Hooggevoelig. Nooit me gevoel leren uiten.

Het zou handig zijn om te stoppen met iets zoeken bij je ouders ( begrip enzo) wat er niet is bij hun. Ze doen dat niet uit kwade opzet maar ze hebben gewoon niet het vermogen zich in een ander in te leven. Misschien zijn ze wel een beetje autistisch, zou zomaar kunnen.Zij kunnen jou nooit dat geven wat jij nodig hebt, dus zoek iets anders om op te leunen.
Doe zoveel als mogelijk in de buitenlucht. Stap savonds de deur uit en ga gewoon 2 uur wandelen Doe ik ook en het is echt lekker.
Zoek je geluk niet in anderen maar eerst bij jezelf want geluk zit niet in anderen, misschien verschijnt er dan zomaar onverwacht een ander in je leven als je ervoor zorgt het geluk eerst in jezelf te vinden.
Ik zocht geluk ook altijd in anderen, daar is ook wel wat afleiding maar ook altijd wel wat aan te merken op elkaar. Daar moet je ook tegen kunnen. Mensen zijn namelijk best complex, en iedereen heeft zn eigen rugzak, waar die vaak nzelf niet eens iets van begrijpt... Succes en neem het niet zo serieus het hele leven, het is maar een idiote grap allemaal, zo lijkt het (-;

Ik denk dat het goed is om met een psycholoog te gaan praten.
Een psycholoog kan je helpen, deze kent ook de sociale kaart van de omgeving waar jij woont.
Daarnaast kun je bij jouw gemeente vragen om beschermd te wonen en te werken. Loket WMO.
Zoals ik jouw verhaal ervaar is dat je moet gaan zorgen om op eigen benen te staan. Via beschermd wonen leer je te werken aan je vaardigheden. Meestal woon je dan met meerdere mensen in een huis. Je kunt op ieder moment van de dag hulp vragen bij de ondersteuner.
Bij je ouders blijven wonen lijkt me voor beide partijen niet goed.