Lieve allemaal,
Ik ben 36 jr en onder andere een hsp. Ik kreeg ooit een boek over dit onderwerp met ( dacht ik toen ) een beetje een zweverige kaft.... aangezien ik totaal niet zweverig ben aangelegd heb ik het in eerste instantie ergens neer gelegd en ben ik er later toch eens in gaan lezen. Wat schrok ik van de herkenning!
Nu in de tijd van Corona heb ik heel veel spanning. Dat komt omdat ik de loop van omstandigheden steeds een stap voor lijk te zijn. Gewoon door de feiten en alles wat er gebeurd op een logisch rijtje te zetten en een beetje vooruit te denken, zie je zo ongeveer situaties aankomen. Ik heb het al op mijn werk meegemaakt. Ik zei weken geleden al dat de situatie uit de hand aan het lopen was, toen werd er nog gereageerd (zoals ik dus vaker te horen krijg) maak je niet zo druk. Het gevolg is nu dat we ongeveer 4 weken later al een deel positief geteste cliënten hebben, waarvan al 1 overleden, en nu ook steeds meer collegae zich ziek moeten melden. Ik ben door mijn zwangerschap 4 weken geleden al niet meer gaan werken omdat ik deze bui al zag hangen. Waar ik het meeste moeite mee heb, is dat de overgrote meerderheid van de mensen deze voelsprieten niet lijken te hebben. Daar kan ik moeilijk mee overweg voor mezelf en stuit dan ook heel vaak op onbegrip en vind geen steun bij mensen. Ik denk dan elke keer weer, dit zat er toch aan te komen? Waarom “zien” jullie dat niet? Ik word dus vaak niet begrepen en neergezet als paniekzaaier, druktemaker, negatief, oh daar heb je haar weer. Het voelt heel eenzaam omdat ik niemand in mijn omgeving heb die deze voelsprieten ook heeft. Dat staat ook in dat boek beschreven, dat de HSP mensen in de minderheid zijn want het overgrote deel van de bevolking heeft “het” niet, en dat stuit op onbegrip waardoor je dus ook niet jouw gevoelens, gedachtes, ongerustheid en dat alles kunt delen. Want zij hebben gewoon die voelsprieten niet.
Het is nu al zo’n eenzame tijd, maar door dit niet begrepen worden-gevoel, word het des te eenzamer. Heb het best zwaar op dit moment. Huil elke dag en weet me geen raad.
Ik ben 36 jr en onder andere een hsp. Ik kreeg ooit een boek over dit onderwerp met ( dacht ik toen ) een beetje een zweverige kaft.... aangezien ik totaal niet zweverig ben aangelegd heb ik het in eerste instantie ergens neer gelegd en ben ik er later toch eens in gaan lezen. Wat schrok ik van de herkenning!
Nu in de tijd van Corona heb ik heel veel spanning. Dat komt omdat ik de loop van omstandigheden steeds een stap voor lijk te zijn. Gewoon door de feiten en alles wat er gebeurd op een logisch rijtje te zetten en een beetje vooruit te denken, zie je zo ongeveer situaties aankomen. Ik heb het al op mijn werk meegemaakt. Ik zei weken geleden al dat de situatie uit de hand aan het lopen was, toen werd er nog gereageerd (zoals ik dus vaker te horen krijg) maak je niet zo druk. Het gevolg is nu dat we ongeveer 4 weken later al een deel positief geteste cliënten hebben, waarvan al 1 overleden, en nu ook steeds meer collegae zich ziek moeten melden. Ik ben door mijn zwangerschap 4 weken geleden al niet meer gaan werken omdat ik deze bui al zag hangen. Waar ik het meeste moeite mee heb, is dat de overgrote meerderheid van de mensen deze voelsprieten niet lijken te hebben. Daar kan ik moeilijk mee overweg voor mezelf en stuit dan ook heel vaak op onbegrip en vind geen steun bij mensen. Ik denk dan elke keer weer, dit zat er toch aan te komen? Waarom “zien” jullie dat niet? Ik word dus vaak niet begrepen en neergezet als paniekzaaier, druktemaker, negatief, oh daar heb je haar weer. Het voelt heel eenzaam omdat ik niemand in mijn omgeving heb die deze voelsprieten ook heeft. Dat staat ook in dat boek beschreven, dat de HSP mensen in de minderheid zijn want het overgrote deel van de bevolking heeft “het” niet, en dat stuit op onbegrip waardoor je dus ook niet jouw gevoelens, gedachtes, ongerustheid en dat alles kunt delen. Want zij hebben gewoon die voelsprieten niet.
Het is nu al zo’n eenzame tijd, maar door dit niet begrepen worden-gevoel, word het des te eenzamer. Heb het best zwaar op dit moment. Huil elke dag en weet me geen raad.
Kim
> 2 jaar geleden
