Ik was altijd heel snel ‘aangebrand’, had een kort lontje, zonder dat ik zelf wist waar dat vandaan kwam.
Tot iemand iets vertelde over hooggevoeligheid. Toen dacht ik eerst nog, ‘nee joh, ik ben een stoere vent, hooggevoeligheid is iets voor zweverige vrouwen’. Tot ik er meer over ging lezen, en er toch wel heel veel in herkende.
Ik heb toen een psycholoog geraadpleegd, en zij vertelde me dat hooggevoeligheid zit in het ‘scherp afgesteld staan van je zintuigen’. En dat dat gewoon een biologisch gegeven is, helemaal niet zweverig.
Zij leerde me te ontdekken waar mijn gevoeligheid precies in zit, en hoe ik daar beter mee kan omgaan (want ‘over’ gaat het niet). Sindsdien ben ik veel minder opvliegerig en zit ik lekkerder in mijn vel.
B.
> 2 jaar geleden
