Hallo allen,
Ik ben bekend met angst/dwangstoornis.
In mijn jeugd (ik ben nu 22) een aantal psychologen bezocht, zonder succes (ik zat toen in de puberteit en was eigenwijs haha.)Waarschijnlijk had ik er daarom niet veel baat bij. Ik slik al jaren Escitalopram en hierdoor is de dwang gelukkig bijna helemaal afgenomen. Ik weet van mezelf dat ik best wel een hypochonder ben. Een aantal weken geleden heb ik door verschillende factoren veel stress gehad. (Tenminste meer dan normaal.) Toen ik een beetje tot rust was gekomen besloot ik met een vriendin even lekker wat te gaan drinken. Toen ging het mis. Ik kon me niet meer concentreren op ons gesprek en had moeite met stilzitten. Klachten werden steeds heftiger. Werd erg duizelig en had het gevoel dat ik flauw ging vallen. Voeten, handen en gezicht gingen tintelen, werd benauwd en had het gevoel dat ik moest overgeven. Mijn hart klopte ook als een gek. Toch maar even 112 laten bellen want ik wist niet goed wat er aan de hand was en ik maakte me erg veel zorgen. Toen de telefoniste hoorde wat mijn klachten waren zei ze dat het een hyperventilatie aanval was en dat hiervoor geen ambulance zou komen. Hier had ik zelf nog niet aan gedacht omdat ik nog nooit zo’n aanval had meegemaakt en ook niet het idee had dat ik heel oppervlakkig aan het ademhalen was. Uiteindelijk zwakte het af. Ik was helemaal kapot. Ik heb zolang ik mij kan herinneren al de angst om een ziekte op te lopen en dood te gaan. Sinds ik de hyperventilatie aanval heb gehad en heftige hartkloppingen heb gehad, ligt mijn focus (zonder dat ik het wil) hierop. Ik heb een jaar of 5 gerookt. In deze tijd had ik soms ook last van hartkloppingen/hoge hartslag. Ik dacht dat het roken er ook deels mee te maken had. Hier ben ik dan nu ook, wel met vallen en opstaan, mee gestopt. Toch voelde ik laatst weer iets en sloeg de paniek weer toe. De angst voor een hartaanval is nu heel groot. Ik voel gedurende de dag steken in de borststreek die soms uitstralen naar mijn linkerarm. Ook heb ik regelmatig een beklemmend gevoel in hetzelfde gebied. Hoe meer ik er mee bezig ben, hoe erger het wordt. Ik sport regelmatig en dan heb ik er minder last van. Ik ben dan helemaal gefocust op het sporten, totdat ik weer iets voel en daar vervolgens over na ga denken. Het is een vicieuze cirkel. Ik heb inmiddels meerdere hyperventilatie aanvallen gehad sinds de eerste. In bepaalde (sociale) situaties ben ik ontzettend bang een hyperventilatie aanval te krijgen en je raadt het al, dan krijg ik m ook.
Het is zelfs zo ernstig, dat ik op dit moment niet in staat ben om te werken en hier baal ik heel erg van. Binnenkort een afspraak bij een psycholoog en ben in de tussentijd veel bezig met Mindfullness en het lezen van boeken. “Stilte. Hoe je je angst en paniek voor altijd kunt stoppen” van Johan Deen is trouwens echt een aanrader voor mensen die kampen met angsten. Een heel verhelderend boek!
Zijn er mensen die hetzelfde (hebben) ervaren? Hoe gaan jullie hiermee om?
Groetjes, J
Ik ben bekend met angst/dwangstoornis.
In mijn jeugd (ik ben nu 22) een aantal psychologen bezocht, zonder succes (ik zat toen in de puberteit en was eigenwijs haha.)Waarschijnlijk had ik er daarom niet veel baat bij. Ik slik al jaren Escitalopram en hierdoor is de dwang gelukkig bijna helemaal afgenomen. Ik weet van mezelf dat ik best wel een hypochonder ben. Een aantal weken geleden heb ik door verschillende factoren veel stress gehad. (Tenminste meer dan normaal.) Toen ik een beetje tot rust was gekomen besloot ik met een vriendin even lekker wat te gaan drinken. Toen ging het mis. Ik kon me niet meer concentreren op ons gesprek en had moeite met stilzitten. Klachten werden steeds heftiger. Werd erg duizelig en had het gevoel dat ik flauw ging vallen. Voeten, handen en gezicht gingen tintelen, werd benauwd en had het gevoel dat ik moest overgeven. Mijn hart klopte ook als een gek. Toch maar even 112 laten bellen want ik wist niet goed wat er aan de hand was en ik maakte me erg veel zorgen. Toen de telefoniste hoorde wat mijn klachten waren zei ze dat het een hyperventilatie aanval was en dat hiervoor geen ambulance zou komen. Hier had ik zelf nog niet aan gedacht omdat ik nog nooit zo’n aanval had meegemaakt en ook niet het idee had dat ik heel oppervlakkig aan het ademhalen was. Uiteindelijk zwakte het af. Ik was helemaal kapot. Ik heb zolang ik mij kan herinneren al de angst om een ziekte op te lopen en dood te gaan. Sinds ik de hyperventilatie aanval heb gehad en heftige hartkloppingen heb gehad, ligt mijn focus (zonder dat ik het wil) hierop. Ik heb een jaar of 5 gerookt. In deze tijd had ik soms ook last van hartkloppingen/hoge hartslag. Ik dacht dat het roken er ook deels mee te maken had. Hier ben ik dan nu ook, wel met vallen en opstaan, mee gestopt. Toch voelde ik laatst weer iets en sloeg de paniek weer toe. De angst voor een hartaanval is nu heel groot. Ik voel gedurende de dag steken in de borststreek die soms uitstralen naar mijn linkerarm. Ook heb ik regelmatig een beklemmend gevoel in hetzelfde gebied. Hoe meer ik er mee bezig ben, hoe erger het wordt. Ik sport regelmatig en dan heb ik er minder last van. Ik ben dan helemaal gefocust op het sporten, totdat ik weer iets voel en daar vervolgens over na ga denken. Het is een vicieuze cirkel. Ik heb inmiddels meerdere hyperventilatie aanvallen gehad sinds de eerste. In bepaalde (sociale) situaties ben ik ontzettend bang een hyperventilatie aanval te krijgen en je raadt het al, dan krijg ik m ook.
Het is zelfs zo ernstig, dat ik op dit moment niet in staat ben om te werken en hier baal ik heel erg van. Binnenkort een afspraak bij een psycholoog en ben in de tussentijd veel bezig met Mindfullness en het lezen van boeken. “Stilte. Hoe je je angst en paniek voor altijd kunt stoppen” van Johan Deen is trouwens echt een aanrader voor mensen die kampen met angsten. Een heel verhelderend boek!
Zijn er mensen die hetzelfde (hebben) ervaren? Hoe gaan jullie hiermee om?
Groetjes, J
J
06-03-2024
