Durf je eerlijk te zijn?

De vraag naar relatietherapie lijkt wel steeds meer te worden. Voor mijn gevoel en uit ervaring weet ik dat er het idee heerst dat de therapeut de problemen kan fixen. Een toverstokje noem ik het altijd. Een therapeut kan alleen maar patronen blootleggen en alternatieven onderzoeken.

Is er de wil om door te gaan? Is herstel mogelijk? Zo niet, wil je dan nog energie steken in het goed uit elkaar gaan?
Durf je daar eerlijk in te zijn?
De ervaring leert van niet. het is ook beangstigend om toe te geven dat er geen hoop meer is en de consequenties te dragen.

Is de therapie ook geslaagd als de uitkomst is dat ze uit elkaar gaan? Dat laatste is net zo belangrijk, want al die onverwerkte zaken neemt men mee een volgende relatie in. Want het gaat over de relatie onderling èn die met jezelf!