Wat mij verder ook stoort is het idee dat men zijn autisme zo goed kan maskeren dat het niet duidelijk is uit mijn eigen ervaring kan ik dit moeilijk geloven en ik ben "hoog functionerend."
Iemand gedachten hierover?
De laatste jaren is er sterk toegenomen aandacht voor het thema inclusiviteit. Voorheen lag de nadruk sterk op de beperkingen bij o.a. autisme, mede resulterend in uitsluiting, tegenwoordig ligt het accent veel meer op de kwaliteiten. Persoonlijk vind ik het een: 'hype', compensatiegedrag en ongemakkelijk. Vroeger was ik 'raar', dat ben ik gaan geloven... en nu ben ik 'uniek'. Toppie dat mensen (goedbedoeld) in mogelijkheden denken, maar sommigen! zien daardoor inderdaad de beperking(en) niet (voldoende) meer. Gevolg is dat een deel van de mensen te hoge eisen/verwachtingen van ons/de doelgroep kan hebben en inderdaad gaat 'pushen' (daar waar wij ook leven in een prestatiecultuur/maatschappij). De positieve stereotyperingen/vooroordelen welke zijn ontstaan komen bovenop de stapel negatieve. Er is wat mij betreft sprake van 'dubbele discriminatie'. Betreffende het maskeren... Veel mensen met autisme: maskeren/camoufleren, kopiëren, compenseren en 'pleasen' veelvuldig. Oefening baart kunst. Ik kan mij goed voorstellen dat het niet altijd (direct) duidelijk/merkbaar is.
Ik heb een relatie met een super lieve topman met autisme . Dat maskeren doet hij vooral bij mensen die er geen snars van snappen en gewoonweg geen benul hebben van autisme . Inderdaad de verwachtingen zijn vaak niet reeël. Mijn man heeft meer inlevingsvermogen dan de meeste “gewone “ mensen die ik ken, die kijken namelijk niet verder dan hun neus lang is en hebben nul zelf inzicht.
Dit is een verhaal uit het forum Autisme.
Lees meer verhalen over Autisme
Meer ondersteuning nodig?
Therapie bij Autisme
Op zoek naar tips?
Tips bij autisme