Ik ben zo bang dat dit het is....Ik zoek al zo lang naar de zin van mijn leven..Door zware vermoeidheid, klachten zoals duizeligheid, lage bloeddruk,enz...en soms geen prikkels aankunnen, het gevoel dat je hebt voor/na griep, durf ik zelf bijna niet meer naar buiten om alleen activiteiten te ondernemen.
Soms kan ik ook niet. Het voelt zo onveilig; met z'n 2 zou ik het wel aandurven; dan weet ik dat iemand bij me is, mocht er iets gebeuren. Daarnaast heb ik zware faalangst en een extreem laag zelfbeeld, wat maakt dat ik nog minder ga ondernemen of doen.
Ik heb ook met niemand echt verbinding, niet echt vrienden of een steunend netwerk. Soms loop ik bijna letterlijk de muren op en zie ik voor mezelf geen uitweg meer, geen toekomstperspectief, geen oplossingen...