Mijn ex en ik zijn 1,5 jaar samen geweest. We begonnen al best vroeg. We waren rond de 15/16 jaar toen we een relatie kregen. Het was in principe altijd erg leuk, we hielden ontzettend veel van elkaar en deden leuke dingen. Toen kwam corona, school, werk en verplichtingen. Hij had het steeds drukker en ik ook natuurlijk. Ik respecteerde dit maar vond het wel lastig. In onze relatie zijn enkele dingen gebeurd die voor mij lastig waren. Ik ben zelf erg gevoelig en vatte bepaalde uitspraken wellicht verkeerd op. Mijn ex was juist super vrij wat botste. Hij was van plannen op het laatste moment maken, ik meer van plannen van tevoren maken. De laatste keer was er een uitspraak in de trein waarbij ik mijn hoofd op zijn schouder legde. Hij vertelde: 'gaan we nu lekker klef doen in de trein?' Het brak mijn hart in duizend stukken. Hij was moe en had amper geslapen vertelde hij me. Alsnog vond ik het vreemd dat hij zoiets zei, ik denk dan: dat zeg je niet. Toch? Dit soort dingen zijn onze hele relatie lang al voorgekomen Ik merkte steeds meer dat mijn vriend alles maar vanzelfsprekend vond in onze relatie. Ik stak steeds meer energie erin, maakte eigen cadeautjes bij speciale dagen, verraste hem met een picknick of stuurde een kaartje enzovoorts. Ik was altijd degene die plannen maakte, hij op een gegeven moment niet meer. Het was zo frustrerend omdat ik weet dat hij het lastig vind om spontaan dingen te doen of te organiseren. Ik heb het hem echter al vaak gevraagd om te doen omdat ik steeds meer het idee kreeg dat hij minder van mij hield. Hij beloofde steeds verbetering maar die kwam maar niet. Ik was er op een gegeven moment zo klaar mee. Ik had het gevoel dat hij mijn gevoelens niet respecteerde. Hij zat steeds meer op de telefoon bij het afspreken en het voelde alsof hij steeds minder energie in mij stak. Ik maakte alle plannen, hij niet. Vrij kort daarna heb ik het voor die redenen uitgemaakt, ik wist niet meer hoe ik het op een andere manier had moeten doen. We hebben toen 4 weken geen contact gehad, daarna nam hij contact op. Ik had mijn spullen bij hem gehaald en we hebben super lang gepraat. We wilden het weer proberen maar op de laatste valreep vertelde hij dat hij het niet zou kunnen. Hij kon zich op deze vlakken niet veranderen. Hij wilde mij geen pijn meer doen. Het is nu 2/3 weken later na dit gesprek. Ik ben gemixt boos, verdrietig en blij. Laat me weten wat jullie denken. Liefs x
Anoniem
> 2 jaar geleden
