Vechten om toch zonder vrouw tevreden te blijven

Ik probeer er het beste van te maken, 2 kinderen die bij moeder 50 km verderop wonen, werk fulltime en in het weekend de kids.

Vrienden contacten bijhouden is vermoeiend, aangezien die ook allemaal een gezin hebben en op afspraak kunnen.
Ik mis duidelijk iemand om mij heen, al jaren aan het daten, maar ik word er alleen maar eenzamer en ongelukkiger van.

Vrouwen vinden het prettig als een man open is, maar als het serieuzer wordt zien ze je meer als vriend.
Frustrerend, vermoeiend en ongelukkig is het gevolg, trek het mij telkens meer aan.

Hobbies en sport is een uitlaatklep, maar als je 's avonds weer op de bank zit en tot rust komt gaan die gedachtes weer opspelen.

Ik kan bijvoorbeeld ook geen vrouwelijke contacten onderhouden doordat ik constant verlatingsangst ervaar en zo ernaar verlang om het te laten werken waardoor ik mezelf niet meer ben.

Ik ben momenteel aan het vechten om toch zonder vrouw tevreden te blijven, maar het is lastig, ik heb meer nodig dan het alleen voor m'n kinderen het te doen.

En ja, ik weet dat er ergere dingen zijn, maar zo ervaar ik het helaas.