Therapiepsycholoog
Netwerk van therapeuten
en psychologen
Therapiepsycholoog
  • Leef al 4 jaar in isolatie

    Ik weet niet waar ik moet beginnen. Omdat ik zelf niet weet waar dit is begonnen. Ik ben een vrouw 54j,
    12 jaren geleden begon ik slecht te slapen, wat de redenen daarvoor weet ik niet. Ik kreeg oxazepam en afwisselend temazepam van mijn huisarts. 2013 kwam mijn moeder, mijn lieveling te overlijden, op 14 jarig leefdtijd , zijn mijn moeder en vader gescheiden, fantastisch jeugd gehad met moeder, broers en zussen. Ik had een man met 2 kinderen, die in 2016 kanker kreeg en 2017 overleed hij binnen 6 maanden, daar geen psygische hulp bij gekregen, maar ik gebruikt wel alleen slaap medicijnen. Tijdens zijn ziekte, had ik geen tijd om bij te Komen., we hebben een relatie van 33j samen gehad, in dat zelfde jaar stierf ook een nicht van hem ook aan kanker, beiden waten 56 j geworden, later in het jaar bijna aan het eind stierf ook zijn moeder. Onder tussen kreeg ik een app en bel relatie met iemand, die ik jaren geleden al kende en met wie ik nooit intiem ben geweest waar ik achteraf blij voor ben. Na om en bij 9 maanden is hij uit mijn leven gegaan.
    2018 naar het buitenland gegaan waar ik en wijlen mijn man vandaan komen. Die as gaan begraven want dat was zo afgesproken. Dus al 12 jaren slik ik tabletten om te slapen, nu ben ik vreselijk getraumatiseerd , ik denk alleen maar aan dingen uit het verleden, ik slaap nog steeds slecht, heb heel veel onzichtbarre blaasjes in mijn mond, die vreselijk pijn doen en een mega giga strak gevoel onder mijn borsten, ik heb disfuncionele ademhaling, al 4 jaren hou ik mijn ademhaling in bij alles als ik afgesnauwd wordt en maakt niet uit wat, onbewust had ik het door dat ik zo lang mijn ademhaling in hield bij elk nare gebeurtenis of wat ik ervaar als aanval. Ik heb tintelingen in mijn vinger toppen en trillende handen, ben gevoelloos, heb mannen angst, faal angst, zweet heel veel, heb paniek aanvallen, wisselende stemmingen , concentratie probleem, ik leef al 4 jaren in isolatie, vertrouw niemand meer, argwanend, en loop met moord neigingen, mijn zoon woont nu bij mij in maar verhuist eind juli. Ik ben bang om alleen te wonen, ik geniet niet meer van het leven
    Vraagje heeft iemand soort gelijke klachten en weet wat voor behandeling ik ondergaan??? En heeft iemand met soort gelijke klachten zin om vanaf eind juli, hier bij mij te Komen wonen, voor samen gewoon gezelschap, om vereenzaming tegen te gaan.
    Aub help!!!!
    Romy
    Romy
    > 2 jaar geleden
    Romy 1 Laatste bericht: > 2 jaar geleden
    • Alle reacties weergeven...
    • Ik hoop dat jij inmiddels geholpen bent door deze oproep.
      Het valt mij op dat jij het over je klachten hebt en niet over de oorzaken. Hoe komt het dat je in deze omstandigheden bent gekomen? Je schrijft zelf dat je niet wist waarom je slecht sliep. Wat gebeurde er twaalf jaar geleden?
      Ik zou best je buurvrouw willen zijn om samen met je te zoeken naar de oorzaken van deze ellende en om niet meer zo alleen te hoeven zijn.
      Je schrijft dat er veel dierbaren zijn overleden. De dood van een dierbare die te vroeg is overleden kan te schokkend zijn al weten we als mens dat de dood bij het leven hoort. Maar we hopen dat de dood komt op hoge leeftijd. Helaas gaat het niet altijd zo en dat kan zeer ingrijpend zijn.
      Mijn ervaring is dat veel mensen negatief reageren bij het zien en horen van veel leed. Dat maakt het voor jou alleen maar erger. Dat kan voelen alsof je het aantrekt. Het wordt je enige werkelijkheid. En dat is een gevangenis. Veel mensen negeren wat ze niet willen horen of zien, leggen de nadruk op het positieve en bedekken het negatieve. Manipuleren woorden. Gaan over je roddelen. Dat althans is mij overkomen.
      Veel mensen schijnen baat te hebben bij EMDR. Ik heb er zelf geen ervaringen mee. Ik los mijn eigen problematiek zelf op. Een trauma is een te schokkend afgebroken, niet-afgemaakt verhaal, drama, tragedie. Soms helpt het om dit te diagnosticeren, maar het blijft een verhaal dat vraagt om vertelt en af gemaakt te worden met een vredig einde, een einde waarmee je kunt leven en weer normaal kunt genieten van het leven.
      Eind april 2021 heb je dit geschreven. Er hebben vijf mensen een duimpje gegeven, wat ik niet begrijp omdat dit een intens triest verhaal is. Hopelijk ben je inmiddels iemand tegen gekomen met wie je dit leed kunt delen.
      Veel sterkte toegewenst door Susan.

      Susan
      > 2 jaar geleden
    • Reacties verbergen...

Forum Trauma's - forum lotgenoten

Dit is een verhaal uit het forum Trauma.
Lees meer verhalen over Trauma

Meer ondersteuning nodig?
Therapie bij Trauma

Op zoek naar tips?
Tips bij trauma