Hoi allemaal,
Ik zit nu 2 maanden thuis met een burn out. Na het lezen van deze berichten klinkt dat niet lang. Voor mij voelt 't al als een eeuwigheid.. Mijn schuldgevoel en verantwoordelijkheidsgevoel zijn zo sterk aanwezig dat ik steeds weer over mijn grenzen ga.
Ik ben getrouwd en heb een dochter van 2,5. Ze is super leuk, maar ook handenvol. Als ik er voor kies om een, al is het maar een ochtendje, niet mee te gaan naar de speeltuin of whatever, voel ik me zo schuldig.
Als ik dat wel doe op een slechte dag, voel ik me zo ellendig. Krijg hoofdpijn, druk op mijn borst, vreetbuien, voel me depressief en wat nog meer.
Het gevoel hebben van een slechte moeder, partner, vriendin en dochter zijn overvalt me iedere dag.
Daar komt ook nog bij dat mijn man deze week aan gaf dat hij zelf ook soms het gevoel heeft dat het hem soms te veel wordt. Al vind ik dat ik zelf nog heel veel doe, en hij vooral alleen met zijn hobby bezig is, als daar tijd voor is, ipv het huishouden te doen of dingen te regelen. Ik voel me niet gesteund en daardoor krijg ik alleen nog maar meer de druk dat ik zo snel mogelijk moet herstellen, want het is allemaal zo zwaar voor hem.
Hoe gaan jullie om met een partner dat niet zo begripvol is of je niet zo steunt als je had gehoopt?
Ik zit nu 2 maanden thuis met een burn out. Na het lezen van deze berichten klinkt dat niet lang. Voor mij voelt 't al als een eeuwigheid.. Mijn schuldgevoel en verantwoordelijkheidsgevoel zijn zo sterk aanwezig dat ik steeds weer over mijn grenzen ga.
Ik ben getrouwd en heb een dochter van 2,5. Ze is super leuk, maar ook handenvol. Als ik er voor kies om een, al is het maar een ochtendje, niet mee te gaan naar de speeltuin of whatever, voel ik me zo schuldig.
Als ik dat wel doe op een slechte dag, voel ik me zo ellendig. Krijg hoofdpijn, druk op mijn borst, vreetbuien, voel me depressief en wat nog meer.
Het gevoel hebben van een slechte moeder, partner, vriendin en dochter zijn overvalt me iedere dag.
Daar komt ook nog bij dat mijn man deze week aan gaf dat hij zelf ook soms het gevoel heeft dat het hem soms te veel wordt. Al vind ik dat ik zelf nog heel veel doe, en hij vooral alleen met zijn hobby bezig is, als daar tijd voor is, ipv het huishouden te doen of dingen te regelen. Ik voel me niet gesteund en daardoor krijg ik alleen nog maar meer de druk dat ik zo snel mogelijk moet herstellen, want het is allemaal zo zwaar voor hem.
Hoe gaan jullie om met een partner dat niet zo begripvol is of je niet zo steunt als je had gehoopt?
Aaltje
> 2 jaar geleden
