Nog maar net een jaar getrouwd en ben nu al sterk aan het nadenken om te scheiden. Hebben beide grote psychische problemen. Beide misbruikt geweest, ik daarbij ook emotionele verwaarlozing. Mijn man heeft PTSS over gehouden aan het misbruik, waardoor hij vaak paniek heeft en ik in veel drama terecht kom. Hij heeft verlatingsangst, ik bindingsangst. Ik heb veel vrijheid nodig, hij klampt zich juist sterk aan me vast.
Bij ruzies wordt alles en iedereen erbij gehaald, waardoor het niet meer tussen ons is maar o.a. met familieleden die zich ermee bemoeien.
Ik ben gelovig en ben geen voorstander van scheiden, maar zie momenteel geen uitweg. Ik zit met een burnout thuis, en heb al genoeg aan mezelf. Bovendien zie ik geen toekomst o.a. vanwege het feit dat we geen seksleven hebben en er voor mij ook geen aantrekkingskracht is.
Bovendien is er een man in mijn leven gekomen waar ik verliefd op ben. Hij is ongecompliceerd en stabiel. Dit speelt voor mij erg mee en ik merk dat ik hem niet kan loslaten (overigens ben ik niet vreemdgegaan oid).
Ik vraag me af of het mogelijk is hier doorheen te komen. Hij is altijd mn maatje geweest en ik voel me erg veilig bij hem. Wat is verstandig? Kan ik in deze staat van zijn een keuze maken? Wordt mijn keuze beïnvloed door mijn bindingsangst of zitten we echt in een hopeloze situatie? Iemand die me kan helpen..? En tips kan geven hoe uit elkaar te gaan, mocht dit nodig zijn?
Bij ruzies wordt alles en iedereen erbij gehaald, waardoor het niet meer tussen ons is maar o.a. met familieleden die zich ermee bemoeien.
Ik ben gelovig en ben geen voorstander van scheiden, maar zie momenteel geen uitweg. Ik zit met een burnout thuis, en heb al genoeg aan mezelf. Bovendien zie ik geen toekomst o.a. vanwege het feit dat we geen seksleven hebben en er voor mij ook geen aantrekkingskracht is.
Bovendien is er een man in mijn leven gekomen waar ik verliefd op ben. Hij is ongecompliceerd en stabiel. Dit speelt voor mij erg mee en ik merk dat ik hem niet kan loslaten (overigens ben ik niet vreemdgegaan oid).
Ik vraag me af of het mogelijk is hier doorheen te komen. Hij is altijd mn maatje geweest en ik voel me erg veilig bij hem. Wat is verstandig? Kan ik in deze staat van zijn een keuze maken? Wordt mijn keuze beïnvloed door mijn bindingsangst of zitten we echt in een hopeloze situatie? Iemand die me kan helpen..? En tips kan geven hoe uit elkaar te gaan, mocht dit nodig zijn?
Anoniem
> 2 jaar geleden
