soms zie ik het allemaal niet meer zitten

Ik ben 39 jaar en woon nu twee en half jaar samen maar voel me ontzettend eenzaam ook al ze thuis , we wonen letterlijk precies appart in mijn woning met haar zöontje van 6 die mij constant uitdaagt elke dag op nieuw ,, ik zou moeten gaan luisteren terwijl het mijn eigen eigendom is , alles wat ik had opgebouwd word stilaan af gebroken en dit kwetst mij want heb er twintig jaar voor gevochten voor wat ik nu heb , ben op mijn 18 j ziek geworden en niks dan zwarte sneeuw gezein en van liefde is er niet veel sprake meer , k HEB HAAR letterlijk uit de goot geholpen en nu duuwd zij en haar zoontje me de afgrond in ,
Ik heb op mijn 18j reuma gekregen en hoe moeilijk het ook is me er niet bij neerleggen dat ik dit mijn ganse leven moet volhouden
Terwijl haar er geen bal van aantrekt nooit is de vraag gaat het nooit nooit ik voel me opgesloten in het gevang maar das dan ook weer niet waar want daar heb je sociale kontakten en hier ist allemaal maar van 1 kant huishouden eten maken kleine van school halen en doen en als dan dank mag ik de was en de plas ook doen , soms zou ik echt liever in de gevangenis zitten daar praten ze tegen elkaar , en over haar verleden mag ik ook al niks weten dus weet ik bijna niks van haar dat ze haar zoontje door mij terug heeft en dit word ook niet echt mrt dank en nu heb ik er een lening bij genomen om extra kamer te maken voor de kleine ,ik moest nog 8 j afbetalen en nu terug twintig jaar , k moet naar de slaapkliniek en terug naar Leuven is want ga er onder door, als ze me gewoon eens knuffeltje en lief is tegen mij maar zelf dat is te veel na alles wat ik voor haar en voor haar zoontje want ze was nen alcoholieker en nen speedsnuiver allemaal mee geholpen om haar eraf te krijgen om haar zoontje terug bij haar en nu komen de feestdagen in de beurt en ik heb angsten ,weet er iemand raad wat ik moet doen want ik weet het niet , ik zit gonsgaande dagen hierbinnen met verschrekelijke pijn
Soms zie het allemaal niet meer zitten
Mvg filip