We vitten continu op elkaar om alles en om niets. Zitten vaak niet op 1 lijn m.b.t. opvoeding.
Ze heeft naar veel ellende eindelijk gepraat met hierover en besloten het een kans te geven
Ik heb echt alles gegeven en opeens barste de bom, terwijl we naar mijn mening in een lift zaten. Zeker niet super, maar er was progressie.
Dus ik heb in theorie aan een dood paard liggen trekken. Ze bekend wel dat in de periode niet alles slecht was of fake en ook goede en mooie momenten waren.
Hierdoor Ben ik er eindelijk erachter gekomen naar veel ellende, piekeren dat wij elkaar uit het oog verloren zijn in het proces. Ik vermoed dat ik destijds een midlife crisis had/heb of iig grote interne struggles; is dit waarvoor ik het allemaal doe? Is dit wel gezond? Is dit het leven? Wat wil ik? Etc etc. Echter lijkt mijn toekomstige ex vrouw dit nu te ervaren, daardoor heeft ze de wil niet meer om door te vechten.
Er is nog niet getekend, maar ergens heb ik het gevoel dat zij nu een beslissing heeft gemaakt van basis op emotie / klachten / irritaties etc. Omdat er nog wel iets van liefde is, waar ze op dit moment niet bij kan door de omstandigheden., wat vanzelf sprekend is.
Ik heb echt geen idee wat ik moet doen. Ik hoop alleen dat ze geen beslissing maakt waar ze later spijt van krijgt.