Pride, trots...

Pride, Trots…
Trots op wie je bent, wat je bent, waar je van houdt, waar je voor staat, wat jouw waarden(en de norm daarvan) zijn, trots op jouw ware kern.
Daar gaat pride, voor mij, over.
Want waarom zou je niet trots zijn op jezelf? Waarom zou je niet van jezelf houden, precies zoals je bent?
De vraag rijst op of “dat hele pride gedoe” nou (nog) wel nodig is. Of het niet juist zorgt voor het benadrukken van het verschil. Het “kijk wij eens lekker uitdragen dat we anders zijn” . Dat hoor ik veel om me heen.
Dat hoor ik voorál van mensen die, óf gesetteld zijn en al heel tevreden met zichzelf, óf van mensen die juist heel ontevreden zijn met zichzelf.
Tja, dat is gek he, twee tegenpolen. Tegenpolen waar het de laatste tijd veel om draait, al dan niet aangeslingerd door de msm.
Vóór vaccinatie/tégen vaccinatie, vóór de boeren/tégen de boeren, vóór de beschikking over je eigen lichaam/tégen de beschikking over je eigen lichaam, vóór zwarte Piet/tégen zwarte Piet…
Het symbool voor pride is de regenboog vlag. Alle kleuren van die regenboog. Álles wat tussen zwart en wit in zit. Álle nuances, een beetje vóór, een beetje tégen, een beetje meer vóór, een beetje meer tégen. Álles…
En dat is filosofie. Filosofen zijn niet vóór, of tégen. Zij bevragen. Zij zijn nieuwsgierig naar het standpunt van de ander, en laten daarnaast hun standpunt soms ook een beetje varen door dat ze dat standpunt van de ander óók kunnen waarderen. Áltijd bevragen, áltijd nieuwsgierig naar de beweegredenen van de ander. Je zou er iets van kunnen leren.
Want de bril die ik op heb, met de unieke krassen die mijn unieke leven heeft gegeven zien de wereld net wat anders dan die van jou, met jóúw unieke bril op je neus.
Hoe mooi is het om in het schijnsel van álle kleuren van de regenboog, álle krassen van álle brillen, te aanschouwen hoe een ander de wereld beleeft ?
Nu wil ik niet zeggen dat principes dan maar van de tafel geveegd moeten worden, principes zijn jouw waarden, en dan vooral de norm van die waarden. Want voor mij betekend veiligheid dat ik mag zeggen wat ik wil, en mag zijn wie ik echt ben. Maar voor jou zou veiligheid misschien inhouden dat je goede sloten op je deur hebt.
Nu zeg je misschien dat je dus zelf mag weten en beslissen, of je mensen die anders zijn dan jou, die anders denken en anders leven, mag uitschelden, buitensluiten, geweld aandoen of jouw versie hierop. Tja, dat mag.
En dáárom is pride (nog) nodig. Om te laten zien hoeveel kleuren en smaken er zijn. Op de hoop dat mensen misschien een beetje meer als filosofen kunnen denken. Een beetje vóór, een beetje tégen, maar altijd met respect voor de mening, de waarden en de normen van de ander.
Want je wil niet weten hoeveel leed er op de wereld is omdat mensen zich niet durven, mogen of kunnen uiten dankzij de mening van de ander. De haat, de vernedering en de buitensluiting niet kunnen verdragen. Mensen zijn groepsdieren. Mensen zijn afhankelijk van de ander. Afhankelijk van aandacht en erkenning. De social media is niet voor niets zo populair.
En mensen met minder psychologische flexibiliteit, wat de oorzaak daarvan ook is, vallen van de boot. Hoe erg vinden we het wel niet wanneer een jong iemand zich van het leven beroofd? Wat is (vaak) de oorzaak hiervan? Zou het buitensluiting, vernedering, haat, geweld kunnen zijn?
Wil je hier eens met mij over praten, wil je jouw psychologische flexibiliteit vergroten? Neem dan contact met mij op.