Ik kwam per toeval op deze site terecht en herken veel in de andere verhalen. Ik ben sinds Maart 2020 thuis. Ik dacht het voor elkaar te hebben, net een studie afgerond naast mijn baan en mama zijn, goedlopende praktijk waarin ik 110% gaf, die net een maand open was en eind Maart wordt ik wakker gemaakt door mijn partner met het ambulancepersoneel. Ik blijk een epileptische aanval te hebben gehad en bewusteloos te zijn geweest een tijdje. Bij mij ging letterlijk het licht uit. Na meerdere scans en in het ziekenhuis te hebben gelegen kwam er niets uit, de neuroloog vertelde dat ik alle symptomen heb van uitputting /burnout. Ik ben nu 7mnd verder en kan weinig. Veel duizelig, angstig, hyperventilatie, continu overprikkeld en emotioneel. Ik heb bij een psycholoog gezeten maar dat lijkt de klachten alleen maar erger te hebben gemaakt, ze had ook geen ervaring met burnout. Mensendieck gaat wel goed, ik begrijp door haar meer wat er in mijn lijf gebeurd. Ik zou alleen zo traag zien dat het beter gaat. Soms heb ik een week dat ik denk ik ben er weer een beetje, kan ik 10minuutjes wandelen in het bos of even op de fiets naar vrienden toe, maar de week erop wordt ik trillend duizelig wakker met het gevoel alsof ik flauwval en heel opgejaagd /hoog adrenaline gevoel en denk ik oh.. We zijn er blijkbaar dus toch nog steeds niet. Ik zie niet wat ik fout doe, ik heb de inzichten, pak mijn rustmomenten. Mediteer en doe yoga, ik ga niet zodra het beter gaat meteen van alles doen, dat heb ik wel afgeleerd. Heeft iemand tips? Ik zou graag een goede burnout coach vinden. Deze week start een andere psycholoog maar geen idee of het wat is. Heel veel sterkte allemaal. Als ik sommige vriendinnen van me hoor, het komt uiteindelijk goed, hou vol! Het wordt beter ❤️
Anoniem
> 2 jaar geleden
