Therapiepsycholoog
Netwerk van therapeuten
en psychologen
Therapiepsycholoog
  • Ik behoor tot de club van de gedumpte en belogen vrouwen

    Ook ik behoor tot de club van de gedumpte en belogen vrouwen en naar ik hoor zijn er zoveel mensen die dit meemaken...alles waar ik jaren in geloofde werd in een paar minuten met de grond gelijk gemaakt. Een jaar geleden vertelt mijn intussen ex-partner dat hij in een identiteitscrisis zit en hij geeft aan misschien een time-out nodig te hebben...na wat doorpraten kom ik erachter dat er ook iemand anders is. Iemand met wie hij nog nooit zo goed kon praten en dan volgt het herkenbare plaatje...35 jaar lang deed ik alles voor mijn gezin (3 kinderen) en partner. Een partner met heel wat psychische issues (add, verslavingsproblemen; bipolair type 1) Altijd maar geven en niets terug verwachten. Ik ging ver over mijn grenzen en draag daar nu de gevolgen van. Ik voel me gebruikt en weer uitgespuwd, de beste jaren van mijn leven zijn verspild aan een ondankbare en egocentrische man. En dan sta je daar alsof je in de oceaan wordt gegooid en begin maar te zwemmen. Alles is kapot en dan moet je opnieuw beginnen en het verleden vergeten. Wat een opdracht, goeie moed aan ieder die zoiets moet doorstaan. Mijn geloof in oprechtheid heeft in ieder geval een zware deuk gehad, hoe kan je nu ooit nog vertrouwen in iemand hebben?
    Anoniem
    > 2 jaar geleden
    Anoniem 20 Laatste bericht: 07-06-2024
    • Weggaan met rare redenen, meteen niet meer normaal communiceren. Vragen of collega in het spel is (overwerken en mee op zakenreis geweest). 3 maanden later relatie hebben met haar (20 jaar jonger). En dan vol blijven houden dat dat het niet was. Kinderen zijn wel de dupe.

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Hi, je beschrijft je gevoelens bijna exact zoals ik het zelf doe.
      Ik ben benieuwd hoe lang geleden het voor je is?

      Marie
      > 2 jaar geleden
    • Jouw verhaal kwam echt bij mij binnen zeer herkenbaar. Bijna 35 getrouwd elkaar al 47 jaar kennen en dan niet meer goed genoeg om samen de laatste jaren door te brengen. Na veel getouwtrek erachter komen dat hij al 2 jaar een relatie achter mijn rug had met hoe kan het anders? Een 20 jaar jongere vrouw. Ik heb altijd gevochten voor mijn relatie en de kinderen maar dit was een gevecht teveel. Ben weggegaan heb mij verdiept in allerlei zaken rondom de scheiding en gevochten voor mijn recht. Einde nu in zicht. Niets kan de vernedering die je als vrouw oploopt wegnemen, maar ik heb vertrouwen in mijzelf. Ik weet dat ik te ver gegaan ben in deze relatie en over mijn grenzen heengegaan ben. Zal lang duren maar er komt een moment dat ik opsta in de ochtend en niet meer aan hem denk, hij is het niet waard.

      Marie
      > 2 jaar geleden
    • Mijn god, het lijkt mijn verhaal wel. 35 jaar samen, man manisch depressief, bipolaire stoornis, persoonlijkheidsstoornis. Laatste 10 jaar voor hem gezorgd en hem ontzorgd. Kwam weinig tot niets voor terug, stak nergens energie in, kon zogenaamd niks en zei letterlijk dat ik teveel verlangens en verwachtingen had. Ik begreep zogenaamd niets van zijn ziekte. En na 35 jaar werd ik gedumpt voor een veel jonger exemplaar, maar liefst 19 jaar jonger. Liet hij mij onze puberzoon zitten, van de één op de andere dag. Gedumpt, niet meer nodig. En het ergste is dat zijn stoornissen ineens verdwenen zijn, alles waar wij op ingeteerd hebben laatste jaren, haalt hij nu met haar in.

      Bloem
      > 2 jaar geleden
    • Dit komt echt bij mij binnen. Diep geraakt en ook in therapie. Zo oneerlijk! Exact hetzelfde en het lijkt alsof ik gek ben en iedereen blijft hem op handen dragen. Steken in de rug, wonden die bloeden wn hij gaat springlevend verder met een ander.

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Heel herkenbaar. Mijn ex had het over buren out en kon zo goed praten met iemand. Ging ook al langer vreemd. Door beiden mishandeld. Het is net alsof ik in een slechte film ben beland. Jaren vechten in een keer met de grond gelijk gemaakt. Heel veel sterkte

      Maris
      > 2 jaar geleden
    • Ik herken me er ook zo goed in. Na 35 jaar huwelijk (?ondertussen heeft mijn ex me ook al eens in de steek gelaten voir een andere vrouw ) heb ik hem dan toch terug genomen omdat hij smeekte dat hij mij en de drie kinderen zo miste. Hij wilde ook een zelfstandige zaak beginnen en daar hebbik hem volledig in gesteund omdat hij het zelf zo graag wilde. Mijn jobbopzij gezet om hem bij te staan. En zijn dromen waar te maken. En nu na 35 huwelijk kom ik te weten dat hij met een 10 jaar jongere vrouw heeft aangepapt. Waarom????? Ik heb hem destijds terug in huis gehaald na zijn korte slippertje, ik heb het hem vergeven en nu krijg ik te horen dat hij het heeft gedaan omdat hij het financieel niet ging aankunnen. Zo laf van hem. Ja hij zit nu bij een andere momenteel . Ik destijds mijn jobbopgegeven. Dus niet veel recht binnen een paar jaar op een degelijk pensioen. Ik ben 61 dus niet makjelijk om nog aan een job te geraken. We zitten nu milenteel in een vechtscheiding wat me al veel geld heeft gekost. Ik weet het op het moment niet meer hoe nu nig verder. Al veel zin om een einde te maken aan mijn leven en al die miserie de rug toe te keren. Er gewoon van af zijn.

      Lutgart
      > 2 jaar geleden
    • Wauw aan 1 kan vind ik het super erg voor jullie allen, aan de andere kant troost het misschien wel een beetje te weten dat niet alleen ik zo dom en naïef was om me 15 jaar te laten voorliegen.. man wat kan een mens slecht zijn..

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Ook ik ben gedumpt na 32 jaar huwelijk.
      Mijn ex ook bipolair plus meerdere peroonlijkheden is bijna 58 jaar oud en heeft een vriendin nu van 39 jaar en zwanger van een ander.
      Onze kinderen zitten in trauma verwerking met alles wat er gebeurd is uit zijn ziektebeeld ,vreselijk😪
      Al die jaren hebben we alles van hem gepikt omdat we het erg vonden dat hij geestelijk ziek is en wat krijgen wij ,ook de kinderen grote messteken in de rug. (Zo voelt het)
      Echt ik ben zo verdrietig en boos tegelijk.

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Ook ik herken mezelf voor een deel in jullie verhaal. Ook mijn partner hield er in het verleden erg jonge vriendinnen op na. 1 relatie ervan zou nu niet meer gerechtelijk aanvaard worden. Nu opnieuw een vriendin die 13 jaar jonger is dan hij. Ook hij is erg egocentrisch ingesteld. Ook hij kan nu bij haar de beste gesprekken voeren. Ook ik heb zijn nukken en rariteiten verdragen terwijl ik had moeten weggaan van hem maar ik dacht" ik kan de kdn hun vader en een vader zijn kind toch niet ontnemen". Dat dacht ik al toen ik van ons 1 ste kind zwanger was. Ik weet nu dat ik mezelf en onze kdn veel meer stabiliteit had kunnen geven. Ik maakt een fout door mezelf niet op de eerste plaats te zetten. Maar gedane zaken nemen geen keer. Ik heb deze weg moeten gaan om daar van te leren, ik geloof erin dat het niet anders had kunnen gaan, ik moest deze hardleerse les krijgen of vandaaruit weer verder te kunnen. Ik mistte in het verleden vooral mensen die liefdevol voor me opkwamen, die me concreet ondersteunden in mijn moeilijke jaren. Mss waren ze er wel maar had ik ze geloofd of gevolgd??? Ik kreeg een opvoeding waarbij opkomen voor jezelf niet als een deugd werd aanvaard!
      Mijn dichte familie kon niet aannemen dat zo'n schijnbaar lieve persoonlijkheid tot zulke dingen in staat was. Dat niet-geloven zette mij aan de kant. Terwijl hij eigenlijk alleen maar bezig was met wat voor hem belangrijk was. Niet de weg hoe hij het voor elkaar kreeg alleen het doel was belangrijk, de rest interesseert hem geen jota. Zonder het te beseffen, te ervaren, te kunnen voorzien, zonder dat hij eens terugkoppelt/ -de, laat hij een heel slachtveld achter zonder te beseffen dat hij en hij alleen daar verantwoordelijk voor is.
      Ook hij heeft een andere persoonlijkheidsontwikkeling dan gangbaar als normaal wordt erkent. Hij heeft na zijn diagnose een hele ontwikkeling doorgemaakt waar ik ook weer geen deel van mocht uitmaken. Dat kwam niet in hem op. Diepe relationele verbinding, communicatie, zich echt verplaatsen in iemandanders zijn wereld is moeilijk voor hem. Maar mijn man werd wel makkelijker in omgang vandaar dat ik naar de toekomst toe mooiere vooruitzichten zag die nu met 1 totaal onverwachtse zin: "ik heb terug een relatie met haar aangeknoopt" alles in diggelen viel en mijn toekomstbeeld totaal overhoop werd gehaald. Hij heeft een heel groeiproces kunnen doormaken en ik bleef stilstaan doordat de zorg, de aandacht volledig aan hem en het gezin gegeven werd. Ik zie nu in dat dat niet de juiste weg is. Zelfzorg is een oh zo belangrijk goed voor je eigenwaarde, je ontplooiing,.. .

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Omg ik voel het helemaal is me nu net ook overkomen gedumpt na 32 jaar huwelijk 25 gegeven van mijn leven voor mijn 5 kids en mijn man die vaak zakenreizen deed zag het ineens niet meer zitten alles was hem opgedrongen alle 32 jaar ik heb niet gewerkt nu moet ik terug aan de slag nog 1 zoon thuis en daar ga ik voor succes aan alle die het moeten door maken zal nog een strijd worden Masr vergeet niet WIJ VROUWEN ZIJN STERK 💪

      Tania
      > 2 jaar geleden
    • Wat vreselijk voor je , ik heb 32 jaar een relatie ( gehad ) waarin ik alles voor mn partner deed. Me aanpaste aan al zijn wensen en altijd schipperde tussen hem en anderen. Nu is hij verliefd op een collega van hem ( en was een vriendin van mij) en wil met haar verder. Wil wel contact houden met mij en vrienden blijven. Alsof ik dat kan !

      Deniesje
      > 2 jaar geleden
    • Heel herkenbaar. Ook ik ben gedumpt na een relatie van 22 jaar voor een 16 jaar jonger exemplaar (een collega) welke notabene net bevallen is van een baby (haar vriend is de vader). Mijn man leidde een half jaar een dubbelleven, ik heb zelf moeten ontdekken dat hij vreemd ging doordat ik condooms in zijn tas aantrof. Ik vind het zo onvoorstelbaar dat mijn man dit gedaan heeft, het was altijd zo’n lieve man en is als een blad aan de boom omgedraaid en veranderd in een egoïstische klootzak. Onze kinderen hebben er veel verdriet van maar dit lijkt hem maar weinig te deren. Hoe kun je je vergissen in iemand.

      Judith
      > 2 jaar geleden
    • Hey lonely guy

      De mijn beweert voorlopig nog dat er geen ander is, maar heeft onze relatie ook eenzijdig beëindigd na 16 jaar.

      We zouden niet bij elkaar passen en elkaar niet kunnen geven wat we nodig hebben. Samen kinderen en net huis verbouwd. Ze doet precies of die jaren samen n vergissing waren en lijkt nauwelijks problemen te hebben met de scheiding.

      Ik zit in zak en as en snap er gewoon niks van. Weg leven en stabiliteit. De kinderen moeten het maar redden. Ze is precies helemaal ge brainwashed en komt gevoelloos over.

      Mijn leven lijkt n schijnvertoning te zijn geweest en alles lijkt zo zinloos.

      Lone Ranger
      28-01-2023
    • Zo herkenbaar. Gelukkig ben ik zelf weggegaan. Maar pfff was echt de rit uitzitten tot jongste 16 was. En inderdaad geen spoortje meer te bekennen van al zijn zogenaamde issues. Is gewoon een psychopaat. Zou meer voorlichting moeten komen want zijn tegenwoordig ook veel vrouwen die met huidige wetgeving gewoon compleet klem zitten. Moest dat je je kinderen bij zo’n man Jan achterlaten. Alleen de buitenwereld ziet het niet. Ik raad geen enkele vrouw nog aan met iemand een kind te krijgen samen zolang je als vrouw en kinderen jezelf niet meer kan beschermen omdat de wetgeving dat tegenhoud.

      Bora
      26-08-2023
    • Helaas ben ik een man maar na een relatie van 38 jaar waarvan 32 jaar getrouwd was voor haar de koek op . Ik zit met veel vragen en krijg geen antwoord of misschien heb ik ze wel gekregen maar begrijp ik het niet.

      E
      12-05-2024
    • In aansluiting op E... ook herkenbaar..
      ik zit ook met heel veel vragen en hoor de antwoorden maar niet ..

      Rita
      23-05-2024
    • Hier hetzelfde verhaal, verlaten door mijn vriend na 20 jaar. Twee maanden na het overlijden van mijn vader heeft hij het uitgemaakt. Op het moment dat ik op mijn kwetsbaarst was en iemand het hardste nodig had. Ik heb al die jaren zoveel gegeven, voor het huishouden gezorgd, vakanties geboekt etc. Hij deed niks uit zichzelf, ik moest om alles vragen en dan nog gebeurde het niet. Hij zag niet hoeveel moeite ik altijd voor hem deed. Ik ben mezelf natuurlijk voorbij gelopen, een harde les. Van computernerd veranderde hij opeens in een sport fanaat en ging hij opeens veel uit. En zat hij te chatten met een onbekende vrouw. Om onze relatie te bespreken, en wat ik allemaal verkeerd deed. Echt zo erg dat iemand van wie je dacht dat het je beste vriend was, je zo in de steek laat. Dat je je zo erg in iemand kan vergissen. Gaat lang duren voordat ik over deze dubbele rouw heen ben.

      anoniem
      25-05-2024
    • Jij bent getrouwd in goede en slechte tijden, ik had een zeer goede carriere en ik voelde nuttig. Goede relatie met mijn vrouw (nog steeds moet ik zeggen). Vroeger ik zorgde voor financien en bureaucratie, nu mijn vrouw zorgt voor alles (geen probleem). Scheiding is serieus, maar mopperem of man/vrouw worden anders (sorry).
      Jij bent getrouwd, in mijn opinie voor leven.
      |Goede, slechte tijden.

      Christof
      03-06-2024
    • Alle reacties weergeven...
    • Mopperen, maar jij hebt eigen hersenen. Sick in my view, waarom ?

      Christof
      07-06-2024
    • Reacties verbergen...

Forum Echtscheiding - forum lotgenoten

Dit is een verhaal uit het forum Echtscheiding.
Lees meer verhalen over Echtscheiding

Meer ondersteuning nodig?
Therapie bij Echtscheiding