Getraumatiseerd, verwaarloosd, gepest..
Onwelkom omdat moeder er genoeg had, liefste zus verloren, zwaar trauma. Maar ik voel me niet zielig of slachtoffer Al zou ik ook liever een leuker verhaal hebben. Het is het verschil tussen mij en de meeste mensen. Mijn innerlijke zoektocht naar een hoger bestaan.. waar eenheid is en warmte en aandacht voor elkaar. In een wereld waar iedereen in oorlog is met zichzelf en elkaar.. te gevoelig voor al het leed om me heen, te eenzaam om het nog vol te houden. Te intelligent en oprecht voor de meesten. Mag je dat überhaupt van jezelf zeggen?
En ik ben niet perfect ook.. ik weet dat ik mijn lessen heb.. toch het verlangen naar mensen die meer hebben meegemaakt en meer zien en voelen en niet weren hoe daarmee om te gaan..
Zijn er meer die dit begrijpen en ook zo voelen en open kunnen staan voor anderen, voor echt contact en verbinding?
Een lieve groet
Anne