Jaren na dato nog steeds veel last van de scheiding. Niet omdat ik het niet zag aankomen en niet omdat ik nog van hem hou. Ik speelde zelf al het laatste jaar met scheiden of proberen.
Meer omdat ik boos ben, boos op mijzelf en ik kan mijzelf niet vergeven. Jaren had ik dubieuze gevoelens over zijn vriendschap met zijn ex, een paar jaar had ik vermoeden dat hij vreemdging (niet zijn ex) omdat ik sx bij hem rook terwijl wij zelf weken geen sx hadden gehad en de laatste maanden van het huwelijk was hij veel in de buurt van zijn ex.
Ook de weet vanaf het begin dat hij laf is kwam mij bij de scheiding duur te staan. Ook dat hij aan vals spelen doet, zo werd de scheiding gestuurd door zijn toekomstige nieuwe schoonfamilie. Kilo's afgevallen door afweermechanisme vanwege de stress.
Ziek ben ik er nog van en oh zo boos dat de verliefdheid hormonen toen deze signalen heeft verbannen naar de achtergrond. Achteraf zo makkelijk denken 'had toen adios amigos moeten zeggen na een paar maanden'. Was ik echt zo wanhopig toen ik hem ontmoeten?
Hoe vergeef ik mijzelf dit. Heb er nachtmerries van.
Meer omdat ik boos ben, boos op mijzelf en ik kan mijzelf niet vergeven. Jaren had ik dubieuze gevoelens over zijn vriendschap met zijn ex, een paar jaar had ik vermoeden dat hij vreemdging (niet zijn ex) omdat ik sx bij hem rook terwijl wij zelf weken geen sx hadden gehad en de laatste maanden van het huwelijk was hij veel in de buurt van zijn ex.
Ook de weet vanaf het begin dat hij laf is kwam mij bij de scheiding duur te staan. Ook dat hij aan vals spelen doet, zo werd de scheiding gestuurd door zijn toekomstige nieuwe schoonfamilie. Kilo's afgevallen door afweermechanisme vanwege de stress.
Ziek ben ik er nog van en oh zo boos dat de verliefdheid hormonen toen deze signalen heeft verbannen naar de achtergrond. Achteraf zo makkelijk denken 'had toen adios amigos moeten zeggen na een paar maanden'. Was ik echt zo wanhopig toen ik hem ontmoeten?
Hoe vergeef ik mijzelf dit. Heb er nachtmerries van.
Haunted
> 2 jaar geleden
