Mijn hele leven al ben ik (vrouw van 62) uit mezelf erg teruggetrokken. Ik zet mezelf niet in het middelpunt, en dat vind ik wel ok.
Waar ik niet blij mee was, was dat ik mezelf zo druk maakte voor ontmoetingen in familieverband. Ik had altijd de indruk dat ze mij in een hoek drukten, dat ik niet meetelde.
Tijdens de therapie heb ik besloten dat ik dat niet langer wilde. Ik wilde hen niet meer die invloed op mij laten hebben. Hierover heb ik wat dingen gezegd tegen familieleden, één op één. En verder ben ik me minder gaan aantrekken van wat zij zeiden en deden.
Het kost me nog wel moeite, maar het lukt stapje voor stapje om meer te doen wat bij me past, en om daarover niet meer zoveel te piekeren.
Anoniem
> 2 jaar geleden
