Ik loop al jaren te kampen met een eenzaamheid gevoel. Voel mij zo erg lusteloos en fut. Ik doe zo mijn best om vrolijk en aardig te zijn tegen iedereen. Maar omdat ik ook niet meer zo financieel krachtig en stevig in mijn schoenen sta, dan merk ik dat de mensen om mij heen mij gewoon niet meer zien staan. Ik snak naar sociale kontakten en wat aandacht van mijn kids. Ik kan mijn kids bijna niet bereiken want die hebben het altijd druk. Maar dan hoor ik dat mijn kids vaker op stap zijn met anderen die mij gewoon opzij geschoven hebben. Toen ik nog wat gezonder was stond ik voor iedereen klaar , maar na mijn ongeluk en hartklachten kan ik ook niet zoveel meer. Ook op financieel gebied kan ik bijna geen sociale kontakten onderhouden. Want vaak willen zij gezamenlijk wat gaan drinken of een bioscoopje pikken en dat kan ik mij niet permitteren. Ik leef van de voedselbank en deel ook met anderen die in de zelfde toestand verkeren. Ook ben ik vaker bij de Kringloopwinkels voor kleding etc. Want nogmaals ik kan mijzelf de normale leefomstandigheden niet echt permitteren.Ik hou van anderen helpen maar vanwege mijn gezondheid dan ben ik gauw oververmoeid. Met de feestdagen wil ik het ook gezellig maken voor mijn kids of familie. Of dat mensen mij soms ook invitteren om samen de feestdagen te vieren, maar dan weet ik dat ik het op financieel gebied niet kan redden om bij te dragen . Maar niemand die mij graag helpt. Op andere feestjes en partijtjes word ik ook allang niet meer gevraagd. Elke x dat ik mij zo eenzaam en verdrietig voel laat ik mijn tranen de vrije loop en bid ik tot de Here . Na het flink uithuilen en bidden val ik dan inslaap. Maar dan word ik weer wakker en dan is het verdiet en eenzaamheid gevoel weer daar. TV kijken of een wandelingetje maken helpen niet echt. Sinds mijn scheiding verlang ik naar een beetje liefde en aandacht. Die kan ik dan wel krijgen maar alles kost ook geld. Ik doe graag en veel voor anderen, maar die doen er niets voor terug. Heb veel mensen geholpen of onderdak gegeven in tijd van nood. Uitgebreid voor hun gezorgd tot zij weer zelf verder konden gaan. En dat zij nu echt heel succesvol zijn geworden. Daar ben ik De Here dankbaar voor . Ik voel mij mij heel erg voldaan en verlicht dat ik iemand die mij hard nodig heeft kon helpen. Zodra diegene weer goed zitten hebben zij mij niet meer nodig. Nooit belt er iemand om dan te vragen hoe het met mij gaat.. Soms bel ik dan mijn kontakten en dan worden mij telefoontjes genegeerd. Of als ik op visite wil gaan dan moet ik vooraf laten weten. Dan op de dag zelf word ik weer afgebeld. Alles waar ik nu mee zit en depressief en teneergeslagen van ben doet mij zoveel pijn dat ik zelf al blij en troost van ondervind als ik van een voorbijganger een klein lachje of klein groetje meemaak. Op simpele positieve reacties teer ik voor de rest van de dag. Ook als er een kassa -bali -medewerker lief tegen mij knikt. Het klinkt misschien wel wat heftig voor degene die dit verhaal lezen maar het is echt mijn leven en nog heel veel meer. Uithuilen en bidden geven mij wel wat troost. Dit is mijn verhaal. En bidden bidden alsmaar bidden voor iedereen en alle ellende op deze wereld geven mij toch wat invulling van mijn sobere sombere leven. God Bless you all!🙏🙏🙏🍀🍀🍀
I. R. G. S.
> 2 jaar geleden
