Sinds ik klein ben last van dwanggedachten

'vraag ik me nog steeds erg af of dit een klein trauma heeft opgelopen'

Het maakt niet uit welke naam het krijgt: als hrt over je grens is is het niet okay! Wat wie dan ook maar erover zegt. Jouw grenzen zijn jou grenzen. Ouders horen je veiligheid te bieden. Dat hebben ze duidelijk niet gedaan. Het is ook geen normaal gedrag. Als je in een veilig gezin woont waar de norm is dat je bijvoorbeeld zonder kleren aan mag lopen. Dan zou je even goed in dat veilige gezin mét kleren aan mogdn lopen. Als de deur niet op slot hoeft, zou hij even mgoed wél op slot mogen. Iemand preuts noemen omdat hij iets niet wil is en hem dwingen tot iets anders betekent dat je niet zijn grensen respecteerd. Deel het maar met je therapeut. Als je een goede hebt zal die hetzelfde zeggen. En anders mag je op zoek naar een nieuwe. Ouders kunnen fouten maken en niet alles is zwart eit. Je jan ouders hebben die zowel goede als slechte dingen hebben gedaan. Dat maakt het juist lastig. Want je wilt niet skecht denken over je ouders. Je schrijft soms in de tegenwoordige rijd. Woon je nog thuis? Ben je wel veilig? Laat je hulpverkener met je meedenken waar je het veiligst bent. Als dit nog aan de gang is: je hebt het recht nee te zeggen. Het maakt je niet preuts. Het maakt niet dat je je ouders afwijst. Hrt maakt slechts dat je dst niet wilt. En je mag gewoon de deur op slot doen van de wc/badkamer.

Hoi, ik heb soms ook dwanggedachten, mij valt op dat ik dit alleen heb ik tijden van veel stress. Ook die dwang om dingen te doen en deuntjes in mijn hoofd ken ik. Gelukkig heb ik het nu nog maar voor zeg maar 5%. Ik maakte soortgelijke ellende mee als jij.

Wat dapper dat je deze gevoelens en herinneringen deelt. Het kan erg verwarrend en pijnlijk zijn om met zulke intense emoties en gedachten om te gaan, en ik wil je geruststellen dat het helemaal oké is om deze ervaringen serieus te nemen.

Wat je beschrijft, kan inderdaad invloed hebben gehad op hoe je je nu voelt. Hoewel het misschien niet de enige oorzaak is van je dwanggedachten en emotionele schommelingen, kunnen de ervaringen die je hebt meegemaakt - zoals de situaties met je ouders - bijdragen aan gevoelens van schaamte, onveiligheid, en het gevoel dat je grenzen niet worden gerespecteerd.

Het is begrijpelijk dat je je schuldig voelt als je dit soort dingen over je ouders deelt, vooral als je van ze houdt en ze verder als goede ouders ziet. Maar het feit dat iets als pijnlijk of ongemakkelijk voor je was, is belangrijk en verdient aandacht, ongeacht de intentie van je ouders. Je gevoelens en ervaringen zijn echt en geldig, en ze kunnen een rol spelen in je huidige uitdagingen.

Het is ook mogelijk dat de onprettige situaties in je jeugd je het gevoel hebben gegeven dat je grenzen niet altijd worden gerespecteerd, wat kan bijdragen aan de dwangmatige gedachten en emoties die je nu ervaart. Grenzen en privacy zijn essentieel voor een gevoel van veiligheid, en het is begrijpelijk dat je deze behoefte ook nu nog hebt.

Ik wil je aanmoedigen om dit onderwerp met je behandelaar te bespreken. Het kan moeilijk zijn om deze gevoelens en herinneringen te verwoorden, maar je behandelaar kan je helpen om deze ervaringen te verwerken en de impact ervan op je huidige situatie te begrijpen. Samen kunnen jullie onderzoeken hoe deze ervaringen mogelijk hebben bijgedragen aan je dwangstoornis en emotionele schommelingen, en wat je nodig hebt om je veiliger en meer in balans te voelen.

Je bent al begonnen met het verkennen van deze gevoelens, wat een belangrijke stap is. Blijf jezelf de ruimte geven om te onderzoeken wat je hebt meegemaakt en hoe dat je nu beïnvloedt. Het is een proces, maar je bent op de goede weg.