ik niet wil, dan wordt het gevoel sterker dat ik er niets mee te maken wil hebben. Heb je al eens gekeken naar welke angsten er bij jou zitten? Herinneringen van vroeger oid? Misschien trekt het je aan om hypno therapie te proberen om te kijken wat er allemaal verborgen ligt onder het gevoel van jezelf te walgen. Van nature voelen we ons als mens aangetrokken tot schoonheid, vrouwelijkheid, aanraking, intimiteit, liefde. Het zijn negatieve ervaringen die daar een deksel op leggen en die dingen, die eigenlijk heel fijn zouden kunnen zijn, er als iets negatiefs uit laten zien.
Liefs

Heel herkenbaar.

Advies stop eerst met overmatig drinken. en werk eerst aan jezelf en kom tot rust, haal de stress uit je lijf. voor je in een relatie stort. Probeer met jezelf in het reine te komen door naar je gevoel en lichaam te luisteren en dat het er mag zijn en probeer een goede manier daar uiting aan te geven. zorg dat jezelf gezond
bent en energie hebt.
Communicatie met iemand met autisme is al lastig genoeg laat staan een relatie, het kan heel mooi en goed zijn, maar het is en blijft hard werken vooral voor jou.

Ik drink helemaal niet.

Hoi wat een vreselijk verhaal en dat je je zo voelt al lang. Ik ben zelf ook depressief op dit moment. Wil je me eens bellen? 06 ************* liefs lies

(Redactie: Helaas doen we ivm de nieuwe privacywetgeving avg identificeerbare persoonsgegevens zoals telefoonnummers en mailadressen verwijderen)

Hallo Pascal,
Ik begrijp uit je verhaal dat de zelfmoord van je broer heel traumatisch voor je is geweest!
Was hij je enige broer en konden jullie goed met elkaar opschieten?
Wil je er wel over praten?
Met warme groet
Lucia

Hallo Pascal, Ik zag mijn reactie niet en probeerde die te plaatsen. Nu staat ie er 5 keer, sorry! Lucia

Is er traumatherapie geweest?
Ptts?
Onderzoek dat!

Groet

Als het voor jou gewoon goed voelt, dan is het gewoon goed. Dat moet je even goed nagaan voor jezelf. Dus dat je niets wegduwd of uit de weg gaat. Maar echt eerlijk kijken en durven voelen van oke, ben ik echt gelukkig of hebben ze toch ergens wel gelijk maar heb ik gewoon geen zin in therapie.

Sowieso, naar een therapeut gaan omdat anderen dat willen, heeft zelden nut. Je moet er zelf achterstaan.

Ik denk te lezen dat uw vrouw een probleem heeft. Met u .
Maar u heeft geen probleem met uzelf.
Dus heeft uw vrouw een probleem en kan zij beter hulp zoeken.

Ook ooit gelezen . Fantastische voorbeelden. Vooral de schrijfster zelf. Die raakte flink uit het slop door de verkoop van dat boek.
Ik had er niets aan , mijn kansen waren slecht en 0 zelfvertrouwen en vooral angst vanuit mn achtergrond.

Beste anoniem,

Er staat geen datum bij je verhaal hoe gaat het nu?

Hoi ik ervaar hetzelfde. Vorig jaar juli mijn achillespees afgescheurd ben stukadoor van beroep. Moest toen verplicht 3 maand thuis zitten en heb ADHD Dus is voor mij geen pretje thuis zitten. Toen begon het piekeren angstig en leeg gevoel. In september op therapie bassis werken maar viel tegen door de angst om te lopen heb ik een verkeerde houding aan gehouden. En kreeg steeds meer andere klachten lichaamelijk werd steeds depressiefer er van nu ben ik dat nog steeds kan nergens van genieten voel me kut. Dus alles wat jij schrijft is heel herkenbaar. Gr Andre

Ik herken het wel dat van in de ziektewet zitten en het herstel gaat niet zoals het hoort te gaan...mij duurt het ook altijd langer dat komt ook door de druk van het werk, Ik wil laten zien dat het herstel goed gaat maar soms is dat niet zo en daar krijg ik dan stress van, het gevoel te hebben dat ik mij moet verantwoorden baar het werk toe, Ik ben dus eigenlijk bang om mijn werk te verliezen.ik wil laten zien dat ik mijn best doe met herstel , terwijl mijn lichaam niet wil.
Daardoor duurt het herstel nog langer en krijg ik meer stress, Ik geloof dat dus wel dat als het in je hoofd niet goed zit, je lichamelijk ook niet vooruit gaat, dat het daar wel invloed op heeft. Maar ja, hoe doorbreekt je dat, Ik zal dat altijd wel blijven houden denk ik..Ik ben ook altijd sterk maar met dit soort dingen juist niet, voel mij dan erg onzeker en bang dan bang dat men niet goed genoeg vindt, denk dat ik van mijzelf aan een bepaalde eis moet voldoen..zit mij zelf in de weg....tis lastig om eruit te komen vind ik. Groetjes Korrie

Het lijkt mij het beste dat je met iemand gaat praten.
Dit los je niet zelf op.

Wat evt. ook kan helpen is een half uur a 3 kwartier sporten op een dag cardio. daar word je wat positiever van mocht dat niet helpen zoek dan een therapeut of psycholoog waar je je ei kwijt kunt.

Lies Relatietherapie Rotterdam Lid van Therapiepsycholoog Rotterdam

Toch proberen voor jezelf op te komen en te zeggen wat je denkt en voelt. Je hoeft nergens voor te schamen, we zijn allemaal mensen. Je moet maar zo denken je heb maar 1 leven en dat is kort.

Altijd je gevoelens blijven delen. Het lucht sowieso op voor jezelf. En N.I.V.E.A niet invullen voor een ander.

Wat fijn voor je/ jullie, dat zouden meer mensen moet doen!
succes!

Lies Relatietherapie Rotterdam Lid van Therapiepsycholoog Rotterdam

Jet,

Dit is echt niet oké, zou eerst naar de huisarts gaan en proberen een verwijsbrief te krijgen voor een goede psycholoog, je hebt hulp nodig.
En er is vast wel iemand waar het wel mee klikt!
Sterkte!

Lies Relatietherapie Rotterdam Lid van Therapiepsycholoog Rotterdam

Beste Madelief,

Soms is depressief ''niks anders' als heel veel verdriet...
Als je langer tijd veel verdriet hebt, raakt alles uit balans...

Met alles bedoel ik ook echt alles; emotioneel, fysiek, sociaal, maatschappelijk, relationeel, rationeel en financieel.

Die balans herstellen is moeilijk en lastig....maar misschien met goede begeleiding niet onmogelijk

Oh Petra, ik heb je verhaal gelezen, ik word er triest van!
Ik ben nieuw hier, mijn verhaal is heel anders, maar ik voel me ook eenzaam!
Ik weet niet wanneer je dit schreef, hoe gaat het nu met je?
Liefs Lucia

Herkenbaar. Daarom blijf ik zoeken naar de juiste therapie. Bij mij is het een combinatie van de stofjes in mijn hersenen die niet goed functioneren, en alle ellende die ik meegemaakt heb en telkens weer nieuwe erbij.

Vandaar dat ik nu toch maar besloten heb anti depressiva te gaan nemen, kijken of dat iets goeds doet.

Maar ik begrijp je gevoel volkomen. Ik zeg altijd; het lijkt wel of ik gewoonweg niet gelukkig mag zijn..Er is altijd wel iets wat mijn leven door de war gooit etc. En mijn gezondheid maakt het me ook niet makkelijker erop.

Probeer voor jezelf een plan te maken qua therapie en misschien verdiepen in medicatie. Ik kan je nog niet zeggen of het mij helpt, ben er pas mee begonnen.

Maar ik kon niet meer, zit er helemaal doorheen terwijl ik in principe echt zoveel heb om dankbaar voor te zijn, maar ik voel het niet, ik voel me alleen maar door de war, leeg en depri,..dus ik moest wel.

X

Ik heb dit zelf ook gehad.
Heel veel pubers zitten met zoveel druk.
De maatschappij die alles van ze verlang terwijl ze zo struggelen al met zichzelf.
Vaker zie je dat tieners in die tijd burnouts krijgen en soms zelfs heftiger.
Misschien zou het goed voor hem zijn om 4 dagen In de week te werken en 1 dag in de week school om te overbruggen.
Meer bezig in praktijk dan zijn hoofd te belasten.
Ga naar zijn kamer en vraag vind je het gezellig als we samen een bak thee(koffie) drinken?
Kom ik zo naar boven .
Geef hem de ruimte om te praten doet hij dat niet of kan hij dat niet vraag hem alleen een cijfer te geven voor deze dag dan kun je pieken en dalen herkennen.
En vraag of hij erover iets wilt zeggen zo niet dan is het cijfer voldoende om te weten hoe hij zich voelt.
Heb geduld geef hem een knuffel en vertel hem dat je er voor hem bent en dat je trots op hem bent en zie dat hij het moeilijk heeft en dat hij niet alleen is.

Heel veel sterkte
Bel anders een hulplijn