Ik kan niet samen slapen

Hallo M,
misschien moet je eens kijken bij een vragen lijst over HSP
Hoog sensitieve mensen hebben dit ook vaak. Ik zelf kan het ook niet. En het hoeft toch ook niet? Ben erg gesteld op mijn privé vooral bij het slapen. Dat mag toch?
warme groet
T

Hi M, heel herkenbaar wat je schrijft! Het lijkt wel alsof ik mijn eigen ervaringen zit te lezen. Het duurt bij mij een tijdje voordat ik wen aan iemand die naast me slaapt of zelfs in dezelfde kamer in een ander bed. Dus af en toe samen slapen werkt niet voor mij. Ik slaap het liefste alleen, omdat ik weet dat ik weer een nacht oversla door de onrust in mijn hoofd, de overprikkeling en de volgende dag brak ben. Ik maak me vaak vantevoren al druk over het niet kunnen slapen en de hele nacht wakker liggen, dat is een vicieuze cirkel, daar ben ik me bewust van. Ik probeer de gedachten erover te negeren of om te buigen, maar ik merk gewoon dat er iemand naast me ligt, de aanwezigheid alleen al is voldoende om niet in slaap te kunnen vallen. Zelf vind ik het erg vervelend en jammer, want ik vind het juist heel fijn om samen wakker te worden. Misschien toch meer oefenen en wennen :)

Wow!! Echt je exacte beschrijving is als of ik mezelf hoor praten. Ik heb precies hetzelfde. Niet samen kunnen slapen met vriendinnen, zus, date maakt niet uit gewoon niet samen. Directe staat van alertheid zodra ik samen in bed lig (of indd laats een klapbed geprobeerd, maar zelfde probleem). Altijd gebroken de volgende dag, baal er enorm van en het maakt me best onzeker. Dacht misschien aan hypnotherapie, of iemand anders nog ideeen?

Hoi M,
Wat een opluchting om eindelijk iemand te vinden met hetzelfde probleem als ik! Ik kan ook niet slapen met anderen in dezelfde ruimte en zit er een hele tijd vantevoren al enorm tegen op. Ik merk dat ik een soort angst heb om naast een slapend persoon te liggen, omdat ik dan verstijf en nauwelijks meer durf te bewegen. Ik ga constant liggen malen in mijn hoofd of ik wel in slaap ga vallen, dat ik de dag daarna brak ga zijn, of de ander al slaapt, of mijn bewegingen gehoord worden, hoelaat het al wel niet is. Deze gedachten blijven dan de hele nacht doorgaan, ookal probeer ik mijn hoofd leeg te maken. Die onrust zorgt ervoor dat ik niet tot nauwelijks (met geluk een keer één uur) slaap en de dag erna brak ben.
Ik heb dit probleem al zolang ik het me kan herinneren en ga er nu voor naar een psycholoog. Die raadde me aan om mindfullness oefeningen te doen voor het slapen zoals 3 minuten ademruimte en zitten met een moeilijkheid. Daarnaast om comfortabel te worden met het liggen in die ruimte met een slapend persoon en als het na een half uur/uur niet lukt, om even uit bed te gaan om iets anders te doen en het daarna weer te proberen, om even uit die onrust te komen. Verder inderdaad gewoon proberen en het vooral accepteren mocht het niet lukken!

Ik heb net hetzelfde probleem. Vroeger was dit allesinds geen probleem maar nu vreselijk .. ik kan alleen langs mijn mama in slaap vallen :). Maar in mijn vorige relaties lag ik altijd wakker ... en ging ik na een paar uur de zetel op. Ik heb me daar bij neergelegd , veel mensen slapen apart om die redenen of omdat ze elkaar wakker houden met gesnurk. Maar iemand vinden wat daar vrede mee heeft is een andere zaak

Hebben jullie inmiddels een oplossing gevonden? Ik heb hier namelijk ook last van.

Hallo iedereen,
Ik heb eigenlijk hetzelfde probleem maar enkel wanneer het bij mij thuis is. Ik kan slapen bij mijn vriend op zijn kamer in hetzelfde bed zonder probleem maar niet bij mij thuis. Als ik er nog maar aan denk krijg ik al stress. Ik heb geen idee hoe ik mezelf hiermee kan helpen voorlopig stel ik het uit en slaap ik gewoon bij hem. Maar ik vind het enorm jammer want ik zou ook willen dat hij bij mij kan slapen.

Jade

Help, ik zit al uren wakker te liggen naast een goede vriendin (die al lang zit te slapen) en ben nog steeds niet in slaap. Ik kan nergens heen en ik wil slapen, joh.

Hoi,
Ik heb hetzelfde probleem en heb het reeds van kleins af. De keren dat ik in het bijzijn van iemand anders heb kunnen slapen kan ik op één hand tellen.
Ik word zeer onrustig. Zeker als de persoon slaapt en ik niet. Het doet me veel verdriet en ik schaam me.
Heb het beetje proberen loslaten en slaap lekker apart. Toch niets mis mee eigenlijk?
Alleen is het heel lastig als je op reis wil met anderen.
Ik denk bij mij dat het een gebrek aan zelfvertrouwen is en me niet snel op mijn gemak voel. Samen slapen is iets heel intiem.

Hallo,

Ik herken dit zo goed. Ik heb het altijd redelijk onder controle gehad maar nu ik ouder wordt lijk ik de controle te verliezen. Ik slaap al jaren niet meer naast mijn partner en dat vooral omdat ik ernstig snurk. Buiten dat kan ik mijn denken niet meer zo eenvoudig uitschakelen en heb ik de meest vreemde, ik noem ze angst momenten. Ik voel dan iets in mijn keel wat ik niet kan loslaten, gek wordt ik er van of een geluid dat ik niet kan plaatsen een naam van een persoon die me niet te binnen schiet. Steeds kost me dit uren van mijn nodige nachtrust. sterkte iedereen.

Herkenbaar! Benieuwd of er gouden tips zijn of dat het een kwestie is van accepteren ..

Ik denk ook dat het iets te maken heeft met m’n gevoel van veiligheid bij iemand anders. Terwijl ik weet en voel dat m’n (nog prille) vriend echt een goed hart heeft. Het ligt niet aan hoe hij is. En toch kan ik me moeilijk overgeven aan de slaap .. het frustreert me best wel en ik ben bang dat mijn vriend teleurgesteld raakt als we in de toekomst niet vaker gaan samen slapen. Het draagt niet bij aan intimiteit voor mijn idee. Het samen kletsen en ontwaken vind ik leuk, alleen de (angst voor het) niet slapen levert veel stress op.

Ik heb het ook.
Mijn vrouw vindt het maar niks, maar het is denk ik moeilijk te begrijpen hoe hardnekkig dit kan zijn. Ik heb alle eerder beschreven symptomen. Toen ik in therapie zat 10 naar geleden lukte het wel.. therapie was niet zozeer voor het slapen maar voor andere zaken. Hangt toch allemaal samen. Voel me echter erg goed, maar samen slapen zorgt toch voor angst en niet kunnen slapen. Ik geloof zeker dat het te maken heeft met vertrouwen in jezelf . En als je snel angstiger bent kan niet kunnen slapen ook een angstbeeld worden. Er is geen wonder middel maar praten helpt wel.. en de zin het is wat het is, helpt me ook wel. Het level is al zo kort dus geniet er van

Goh, ik dacht dat ik dat alleen had.

Ik heb exact hetzelfde probleem. Ik overweeg nu hypnotherapie om mijn onderbewustzijn ‘rustig’ te programmeren. De therapeut zei dat het iig prima zou moeten lukken met hypnotherpaie. Of misschien geld klopperij, maar wie weet

Waauw, ik heb dit dus ook vooral met iemand in hetzelfde bed.. maakt niet uit goede vriendin, of mijn vriend of net wat… ik kan gewoon niet liggen en draaien zoals ik lig als ik alleen ben, en omdat ik weet dat ik dan een gebroken nacht heb en pas tegen de ochtend vaak echt diep in slaap val en dan wakker word in mijn diepe slaap omdat ik weer op moet bijvoorbeeld ben ik echt helemaal kapot en moe en kan ik me er zelfs ziek door gaan voelen… dus ik zie echt heel erg op de laatste tijd als iemand wil blijven slapen of als ik ergens anders ga slapen. Kijk is het voor 1 nachtje dan is het prima, maar in een relatie slaap je sws vaker of als je samenwoont altijd naast elkaar.. zie er zo tegen op dat ik dan gewoon niet kan slapen… en een gouden tip is er niet. Misschien een XXL bed van 240 breed ofzo kopen dat je echt beide je eigen XL matras hebt🤣 maar goed dat is nou ook niet de meest handigste optie…

Ik heb ook precies hetzelfde probleem, voor mij is samen slapen, vooral met een romantische partner, een nacht overslaan. Ik voel me wel moe, maar voel me te alert of aan om te gaan slapen, ik heb geen slaapdruk. Met vriendinnen heb ik het minder en verschilt het per vriendin.

In HSP kan ik mij helemaal vinden, ik denk net wat hierboven al is gezegd dat het daar misschien ook te maken mee heeft.

Ik heb het ook aan verschillende therapeuten gevraagd hoe het kan, maar nog niet een goed antwoord gekregen. Of vooral, ik ben op zoek naar de oplossing:) Als iemand tips heeft!!

Het is bij mij 03:20 op het moment, ik heb morgen m’n eerste werkdag en lig uiteraard wakker. Ik baal er zo van dat ik niet naast m’n vriend kan slapen, want idd het samen wakker worden is juist erg fijn. Mijn vriend is ook een extreem drukke slaper (bewegen, snurken, praten) dus met al dat geluid lukt het al helemaal nooit. Melatonine heeft niet geholpen, m’n slaap sigaretje ook niet. Ik heb nog geen gouden tips voorbij zien komen helaas. Mijn vriend en ik houden ervan om samen in bed te duiken maar ik kijk hier helaas door dit probleem niet meer naar uit.

Ik ben een lichte slapen. Ik kan wel naast iemand slapen als diegene geen geluid maakt en stil ligt. Maar mijn ex snurkte en huidige partner draaien veel. Dan val ik in slaap en wordt steeds wakker. Na een tijdje ben ik bang om weer wakker te worden als hij draaien, waardoor ik te gespannen ben om te slapen.
Ik wil ook graag huttentochten gaan wandelen, maar ben bang dat ik in hutten ook niet kan slapen, want er is altijd wel iemand die snurkt.
Ik wordt ook vaak wakker van mezelf als ik snurk als ik op m'n rug lig. Ook heel vervelend.

Ik heb dit ook al vanaf kindertijd, moeite met samen slapen. Tenzij het in een hotelbed is wat apart uit elkaar kan. Op dit moment date ik al bijna een half jaar met nota bene een man met wie ik ooit jaren samen heb gewoond (waarmee ik toe ook al regelmatig naar logeerbed verkaste). Nu wederom lastig kunnen slapen zolang hij in mijn bed ligt. Hij moet erg vroeg naar zijn werk, daarna slaap ik als een roosje.

Ik denk dat we het gewoon maar moeten accepteren. Zo nu en dan bij elkaar liggen en voor het echte slapen een apart bed. En als je ontwaakt in het weekend trakteer je hem/haar op ontbijtje in bed en kom je er zelf alsnog naast liggen 😁

Momenteel is het hier 2:05 en heb opnieuw ook hetzelfde probleem. Ik had dit al als kind en heb hier toen erge slaapproblemen door ontwikkeld waar ik toen therapie voor heb gehad.
Het lukt me gewoon niet om naast sommige mensen inclusief mijn partner te slapen. Elke keer wanneer ik bijna de diepe slaap wil vatten schiet ik hyperventilerend wakker. Alsof iets me wakker wil houden. Dat is altijd maar een kort moment maar na een keer of 10-15 achter elkaar wordt je het wel beu.
Langs mijn dochter kan ik perfect slapen. Langs mijn ex partner kon ik dat ook. Maar bij sommige mensen zoals langs mijn nicht, vriendinnen of huidige partner gaat het gek genoeg gewoon niet. We slapen ook altijd apart. Behalve als we op reis zijn zoals nu.
Het is me na 3 slapeloze nachten ooit gelukt om naast hem in slaap te vallen. Toen sliep hij ineens niet meer de nachten erna dus doorzetten lijkt voor ons ook geen optie. Ik vind het zo gek. Maargoed, ik ga nog maar eens een nieuwe poging wagen. Voel me wel voor het eerst niet alleen nu hierin.

Wat is dit fijn om te lezen! Ik herken alles. Lig nu ook lekker wakker. Ben heel erg moe maar mijn borstkas bonkt uit elkaar van dr stress voor het slapen.

Vroeger nooit last van gehad maar nu weerhoud het me er zelfs van dingen te doen met andere omdat ik denk niet te kunnen slapen. Het heeft voor mij met veiligheid en vertrouwen te maken. Mogen zijn wie je bent, ook in bed. Mogen bewegen wanneer jij dat wil, niet steeds met de ander in bed bezig zijn. Het gebeurt buiten het bed gedurende de dag ook maar dan is er afleiding en heb je het minder door.

Slapen is de weerspiegeling van de dag zonder filter.

De goude tip:

Bedenk dat het enigste wat jouw wakker houdt jij bent! Je gedachte, je onrustigheid. En dat mag er zijn. Hoe moeilijk het ook klinkt. Laat het er zijn. Het is oké dat je je zo voelt en bedenk gewoon, oké ik voel me alert, maar dit klopt niet want ik ben veilig en ik kan net als ieder mens in slaap vallen. “Ik moet morgen vroeg op dus ik moet slapen!” Let it be! Slaap komt pas als je het geen aandacht geeft en je in een relaxte staat verkeerd. Als je stopt met zo hard in slaap proberen te vallen, dan val je pas in slaap. Het loslaten van de drukte in je hoofd. Dus probeer het niet weg te drukken, accepteer het en je lichaam zal doen waar het voor gemaakt is, slapen.
Daarnaast probeer inderdaad wel uit je bed te komen als je na 30 minuten nog wakker ligt, ga even naar beneden, drink wat en ga weer liggen.

Eindelijk, ik dacht dat ik de enigste was maar blijkbaar niet !!! Ik ben nu 13 jaar en ik heb percies hetzelfde alleen slaap ik niet eens 1 minuut en soms draai ik helemaal door en krijg ik een soort paniekaanval ofzo . Ik heb het niet al heel mijn leven op een bepaald moment had ik het en het gaat niet meer weg, echt heel frustrerend. Ik weet niet wat het is of hoe ik het moet aanpakken en ik voel me ook heel erg schuldig tegenover mijn familie want op vakantie ofzo moet ik altijd een aparte kamer gescheiden van iedereen hebben anders kan ik gwn niet slapen en mijn ouders ook niet. Ik ben blij dat ik mijn ervarig mocht delen !!!


Bedankt, groetjes anoniem

Eindelijk, ik dacht dat ik de enigste was maar blijkbaar niet !!! Ik ben nu 13 jaar en ik heb percies hetzelfde alleen slaap ik niet eens 1 minuut en soms draai ik helemaal door en krijg ik een soort paniekaanval ofzo . Ik heb het niet al heel mijn leven op een bepaald moment had ik het en het gaat niet meer weg, echt heel frustrerend. Ik weet niet wat het is of hoe ik het moet aanpakken en ik voel me ook heel erg schuldig tegenover mijn familie want op vakantie ofzo moet ik altijd een aparte kamer gescheiden van iedereen hebben anders kan ik gwn niet slapen en mijn ouders ook niet. Ik ben blij dat ik mijn ervarig mocht delen !!!


Bedankt, groetjes anoniem

Moet bijna huilen! Ik kom net bij mij vriend vandaan, paar weken geleden heb ik besloten een eigen kamer te willen. Ik was een half jaar aan het proberen samen te slapen. Elke nacht hetzelfde, ik val in slaap, of soms ook helemaal niet .. luisterend naar vriend die binnen 3 minuten snurkt! Ik pak m’n boeltje weer op om naar een andere kamer te gaan om verder te slapen, wat niet lukt want gedachtens blijven komen. Soms bleef ik bij hem liggen, gewoon wakker, durf me niet te bewegen, lig op het randje .. wordt gek van elk geluid !elke beweging!Ook bang dat hij plots naar mij rolt een arm over me heen gooit , waardoor ik het benauwd krijg en stokstijf blijf liggen. Ik word gek in deze situaties.. het niet samen naast iemand kunnen slapen heb ik al zeker 15 jaar last van of mss al langer. Ben een lichte slaper ,een denker en voel me niet altijd veilig . Relaties lukte niet want ik wil het liefs terug naar huis in mn eigen bed slapen alleen!
Kapot moe wakker worden de dag door moeten , je emotioneel labiel voelen door die k** nachten.
Dat moet anders… mijn voorstel voor eigen kamer komt hard binnen bij mij vriend. Toch heb ik het doorgezet. Vriend voelde zich afgewezen, geeft snurken de schuld . Snurken is voor mij ‘ bijzaak ‘ natuurlijk irritant en ik kan daar ook niet van slapen maar mijn probleem vind ik meer een groter ding. Nu we in de weekenden samen zijn slapen we apart. Hij kan het nog niet accepteren dat is jammer, ik voel me daardoor rot en schuldig. Wat ook weer niet bevorderlijk is voor de intimiteit tussen ons. Thuis slaap ik het beste , alleen en stil. Ik kon ook nooit met m’n kinderen slapen in 1 bed. Of met een vriendin, ga ook niet graag uitlogeren of samen hotelletje pakken . Erg beperkend kan het zijn .
Ik wil er relaxt over zijn en het van mezelf volledig accepteren . Hopelijk gebeurt dit ook in mijn relatie. Heel fijn jullie te lezen, dat ik niet de enige ben en dat alleen slapen geen schande is maar zelfzorg. Succes allemaal en slaap lekker🍀

Heel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben. Ook ik slaap naast niemand. Als er iemand naast mij slaap word ik een soort waakhond of een moeder met een pasgeboren baby. Elk geluidje elke beweging schrik ik en houd mij wakker. Alleen slaap ik prima. Op vakantie is het heel vervelend en duur om altijd maar een kamer voor jezelf te willen hebben. Relaties accepteren het in het begin maar op een gegeven moment breekt het appart slapen ze toch op en zoeken ze iemand die wel naast ze kunnen slapen. Het is vervelend voor andere maar het is wie ik ben. Ik vraag mij altijd af waar het vandaan komt (trauma oid) en of het op te lossen is door bijvoorbeeld hypnotherapie. Ik ben hoogsensitief en een denker misschien is dat wat wij hier gemeen hebben. Ben benieuwd naar de ervaringen.

Na een tijdje zoeken ben ik hier terecht gekomen en ik ben zo blij om de verschillende kenmerken te lezen en te zien dat ik niet de enigste ben. Wel jammer dat het erop lijkt dat er nog geen echte oplossing voor gevonden is.
Ik kon nooit slapen tijdens school reisjes zoals op kamp gaan en met relaties kon ik ook niet echt samen liggen in een bed.
Hoe stiller het was hoe moeilijker het ademhalen is.
Ook bij iedere snurk die ik deed schrik ik wakker met hartkloppingen. Ook kleine geluidjes ben ik bang dat er iets gebeurd.
Als ik alleen slaap, kan ik de hele nacht ongestoord doorslapen en heb ik ook geen moeite om in slaap te komen. Meestal na een weekje beginnen de korte tot slapeloze nachten. Het niet durven om te keren, het benauwd krijgen en veel jeuk, het konstant bij moeten happen naar adem. Ook heb ik sinds kort een puffer voor mijn astma, ben benieuwd of dit kan helpen tegen mijn kort ademigheid langs iemand maar denk dat dit wat anders is...
Vele dingen nog geprobeerd om slaap te triggeren.
Van thee drinken tot de hele dag geen telefoon en of computer (buiten werk om), lamp aan of uit, muziek en of geluiden.. het maakt helaas niet uit. Dit probleem lijkt te blijven bestaan.

Wat mij wel voor een lange tijd geholpen heeft is mijn goede vriend, de airco hahaha.
Door het geluid wat zoiets maakt heeft het ook vaak 1 toon waar ik me op probeer te focussen. Hierdoor hoor ik ook het ademhalen van mijn partner niet tot minder, ook heb ik dan het gevoel dat mijn partner mij niet kan horen en dat geeft mij rust.
Het moet wel 1 toon blijven bij mij, als de airco stopt of springt naar een andere modus veranderd de toon en schrik ik vaak van. Misschien dat een purifier/ luchtreiniger de toon beter behoud.
Vaak gebruik ik een kussen op mijn hoofd en een zware deken waar ik me helemaal in rol. Dit geeft mij het gevoel dat ik toch een beetje mijn eigen ruimte heb.
Het nadeel in mijn situatie is dat wij maar 1 kamer hebben momenteel, dus apart slapen zit er voor nu niet in. Ook weet ik niet hoe mijn partner hierop zal reageren en vind ik dit zelf al heel vervelend als dit de enige oplossing zal zijn.
Slaap medicatie hielp wel redelijk, maar krijg het niet meer mee omdat dit volgens de huisarts niet de oplossing is.
Gedacht aan een eatable maar durf de stap niet te nemen omdat ik zelf tegen dit soort drugs ben... sigarettje zal vanwege mijn astma het zeker niet worden hahaha.

Ook het van mij afschrijven en het koud hebben lijkt mij wat te ondersteunen om mijn gedachtes aan de kant te schuiven. Toch zie ik het helaas wel regelmatig 3 uur s'nachts worden maar dan heb ik gelukkig wel wat slaap gehad.
Echter door slaap gebrek krijg ik vaak aura mygrene en moet ik me ziek melden, de gedachte dat ik mygrene krijg, krijg ik al weer stress en paniek van. De term HSP (High sensitive person) komt mij dan dus erg bekend voor.
Voor mijn korte nachten heb ik maar een laptop aangeschaft, zodoende kan ik op z'n minst nog productief zijn in de tijden dat ik niet kan slapen.
In het verleden heb ik EMDR gehad maar wel voor een andere zaak. Ik twijfel nog steeds of dit nu echt geholpen heeft voor mij. Het leert je de situatie een plekje te geven maar de situatie zal niet weg gaan. Tenminste, zo heb ik het ervaren. Maar vaak vooral tijdens deze slapeloze uren denk ik ook hier vaak nog op terug. Hierdoor heb ik er weinig tot geen vertrouwen in dat dit voor mij zal werken en ook dus een oplossing is. Zelf nog altijd zoekend naar een oplossing. Ben benieuwd of iemand anders wat tips heeft.

Hopelijk heb ik iemand kunnen helpen om zo een eigen bubble te creëren en te laten proberen om wat te doen met geluiden.