Regelmatig hoor ik in mijn praktijk dat clienten het verdriet van de ander 'er niet bij kunnen hebben' het verdriet van een ander gezinslid, of van opa en oma bijvoorbeeld. Begrijpelijk, zeker wanneer het verdriet zoveel pijn doet als bij het verlies van je eigen kind. Voor iedereen is de rol of betekenis van dat wat ze verloren zijn anders. Maar het verdriet wordt niet minder door vermijding of ontkenning, integendeel. Juist de onderdrukking kan zorgen voor het uitvergroten van emoties en het nog meer uit de weg gaan hiervan.
Samen het verlies erkennen, ieder vanuit zijn eigen rol of betekenis, kan helpen in het proces van het verlies. Het kan juist als steunend en helpend worden ervaren wanneer je het samen kan bespreken met elkaar. Op die manier worden de herinneringen aan de overledene, levend gehouden.
Samen het verlies erkennen, ieder vanuit zijn eigen rol of betekenis, kan helpen in het proces van het verlies. Het kan juist als steunend en helpend worden ervaren wanneer je het samen kan bespreken met elkaar. Op die manier worden de herinneringen aan de overledene, levend gehouden.
