ik ben totaal een schim van wat ik was...

Herkenbaar verhaal....Ben inmiddels 8 maanden verder en heb deze klachten nog steeds. Wordt wel wat minder maar duurt vreselijk lang...sterkte!!!!

Hee ik herken het heel erg, ik heb soms het idee dat ik meer lichamelijk onder de burn-out lijdt dan psychisch. Ontzettend slap gevoel in mijn hele lichaam alsof ik flauwval. Met wandelen nog erger. Mn benen willen gewoon niet mee werken bah. Al thuis sinds maat 2020

Zeer herkenbaar. Ik ben nu 6 maanden verder.. De klachten komen en gaan, wisselen zich af in meerdere en mindere mate.

Ik blijf tegen mezelf zeggen. Als ik kijk naar nu en terugkijk naar een maand geleden.. Merk ik dat vooruitgang?... Ja, langzaam.. maar ja. Het is een lange reis.. Sleutelwoorden.. Acceptatie... Lief zijn voor jezelf.. En vooral doen wat goed voelt.. Probeer een balans te vinden van beetje bewegen.. mensen opzoeken die je een prettig gevoel geven.. en regelmaat.. De slaap.. tjah is voor mij een hele uitdaging.. Ook ik ben een schim van wat ik was... toch heeft die schim al iets meer vorm in verhouding tot de periode die jij omschrijft.. het extreem overstuur zijn.. omgeremde emoties.. Het voelt voor mij als een storm in mijn leven dat enorm veel stof heeft doen opwaaien... en alleen tijd kan die stof weer laten liggen.. Veel geduld en kracht toegewenst.. Probeer de hele kleine winstjes te leren herkennen en waarderen. Dat was/is mijn houvast.