Een midlifecrisis gaat in de basis over existentiële leegte. Wie ben ik eigenlijk, waar word ik nou gelukkig van (want is dit alles wat er is?) en wat is de zin van het/mijn leven?
Het is belangrijk om bij die vragen stil te staan, en bij het gevoel van leegte en 'niet weten' wat dit oproept, in plaats van het te bedekken met spullen, eten, aankopen, lukrake levensbeslissingen etc.
Stilstaan bij de leegte, dus letterlijk in de impasse gaan zitten, is lastig omdat het vaak hopeloos voelt. maar dit is juist de weg er uit. Een gestalttherapeut kan je hierbij helpen.
Cognitieve therapie is vaak niet de aangewezen weg, omdat dit soort gevoelens niet te beredeneren zijn. Ze gaan in ieder geval niet weg door ze te beredeneren of door je gedrag aan te passen.
Gestalttherapie is de therapie van het contact, ook met jezelf. Daarom adviseer ik dit altijd bij existentiële problematiek.
Het is belangrijk om bij die vragen stil te staan, en bij het gevoel van leegte en 'niet weten' wat dit oproept, in plaats van het te bedekken met spullen, eten, aankopen, lukrake levensbeslissingen etc.
Stilstaan bij de leegte, dus letterlijk in de impasse gaan zitten, is lastig omdat het vaak hopeloos voelt. maar dit is juist de weg er uit. Een gestalttherapeut kan je hierbij helpen.
Cognitieve therapie is vaak niet de aangewezen weg, omdat dit soort gevoelens niet te beredeneren zijn. Ze gaan in ieder geval niet weg door ze te beredeneren of door je gedrag aan te passen.
Gestalttherapie is de therapie van het contact, ook met jezelf. Daarom adviseer ik dit altijd bij existentiële problematiek.
