Hallo mijn naam is Prim,
Mijn vrouw wil scheiden en ik niet we zijn 18 jaar getrouwd en 19 jaar samen.
we houden van samen film kijken en ik op zijn tijd als het toe laat even gamen.
op zijn tijd bioscoop of uit eten, naar familie gaan en uitjes met de kinderen doen.
We hebben 3 kinderen twee zoons (tweeling) van 10 en een dochtertje van 8 jaar.
3 jaar na de geboorte van de jongens zijn we door middel van testen er achter gekomen dat de jongens allebei autisme met een meervoudige beperking hebben. vanaf hier veranderd er veel in ons leven, het word moeilijker en zwaarder.
maar daar kwamen we natuurlijk gaande weg pas echt achter.
de bevalling was ook echt heel zwaar en ging niet echt goed ik begreep al diep in mijn hard dat dit al impact op veel dingen zou hebben.
ook toen ons dochtertje geboren werd via keizersnee was ze geboren met klompvoetjes.
voor dat de kinderen geboren werden hadden we al afgesproken dat mijn vrouw de zorg zou doen want ik zag thuis dat een vrouw dat als geen ander kan en ik zag in mijn vrouw een zorgzame vrouw.
ik zou de financiën doen en alles er omheen.
maar natuurlijk waar ze me nodig heeft zal ik haar steunen.
in de afgelopen 5 jaar zeker voelden we elkaar uit elkaar groeien maar wel met het besef hoe dat komt.
de zorg voor de jongens is heel intensief en aan het eind van de dag mag je blij zijn dat je even een moment voor elkaar heb of voor jezelf.
in de 10 jaar is mijn vrouw ook gestopt met werken omdat ze dit zelf ook wilde, ze heeft haar inkomen kunnen opvangen uit het pgb van de jongens.
ik werk ful time als lasser in de metaal en werkte ook in de beveiliging in de zaterdag nacht en feestdagen, met de beveiliging ben ik nu inmiddels 5 jaar mee gestopt het was niet meer te doen.
3 jaar geleden werd het voor mijn vrouw heel veel regelen voor de jongens bellen, mailen, verslagen maken, zoektocht naar dagbesteding.
dit omdat door verkeerde keuzes van de dagbesteding waar ze op zaten nu thuiszitters zijn geworden.
mijn rol in de laatste jaren is als ik uit werk kwam deed ik meteen als ik thuis kwam alles opruimen en schoonmaken en de afwas, en na eten met de jongens naar buiten wandelen en of naar paardrijden of zwemmen.
als ik dan thuis kwam ging ik met ze douchen en deed ze naar bed.
dit was best erg intensief omdat je geen 1 op 1 kan geven en een octopus moet zijn met 20 ogen.
maar dit deed ik om mijn vrouw te ontlasten omdat ze het aangaf dat ze het altijd druk had en daarom ook niets in het huis had gedaan.
maandag en woensdag komt haar moeder de was doen, hier deed zij zelf nooit iets mee.
eigenlijk deed mijn vrouw niets in het huis en het werd altijd gedaan, maar ik zag alleen maar ik moet haar helpen en dat deed ik ook, maar ook voor de kinderen.
financieel van haar kant is alleen eigenlijk de boodschappen doen en ik doe alle vaste lasten en andere extra kosten.
zij had hier 2300euro voor en ik 2450euro, maar elke maand maakte ze er een rommel van, maar ik ruimde het op met succes maar het moest niet nodig zijn.
en toch ik hou van haar voor wie ze is en wij zijn een heeel goed team voor de kinderen, en nog een leuk stel om te zien.
in veel opzichte heb ik de situatie gerespecteerd en geaccepteerd hoe het is, en ik dacht eigenlijk mijn vrouw ook.
helaas niet.
nu de laatste 6 maanden viel mij op dat ze goed ging sporten met een personal trainer en ze ging vooruit en ik was blij voor haar.
mij viel ook op dat ze heel erg met haar uiterlijk bezig was en kleding style.
ik schoot hier voor mezelf in te kort maar ik wachte misschien op het moment dat alles wat stabieler zou worden in het huis.
we kregen zorgverleners voor de jongen van 07:30 - 17:00uur
de nachten waren altijd kort omdat de jongens nooit goed sliepen ook dat was zwaar voor beiden.
maar deze nacht moest mijn vrouw naar de dokterspost om 2 uur in de nacht.
de volgende dag toen de jongens de deur uit waren met de zorgverleners zei mijn vrouw ik moet vandaag echt naar een hotel.
ik zei maar daar is geen geld voor, zei wilde het gaan lenen desnoods.
dat wilde ik niet dus ik zei gebruik dan de credit card dat probeer ik het volgende maand recht te trekken.
zo gezegd zo gedaan.
na een half uur dacht ik er zijn hier 2 hotels maar weet niet welke, ik wilde haar niet storen.
ik keek via haar laptop op google maps en kwam erachter dat ze niet in het hotels was maar ergens anders.
ik heb haar 3 keer toen de kans gegeven om de waarheid te vetellen maar deed ze niet.
ze had ook de telefoon neergelegd, het was zo klaar als een klontje ze gaat vreemd iets dat niemand en zeker ik niet van haar verwachte.
2 minuten later belde haar broertje ik was zo overstuur dat ik hem het had verteld, hij is meteen naar haar toegegaan omdat hij het vreselijk vind dat dit gebeurt en zeker als je naar onze gezinssituatie kijk.
uiteindelijk weten al haar broertjes en zusjes het wat ze mij heel kwalijk neemt.
ik kan de tijd niet terugdraaien maar heb wel mijn excuus aangeboden, die niets geaccepteerd werd en is.
vanaf hier kom ik letterlijk in een nachtmerrie.
ik had haar vergeven dat ze was vreemdgegaan maar ik moest dit wel verwerken, en zij had verteld dat het over was met die ander.
ik heb mijn vrouw nog nooit gecontroleerd niet eens haar telefoon aangeraakt in de jaren dat we samen zijn, maar ik heb haar nog 4x gecontroleerd gewoon voor mezelf om gerust te stellen, zij kwam daar achter en zei zo kunnen we niet verder en ze wil scheiden.
ik vertelde haar keer op keer probeer het ook van mijn kant te bekijken.
maar ze bleef herhalen dat ik schade heb aangericht bij haar broertjes en zusjes en over het controleren.
ik geef niet op dacht ik onze kinderen hebben ons nodig en wij kunnen zeker nu we meer tijd hebben in therapy gaan om de schade jaren te herstellen.
vanaf hier werden deze punten een beetje vergeten en nu werd het, jij heb mij niet als je vrouw behandeld en gaf me geen aandacht.
ik zei schat ik ben heel veel bezig vanuit mijn werk om jou te ontlasten en er te zijn voor de kinderen, het spijt mij dat ik je te kort hebt geschoten maar ik ben echt letterlijk moe en geestelijk ook.
ze had hier geen boodschap aan en luistert niet eens en nu komt ze met ik ben nog maar 36 jaar en een mooie vrouw ik wil mensen leren kennen en naar festivals gaan en leuke dingen doen.
ik dacht is dit een midlife crisis ofzo?
jij gaat vreemd ik vergeef en ik heb letterlijk meerdere malen gesmeekt om er aan te werken, en weet dat het gaat lukken.
we hebben zoveel opstakels overwonnen maar ze zegt keihard dat ik een waardeloze man ben.
dit komt zo keihard aan iedereen staat aan mijn kant en vind het vreselijk voor het gezin.
ik heb nu zoveel verdriet hierdoor en hoop dat ze anders gaat denken maar ik denk dat ik mezelf in de maling neem.
maar nu spookt het alleen door mijn hoofd waarom probeer je het niet voor ons allemaal.
nu over 2 weken gaan we naar de mediator met loot in mijn schoenen.
koophuis wil ik graag behouden als het mogelijk is ook voor de kinderen,ik vroeg ook aan haar als ze water bij de wijn kan doen doe het dan.
maar ze wil de helft en is er helemaal klaar mee.
ik zie het er niet zo rozengeur en maneschijn in stel je moet allebei een anders huis zoeken anno 2022 krapte huizenmarkt.
maar ook dat ze zelf niet met geld om kan gaan en slordig is, dit maakt me zorgen natuurlijk ook voor de kinderen.
moment van typen is het 03-07-22 begin vd maand.
ze is nu op het moment op een festival uit haar bol aan het gaan en heeft al 2200 euro uitgegeven in 1 week aan cosmetica en kleding en tickets.
we moeten nog 3 weken eten.
ze heeft ook een heel kort lontje als ik aan haar vraag hoe moeten we dat doen die 3 weken...vlam in de pan.
alles is te veel en ik ben te veel.
ik herken de zorgzame lieve vrouw niet meer ze is totaal iemand anders.
ze is de hele dag met zichzelf bezig en gaat en staat waar ze wil.
ik mag niet bemoeien, ze zegt het niet maar ze haat me.
ik heb 2 dagen geleden nog gezegd tegen haar, het spijt me waar ik je tekort ben geschoten en waar ik je pijn en verdriet heb gedaan...dat wilde ik je laten weten.
geen reactie gekregen.
ik denk hoe het was en kijk om me heen we waren een heel goed team en we waren goed voor elkaar ons huis nog 2 verbouwingen aan gedaan vorig jaar.
alles kapot, en ik denk dat ze het niet ziet.
ik zie haar elke dag heel veel in de spiegel kijken en haar haar mooi maken een totaal andere vrouw die nu zo met zichzelf is.
het doet pijn en voel me verlaten.
ik ga proberen het het beste voor de kinderen er uit te halen met de co ouderschap financieel voor ons beiden goed te regelen zoals ik dat altijd heb gedaan, en hoop op een goede toekomst.
ook al zie ik nu alles instorten.
Mijn vrouw wil scheiden en ik niet we zijn 18 jaar getrouwd en 19 jaar samen.
we houden van samen film kijken en ik op zijn tijd als het toe laat even gamen.
op zijn tijd bioscoop of uit eten, naar familie gaan en uitjes met de kinderen doen.
We hebben 3 kinderen twee zoons (tweeling) van 10 en een dochtertje van 8 jaar.
3 jaar na de geboorte van de jongens zijn we door middel van testen er achter gekomen dat de jongens allebei autisme met een meervoudige beperking hebben. vanaf hier veranderd er veel in ons leven, het word moeilijker en zwaarder.
maar daar kwamen we natuurlijk gaande weg pas echt achter.
de bevalling was ook echt heel zwaar en ging niet echt goed ik begreep al diep in mijn hard dat dit al impact op veel dingen zou hebben.
ook toen ons dochtertje geboren werd via keizersnee was ze geboren met klompvoetjes.
voor dat de kinderen geboren werden hadden we al afgesproken dat mijn vrouw de zorg zou doen want ik zag thuis dat een vrouw dat als geen ander kan en ik zag in mijn vrouw een zorgzame vrouw.
ik zou de financiën doen en alles er omheen.
maar natuurlijk waar ze me nodig heeft zal ik haar steunen.
in de afgelopen 5 jaar zeker voelden we elkaar uit elkaar groeien maar wel met het besef hoe dat komt.
de zorg voor de jongens is heel intensief en aan het eind van de dag mag je blij zijn dat je even een moment voor elkaar heb of voor jezelf.
in de 10 jaar is mijn vrouw ook gestopt met werken omdat ze dit zelf ook wilde, ze heeft haar inkomen kunnen opvangen uit het pgb van de jongens.
ik werk ful time als lasser in de metaal en werkte ook in de beveiliging in de zaterdag nacht en feestdagen, met de beveiliging ben ik nu inmiddels 5 jaar mee gestopt het was niet meer te doen.
3 jaar geleden werd het voor mijn vrouw heel veel regelen voor de jongens bellen, mailen, verslagen maken, zoektocht naar dagbesteding.
dit omdat door verkeerde keuzes van de dagbesteding waar ze op zaten nu thuiszitters zijn geworden.
mijn rol in de laatste jaren is als ik uit werk kwam deed ik meteen als ik thuis kwam alles opruimen en schoonmaken en de afwas, en na eten met de jongens naar buiten wandelen en of naar paardrijden of zwemmen.
als ik dan thuis kwam ging ik met ze douchen en deed ze naar bed.
dit was best erg intensief omdat je geen 1 op 1 kan geven en een octopus moet zijn met 20 ogen.
maar dit deed ik om mijn vrouw te ontlasten omdat ze het aangaf dat ze het altijd druk had en daarom ook niets in het huis had gedaan.
maandag en woensdag komt haar moeder de was doen, hier deed zij zelf nooit iets mee.
eigenlijk deed mijn vrouw niets in het huis en het werd altijd gedaan, maar ik zag alleen maar ik moet haar helpen en dat deed ik ook, maar ook voor de kinderen.
financieel van haar kant is alleen eigenlijk de boodschappen doen en ik doe alle vaste lasten en andere extra kosten.
zij had hier 2300euro voor en ik 2450euro, maar elke maand maakte ze er een rommel van, maar ik ruimde het op met succes maar het moest niet nodig zijn.
en toch ik hou van haar voor wie ze is en wij zijn een heeel goed team voor de kinderen, en nog een leuk stel om te zien.
in veel opzichte heb ik de situatie gerespecteerd en geaccepteerd hoe het is, en ik dacht eigenlijk mijn vrouw ook.
helaas niet.
nu de laatste 6 maanden viel mij op dat ze goed ging sporten met een personal trainer en ze ging vooruit en ik was blij voor haar.
mij viel ook op dat ze heel erg met haar uiterlijk bezig was en kleding style.
ik schoot hier voor mezelf in te kort maar ik wachte misschien op het moment dat alles wat stabieler zou worden in het huis.
we kregen zorgverleners voor de jongen van 07:30 - 17:00uur
de nachten waren altijd kort omdat de jongens nooit goed sliepen ook dat was zwaar voor beiden.
maar deze nacht moest mijn vrouw naar de dokterspost om 2 uur in de nacht.
de volgende dag toen de jongens de deur uit waren met de zorgverleners zei mijn vrouw ik moet vandaag echt naar een hotel.
ik zei maar daar is geen geld voor, zei wilde het gaan lenen desnoods.
dat wilde ik niet dus ik zei gebruik dan de credit card dat probeer ik het volgende maand recht te trekken.
zo gezegd zo gedaan.
na een half uur dacht ik er zijn hier 2 hotels maar weet niet welke, ik wilde haar niet storen.
ik keek via haar laptop op google maps en kwam erachter dat ze niet in het hotels was maar ergens anders.
ik heb haar 3 keer toen de kans gegeven om de waarheid te vetellen maar deed ze niet.
ze had ook de telefoon neergelegd, het was zo klaar als een klontje ze gaat vreemd iets dat niemand en zeker ik niet van haar verwachte.
2 minuten later belde haar broertje ik was zo overstuur dat ik hem het had verteld, hij is meteen naar haar toegegaan omdat hij het vreselijk vind dat dit gebeurt en zeker als je naar onze gezinssituatie kijk.
uiteindelijk weten al haar broertjes en zusjes het wat ze mij heel kwalijk neemt.
ik kan de tijd niet terugdraaien maar heb wel mijn excuus aangeboden, die niets geaccepteerd werd en is.
vanaf hier kom ik letterlijk in een nachtmerrie.
ik had haar vergeven dat ze was vreemdgegaan maar ik moest dit wel verwerken, en zij had verteld dat het over was met die ander.
ik heb mijn vrouw nog nooit gecontroleerd niet eens haar telefoon aangeraakt in de jaren dat we samen zijn, maar ik heb haar nog 4x gecontroleerd gewoon voor mezelf om gerust te stellen, zij kwam daar achter en zei zo kunnen we niet verder en ze wil scheiden.
ik vertelde haar keer op keer probeer het ook van mijn kant te bekijken.
maar ze bleef herhalen dat ik schade heb aangericht bij haar broertjes en zusjes en over het controleren.
ik geef niet op dacht ik onze kinderen hebben ons nodig en wij kunnen zeker nu we meer tijd hebben in therapy gaan om de schade jaren te herstellen.
vanaf hier werden deze punten een beetje vergeten en nu werd het, jij heb mij niet als je vrouw behandeld en gaf me geen aandacht.
ik zei schat ik ben heel veel bezig vanuit mijn werk om jou te ontlasten en er te zijn voor de kinderen, het spijt mij dat ik je te kort hebt geschoten maar ik ben echt letterlijk moe en geestelijk ook.
ze had hier geen boodschap aan en luistert niet eens en nu komt ze met ik ben nog maar 36 jaar en een mooie vrouw ik wil mensen leren kennen en naar festivals gaan en leuke dingen doen.
ik dacht is dit een midlife crisis ofzo?
jij gaat vreemd ik vergeef en ik heb letterlijk meerdere malen gesmeekt om er aan te werken, en weet dat het gaat lukken.
we hebben zoveel opstakels overwonnen maar ze zegt keihard dat ik een waardeloze man ben.
dit komt zo keihard aan iedereen staat aan mijn kant en vind het vreselijk voor het gezin.
ik heb nu zoveel verdriet hierdoor en hoop dat ze anders gaat denken maar ik denk dat ik mezelf in de maling neem.
maar nu spookt het alleen door mijn hoofd waarom probeer je het niet voor ons allemaal.
nu over 2 weken gaan we naar de mediator met loot in mijn schoenen.
koophuis wil ik graag behouden als het mogelijk is ook voor de kinderen,ik vroeg ook aan haar als ze water bij de wijn kan doen doe het dan.
maar ze wil de helft en is er helemaal klaar mee.
ik zie het er niet zo rozengeur en maneschijn in stel je moet allebei een anders huis zoeken anno 2022 krapte huizenmarkt.
maar ook dat ze zelf niet met geld om kan gaan en slordig is, dit maakt me zorgen natuurlijk ook voor de kinderen.
moment van typen is het 03-07-22 begin vd maand.
ze is nu op het moment op een festival uit haar bol aan het gaan en heeft al 2200 euro uitgegeven in 1 week aan cosmetica en kleding en tickets.
we moeten nog 3 weken eten.
ze heeft ook een heel kort lontje als ik aan haar vraag hoe moeten we dat doen die 3 weken...vlam in de pan.
alles is te veel en ik ben te veel.
ik herken de zorgzame lieve vrouw niet meer ze is totaal iemand anders.
ze is de hele dag met zichzelf bezig en gaat en staat waar ze wil.
ik mag niet bemoeien, ze zegt het niet maar ze haat me.
ik heb 2 dagen geleden nog gezegd tegen haar, het spijt me waar ik je tekort ben geschoten en waar ik je pijn en verdriet heb gedaan...dat wilde ik je laten weten.
geen reactie gekregen.
ik denk hoe het was en kijk om me heen we waren een heel goed team en we waren goed voor elkaar ons huis nog 2 verbouwingen aan gedaan vorig jaar.
alles kapot, en ik denk dat ze het niet ziet.
ik zie haar elke dag heel veel in de spiegel kijken en haar haar mooi maken een totaal andere vrouw die nu zo met zichzelf is.
het doet pijn en voel me verlaten.
ik ga proberen het het beste voor de kinderen er uit te halen met de co ouderschap financieel voor ons beiden goed te regelen zoals ik dat altijd heb gedaan, en hoop op een goede toekomst.
ook al zie ik nu alles instorten.
Prim N
> 2 jaar geleden
