Op zoek naar ervaringsverhalen langdurige burn out

Hier nu 2 jaar. Wel in de tussentijd weer volledig hersteld gemeld op mijn werk, maar wederom werd het te veel en moest ik stoppen. Nu mijn baan kwijt. Ik dacht dat dit ook beter voor mij was. Goed herstellen en dan echt gaan kijken wat ik wil. Echter wordt ik soms moedeloos dat het zo lang duurt. Ik zeg steeds het komt vast goed. Mijn therapeut zegt het is goed en het wordt beter. Dat zinnetje zeg ik zo vaak! Ik hen weken dat ik weer energie voel en mij vrolijker voel en dan hoeft er maar iets met een beetje spanning te gebeuren en dan komt de gedachte weer "het lukt niet meer". Het is maar ern gedachte dat weet ik maar zou willen dat deze niet constant op plopt. Wat ik wel merk, is als ik het accepteer, dat het nare gevoel dan ook minder wordt. Het blijft een proces van vallen eb opstaan. We willen denk ik te graag een Quick fix oplossing, maar doe is er niet. Sterkte en neem je tijd en wees vooral lief voor jezelf.

Wat een helse ervaring is het. Begin 2019 werd ik ziek, ik kon helemaal niks meer, niet meer lopen, niet meer praten, geen prikkels, zelfs het water uit de kraan was te heftig. In het najaar bij de crisisdienst beland en na een jaar ziek zijn zo’n erge terugval dat ik weer terug bij af was en nog erger. Een ptss en angst en paniek diagnose verder ging het na 1,5 jaar nog steeds even slecht als toen ik begon. Toen heeft de huisarts ingegrepen, me weggehaald bij de psychiater en me op goed medicatie gezet. Beetje bij beetje bij beetje herstelde ik. Nu ben ik vier jaar werken en functioneer ik weer een soort van, werk (28 uur ipv 50 uur), weer voor de kinderen zorgen, rustig bewegen. Ik ben nog zeer gevoelig voor prikkels dus sociale bijeenkomsten, horeca, winkelen, is echt nog lastig. En ik heb regelmatig duizeling en brainzaps gevolgd door terugvallen. Mijn hoofd heeft in al die jaren nog niet goed gevoeld, ik weet ook niet of dat weer gaat komen. Maar, ik kan weer schaterlachen, genieten van lekker weer en eten, voldoening krijgen als het lukt op werk en zie de waarde weer in van het leven. Soms ben ik ongeduldig, wil ik dat het er niet meer is. Soms ben ik er klaar mee en wil ik uit het raam springen. Soms kijk ik naar mijn kinderen en loopt mijn hart weer vol. Ik ken niemand die zo lang bezig is het herstellen van burn-out, dus ik kan je ook niet zeggen hoe het afloopt. Wat ik wel weet, dat met juiste behandeling, je stapje voor stapje vooruit gaat. Niet per dag, maar wel als je over een paar maanden heen kijkt. Medicatie heeft mij geholpen om weer te kunnen herstellen, daarvoor had ik alle energie nodig om de dag door te komen.
Heel veel sterkte, liefs

Hoi Nona wat een heftig verhaal zeg, ik ben in 2021 ziek geworden kon ook niks meer continu het gevoel flauw te vallen angstig overprikkeld duizelig noem maar op.. ik begon wel heel langzaam meer te kunnen. Heb de medicatie njet aangedurfd tot nu.. maar pittig traject denk dat ik weer ga stoppen angst en erg emotioneel zijn weer gevoeliger voor prikkels door ad. Welke medicatie heeft jou geholpen?

Hallo zeer herkenbaar. Van mij uit ook de vraag welke medicijnen hebben je geholpen