Ik heb nog flashbacks van mijn jeugd. Mijn vader was een alcoholist en regelmatig sloeg mijn moeder, mijn oudere broertje en mij. Ik zie hem mijn moeder slaan en aan haar trekken, mijn broer slaan. Ik zie nog hoe we met z’n drieën wegrennen vanuit huis. Mijn moeder sliep regelmatig in ons kamer op de vloer in de slaapzak.
Mijn ouders gingen scheiden. Jaren later had ze een vriend. Opgegeven moment hij begon ons verbaal te mishandelen, kleineren. Was geen hulp qua instanties of überhaupt iemand, niemand om te kunnen vertellen, vragen om advies.
Mijn vader en mijn broer zijn overleden door de alcohol misbruik. Mijn vader voor de dood was erg ziek, geel/groen qua huidskleur. Mijn broer was ook geel en zat eruit als iemand anders. Hart, lever, nieren waren helemaal op.
In mijn familie werd nooit gepraat over emoties, gevoelens, problemen. Behalve dat alles moest binnen thuis blijven. Ik heb veel gehuild, in de kussens of als ik alleen thuis was. Elke vriend die ik had ging vreemd. Ik kon niemand vertrouwen. Nu als 40jarige vrouw, problemen met communicatie, niet kunnen omgaan met emoties en gevoelens.