Mijn man is eindelijk vertrokken. Na oneindig veel gesprekken over taakverdeling die niets opbrachten, lief, boos, beleefd,..en agressieve buien, heb ik mijn man kunnen motiveren om te vertrekken...hoe meer ik vroeg om hulp, hoe minder hulp ik kreeg. Op het eind was hij werkloos en ging ik werken naast het huishouden, de kinderen, de administratie,....ik voel me zo gebruikt ...al die jaren heb ik mij in allerlei bochten gewrongen om het allemaal aan te kunnen en dat vooral omwille van de kinderen. Geen moment vrije tijd, maar mijn man lag wel op de bank ... zoveel gesprekken later, besef ik dat hij gewoon lui is en nooit zal veranderen...Nu zal hij het op zijn eentje moeten doen, heb hem zelfs geld toegestopt, zo graag wou ik hem het huis uit. Niemand die dit wellicht zal snappen maar ik was het beu om iemand op de bank te zien liggen, tokkelend op zijn gsm, terwijl ik voornamelijk zijn rotzooi aan het opruimen was. Ik zit nog mzt zoveel kwaadheid, gelukkig heb ik de kinderen nig ..
Mina
> 2 jaar geleden
