Praten over jouw trauma(s)?

Het is je lichaam, je zenuwstelsel, wat bepaalt wat traumatisch voor je was. Of eigenlijk is. Immers je hebt er nu nog steeds last van.
Enkel alleen praten over wat je overkomen is, kan juist voor je innerlijk weer opnieuw teveel zijn. Hertraumatisatie ligt op de loer.

Beetje bij beetje vertellen, met regelmatig een pauze, waardoor wat intern beleefd wordt, verwerkt kan worden, kan veel meer je helpen de traumatische spanning en stress los te laten. In die pauze heb je bewust voeling met je lijf. Als je merkt het gaat teveel zijn, dan is het goed een deel van je aandacht te verleggen naar een minder spannende plek in je, of anders in je omgeving. Als tegenwicht. Daarbij wordt het mogelijk om fysiek te gaan ontladen.

Ontladen doet ons lichaam in de vorm van diepere in- en (vooral) uitademingen, warmte- of koudegolven, trillen, schokjes. Ook kunnen er golven van emoties voorbij komen, en kan merkbaar zijn dat je lichaam een beweging wil (af)maken.
Zo wordt ons traumatisch ervaren beetje bij beetje losgelaten en minder. We gaan daarmee steeds meer naar levendigheid in plaats van in overleven moeten blijven hangen.