In mijn eigen leven, in februari 2010, liep ik op straat en van het ene op het andere moment kreeg ik het innerlijk heel koud, ik stond letterlijk te trillen op mijn benen, al mijn scharnierpunten deden flink zeer. Thuisgekomen meteen naar bed. Kon niet anders, kon amper op mijn benen staan.
Het was wintertijd dus ik ging er vanuit dat ik griep had. Uitzieken dus.
Ik heb uiteindelijk een dag of 11 in bed gelegen. Naar verschillende huisartsen geweest. Hiervoor moest ik hulp vragen want ik was zelf te zwak. Dat was overigens gemakkelijker dan ik vooraf had kunnen bedenken (tip 1 :)) ). Ik kreeg verschillende antibiotica kuren. Niets hielp.
Mijn eigen huisarts lag in eerste instantie zelf in het ziekenhuis. Werd weer beter. Hij had de impuls om zijn handen achter op mijn rug te leggen.
Lang verhaal kort: er werd een afspraak gemaakt in het ziekenhuis. Daar werd bevestigd wat mijn huisarts vermoedde: TBC, tuberculose. Er werd vastgesteld dat ik ongeveer 2½ ltr vocht achter mijn longen had. Resultaat: ziekenhuisprotocol voor TBC. Ik lag daar ook iets van 11 dagen.
De gehele tijd dat ik in bed lag (dus ongeveer 3 weken), was ik heel erg op mijn zelf gericht. Bij mijn lichaam. Het werd me duidelijk waardoor de TBC was ontstaan door in gesprek te gaan met mijn lichaam. Het klinkt misschien gek, maar het was een heerlijke tijd: me-time. Voelde me heel vredig, niets hoefde, was ook heel tevreden. Terugkijkend is het ook één van de mooiste ervaringen in mijn leven. Voor mijn dochters was het overigens anders. Die dachten dat ik dood ging.
Dit in ‘gesprek gaan met mijn lichaam’ heeft me geholpen in te zien dat ik meer ruimte mocht innemen in de wereld (longen). En duidelijker mijn grenzen ervaren en die aan te gaan geven. Grenzen ook om datgene buiten te laten wat voor mij ‘ziekmakend’ is.
Dit ‘gesprek’ voelt als meditatief en brengt dus rust. In rust kan je lichaam haar energie aanwenden om weer terug in balans te komen, om te helen, gezond te zijn.
Je richten op wat er in je lijf – op dit moment, in het hier en nu – is, hoe je je lijf ervaart, bekeken en voelend hoe plekken zijn (dus simpelweg registreren) helpt om er meer te zijn, om meer verbonden te zijn met je lichaam. Dit geeft vervolgens ook weer meer de gelegenheid om verbinding te ervaren met de wereld en de mensen om ons heen.
In deze tijd waarin angst voor virussen zo groot is, 24/7 benadrukt in de media, is het heel belangrijk om ons verbonden te voelen. Verbinding heelt. Uitsluiten en buitensluiten brengt eerder het tegenovergestelde voort. Er ontstaat dan steeds meer stress. Opgestapeld is dat de fundering voor ziekte en trauma.
Dus train jezelf om meer je lichaam te ervaren zodat je er meer verbinding mee hebt. Leer de taal van je lichaam kennen en spreken. En weet, je hoeft niet alles alleen te doen. Vraag om hulp en laat je ondersteunen. Leer hoe je je lichaam helpt om het ongezonde los te laten. Dit werkt op alle lagen, dus ook mentaal en emotioneel.
Jan
Therapie Schijndel
Lid van Therapiepsycholoog
Schijndel
Het was wintertijd dus ik ging er vanuit dat ik griep had. Uitzieken dus.
Ik heb uiteindelijk een dag of 11 in bed gelegen. Naar verschillende huisartsen geweest. Hiervoor moest ik hulp vragen want ik was zelf te zwak. Dat was overigens gemakkelijker dan ik vooraf had kunnen bedenken (tip 1 :)) ). Ik kreeg verschillende antibiotica kuren. Niets hielp.
Mijn eigen huisarts lag in eerste instantie zelf in het ziekenhuis. Werd weer beter. Hij had de impuls om zijn handen achter op mijn rug te leggen.
Lang verhaal kort: er werd een afspraak gemaakt in het ziekenhuis. Daar werd bevestigd wat mijn huisarts vermoedde: TBC, tuberculose. Er werd vastgesteld dat ik ongeveer 2½ ltr vocht achter mijn longen had. Resultaat: ziekenhuisprotocol voor TBC. Ik lag daar ook iets van 11 dagen.
De gehele tijd dat ik in bed lag (dus ongeveer 3 weken), was ik heel erg op mijn zelf gericht. Bij mijn lichaam. Het werd me duidelijk waardoor de TBC was ontstaan door in gesprek te gaan met mijn lichaam. Het klinkt misschien gek, maar het was een heerlijke tijd: me-time. Voelde me heel vredig, niets hoefde, was ook heel tevreden. Terugkijkend is het ook één van de mooiste ervaringen in mijn leven. Voor mijn dochters was het overigens anders. Die dachten dat ik dood ging.
Dit in ‘gesprek gaan met mijn lichaam’ heeft me geholpen in te zien dat ik meer ruimte mocht innemen in de wereld (longen). En duidelijker mijn grenzen ervaren en die aan te gaan geven. Grenzen ook om datgene buiten te laten wat voor mij ‘ziekmakend’ is.
Dit ‘gesprek’ voelt als meditatief en brengt dus rust. In rust kan je lichaam haar energie aanwenden om weer terug in balans te komen, om te helen, gezond te zijn.
Je richten op wat er in je lijf – op dit moment, in het hier en nu – is, hoe je je lijf ervaart, bekeken en voelend hoe plekken zijn (dus simpelweg registreren) helpt om er meer te zijn, om meer verbonden te zijn met je lichaam. Dit geeft vervolgens ook weer meer de gelegenheid om verbinding te ervaren met de wereld en de mensen om ons heen.
In deze tijd waarin angst voor virussen zo groot is, 24/7 benadrukt in de media, is het heel belangrijk om ons verbonden te voelen. Verbinding heelt. Uitsluiten en buitensluiten brengt eerder het tegenovergestelde voort. Er ontstaat dan steeds meer stress. Opgestapeld is dat de fundering voor ziekte en trauma.
Dus train jezelf om meer je lichaam te ervaren zodat je er meer verbinding mee hebt. Leer de taal van je lichaam kennen en spreken. En weet, je hoeft niet alles alleen te doen. Vraag om hulp en laat je ondersteunen. Leer hoe je je lichaam helpt om het ongezonde los te laten. Dit werkt op alle lagen, dus ook mentaal en emotioneel.
Jan
Therapie Schijndel
Lid van Therapiepsycholoog
Schijndel
