Januari 2012 is mijn moeder onverwachts overleden op 46 jarige leeftijd. En ze zou ook nog eens bijna oma worden voor het eerst (mijn broer en schoonzus kregen een kleine). Toen ik nog thuis woonde botste ik met haar we hadden vaak ruzie. Maar ik heb altijd van haar gehouden. Ik woonde net een jaar op mezelf toen ze overleed. Onze band was in dat jaar wel beter geworden. We konden nog wel eens mopperen maar nu had ik mijn huisje om me terug te trekken. Ik voel me soms zo verdrietig dat ik het maar een jaar "goed heb kunnen maken" voor mijn gevoel dan. Maar hoe kon ik weten dat ze zo jong zou overlijden. Ik had nog zoveel leuke dingen met haar willen ondernemen en haar gelukkig willen zien als oma. Ik heb nog wel een mooi gedicht voor haar geschreven toen ik uit huis was wat beschreef dat ik blij was met zo'n moeder. Ik had haar nooit laten vallen en zij mij niet. Maar soms knaagt schuldgevoel dat we vaak ruzie hadden toen ik nog thuis woonde. Moet ik me schuldig voelen??. Of moet ik blij zijn met dat jaartje dat ik op mezelf woonde en dat ze zo trots was op mij en mij weer als een vriendin ging zien. Graag jullie mening.
Cindy
> 2 jaar geleden
