Op 5 november 2020 ben ik in mijn beroep als sociotherapeut,aangevallen door n patient met een zelfgemaakt steekwapen.
Heb hierbij gevochten voor mijn leven waarbij totaal 4 slachtoffers zijn betrokken geweest.
Doordat een van mijn collega’s bovenop de dader/ patiënt is gesprongen met gevaar voor eigen leven. Leef ik nog.
Op exact 5 november 2022 steekt , precies 2 jaar later na mijn incident, steekt een patiënt met een mes, ook n sociotherapeut. Nu met de vreselijke gevolgen dat zij wordt doodgestoken!
Mijn PTSS uit zich op dit moment in alle hevigheid. Paniek, angsten, slecht slapen , eenzaamheid en ook kamp ik met een gebroken relatie en ‘gedwongen’ met pensioen.
Het strafproces is nog steeds niet afgehandeld. …….
De leegte, eenzaamheid, stress en geen zingeving in mijn huidig leven ervaar ik als zwaar en een sombere tijd. Het delen met vrienden valt mij op t moment ook zwaar.
Ik probeer het wel maar voel een grote behoefte naar een ander leven. Meer ontspanning, comfortabel en met weer een lach ! Ik doe mijn best. …..maar mis liefde, warmte en een arm om mij heen….