Gelukkig zijn heeft alles te maken met 'tuinonderhoud'. We weten al dat echt tuinieren je helpt je aandacht in het moment te houden. Als je onkruid wiedt, heb je je aandacht nodig omdat je anders die net gezaaide en ontkiemende plantjes wel eens weg kan halen.
Wanneer je je innerlijke mentale ervaringswereld nu eens vergelijkt met een tuin, dan zijn wij de tuinman die deze 'innerlijke tuin' moeten verzorgen en onderhouden. Idealiter is het de bedoeling dat we veilig en prettig bij ons zelf thuis komen.
Maar is dat wel zo? Onderhouden we onze eigen tuin en diens omheining (grenzen) wel? Gedragen we ons niet veel vaker alsof we de tuin zijn?
Impulsief en onbewust? En hoe vaak zijn we in onze tuin, ervaren we bewust wat er in ons omgaat?
Gelukkig zijn heeft alles te maken met hoe we onze eigen innerlijke ervaring- of gevoelswereld onderhouden. Hoe je dat doet? Dat kun je leren!