Ik ben nu echt 3 maanden aan het strijden

We zijn 17 jaar samen waarvan 12 jaar getrouwd.
Na ons trouwen kregen we 2 jaar later een autistische tweeling, 2 jaar later een dochter met klompvoetjes (dit is gelukkig goed gekomen).
Nu zijn de jongens 10 jaar en aan het puberen, ons dochtertje is 8 jaar doet het goed onder omstandigheden en is gelukkig een pientere meid.
Nu op het moment ga ik als vader door een hel, mijn vrouw is vreemdgegaan met een vrouw waar ik ben achtergekomen en heeft nu geen contact meer hiermee.
Maar mijn vrouw geeft aan dat ik haar tekort ben geschoten in de afgelopen 8 jaar en dat ze me genoeg heeft aangegeven dat ik er wat mee kon doen, sommige dingen kan ik mee inkomen maar ik werk full-time en als ik thuis kom neem ik het stokje over tot aan bed daarbij neem ik de jongens na eten ook mee voor een 2 uurige wandeling.
Ik heb in dit verhaal mijn vrouw vergeven voor het vreemd gaan maar dit is omgeslagen naar verwijten naar mij toe dat ik haar te kort ben geschoten.
Ik heb haar verteld dat ik probeerde haar in de jaren te ontzorgen en ik ook mentaal en geestelijk erdoorheen zit, daarbij komt ook dat mijn vrouw niets in het huis doet ook deze taken neem ik op me, voor lief.
Ik ben nu echt 3 maanden aan het strijden om heer terug te winnen maar zij wil scheiden ook al geef ik aan dat het twn koste gaat van de kinderen en wij onze relatie kunnen redden met therapie.
Ze is veel bezig met haar uiterlijk en wil veel naar evenementen toe en ik mag niet bemoeien met haar.
Ik heb haar aangegeven dat ze in een midlife crisis zit hoe ik alles ervaar, en dat hulp zeker goed zal doen.
Ik ben echt gekleineerd en vernederd en nog geef ik om haar omdat ik weet wat er speelt.
Ik ben ook echt bang ondanks de co-ouderschap straks dat we de jongens gaan verliezen.
Vreemd genoeg heb ik nog recent intimiteit gehad na 3 maanden en vroeg haar hoe nu verder?
En krijg een antwoord ik twijfel aan bepaalde dingen maar geef niet aan wat.
Wij hebben over 3 weken afspraak met de mediator (na de vakantie met gezin).
En ik gaf aan bedenk goed wat we nog kunnen redden en wat voor hel we tegemoet gaan als de scheiding doorzet.
Ik hoop op het beste maar mijn vrouw is in de tussentijd een 1 ling geworden en praat met niemand.
Dat is moeilijk en ik weet dat als we gescheiden zijn dan zal ze de waarheid en werkelijkheid zien.
Maar dan is het kwaad al geschiet.
Maar nu hoe ikner in staat zou ik het nog overwegen het nog een kans te geven omdat ik om alles geef.