Ondanks dat ik veel complimenten krijg en zelfs na zeer korte tijd een beste promotie op mijn werk heb gekregen, heb ik altijd het idee dat ik ''maar wat doe''. Ik heb soms echt geen idee of ik wel het juiste doe, terwijl ik er hard voor gestudeerd heb. Juist omdat ik gestudeerd heb, zou ik alles wel moeten kunnen. Als er dan iets fout ga, zit ik er meteen enorm over in. Waarom kan ik het niet? Wat doe ik fout? Het ergst is nog wel als mijn collega's en ik het ergens niet over eens zijn. Ik praat altijd meedenken en meelevend mee. De stemming blijft goed en ik krijg complimenten van mijn collega's over dat ik altijd zo open sta voor andere inzichten. Maar de waarheid is, dat als ik ergens een mening over heb (waar ik op dat moment heel zeker over ben) en er gaat iemand tegenin, ben ik meteen al mijn argumenten kwijt en dan weet ik het niet meer. Thuis loop ik er uren mee te malen tot ik piekerend om half 4 in slaap val. Het ergste is nog wel; het gaat om de meest onbenullige dingen. Maar ik kan ze niet loslaten. Er knaagt een schaamte aan me die ik niet kan loslaten...
Ik
> 2 jaar geleden
