Van de hel naar herstellen...zonder af te tellen.

Excuses voor de spelfouten. Ik had de tekst wat beter moeten controleren.

Ik herken nagenoeg alles wat je benoemt, met name de extreme overprikkeling, hersenmist, dwangmatig piekeren en bij mij extreme hoofdpijn zijn dagelijkse kost.

Verder wandel ik ook veel, en zoek wat afleiding met lezen/puzzelen/muziek etc.

Welke AD gebruik jij? En wat bedoel je met professionele dagbesteding met lotgenoten? Dit forum, of zit je bij een speciale groep of iets dergelijks?

Succes met deze hel in elk geval, komt uiteindelijk weer goed zegt men….

Adrenaline junkie... stond altijd aan. Heftig werk, hard sporten en in de vakanties nog meer sporten. Gevolg altijd aan staan. Het lichaam en geest kent alleen die toestand. Rust, yoga en rust.. het lichaam moet hieraan wennen. Het is niet altijd actie of gevaar. Stresssysteem moet hier aan wennen.

Voel mij ook eenzaam omdat ik zoals velen de energie vaak ontbeer om iets te ondernemen.

Ben erg benieuwd ook naar die burnout lotgenoten groep waar jij t over hebt. Lijkt mij ook erg fijn. Dankjewel voor je bijdrage, we komen uit deze hel. Vast en zeker !!!!

Hoi Cactus,

Het is alsof ik mijn eigen verhaal terug lees, ik ben ook in mei uitgevallen, vervolgens samen met een psycholoog best ver weer gekomen en uiteindelijk begin dit jaar vanwege omstandigheden enorm gezakt met alles wat je beschrijft van dien. Ik ben erg benieuwd wat voor begeleiding je krijgt en wat voor soort therapie. Ik ben afgelopen maandag beginnen aan citolapram aangezien ik de laatste 2 weken steeds vaker somberheid ervaarde en ik op sommige momenten niet tot minder kon genieten (iets was ik daarvoor nog wel heel sterk kon en goed kon oproepen), ik heb nu angst om depressief te worden en rare gedachtes te krijgen, ik ben en heb het nog niet maar heb wel paar slechte momenten achter de rug afgelopen tijden. Ik twijfel toch om met de citolapram weer te stoppen, ik reageer enorm heftig op de bijwerkingen (ik ben ook zeer gevoelig en gebruik nooit medicatie of dergelijke, als ik het wel al deed was een halve paracetamol al voldoende voor mij vroeger), spanningen angsten en alle andere bijwerkingen zijn enorm aanwezig evenals de slapeloosheid waar ik al aan leed de laatste weken. Benieuwd naar jouw traject!

Gr

Goedemorgen allen,

Arjan, Ik slik behalve Lorenzepam ook
Duloxetine als AD. 2x 30 mg per dag.

De Dagbesteding (heet ADB) gaat van Parnassia uit. 6 tot 8 weken, 2x per week, bij elkaar met lotgenoten en enkele begeleiders. Geeft inzicht, ergens ook ontspanning, maar ook confronterend.
Ik ervaar het als prettig. Het doorbreekt de eenzaamheid en de daaraan gekoppelde angst.

Het ADB is een vervolg op het IBT uit Zaandam die me 6 weken goed hebben ondersteund vanaf het moment dat ik brak en niet meer verder wilde leven.

Beide instanties zijn dus crisisbegeleiding.
Over een week of 5 stopt de ADB voor mij. Langer kan ook niet. Ondertussen wel in behandeling bij een psycholoog en iemand die lichaamsbewustziijn coach.

Zodra de ADB afgerond is of stopt dan denk ik erover om gebruikt te maken van Reakt. Dat zijn centra waar je onder de mensen bent en kan tekenen, schilderen, muziek maken, filmpje kijken, zwemmen, enz. Wat je eigenlijk wilt. Ik ga volgende week bellen/horen hoe rustig het daar is en of ik me met een paar anderen bv af kan zonderen om rustig te tekenen of iets in alle rust te doen.



Dat voorkomt eenzaamheid en het eeuwige gepieker (door de cortisol weliswaar). Aanspraak en afleiding kan daar zeker gegeven worden.

Hi Eric,
Dat op adrenaline leven is zo herkenbaar.
Duiken (ook buiten NL), (ver) motorrijden, (verre) reizen, voormalige oorlogsgebieden in Europa bezoeken.

Nooit ook halve kracht werken of leven.
Altijd boven in willen zitten, omdat het kon en omdat ik zelf wou.

Daardoor is de innerlijke dimmer vastgelopen. Waarbij de onrust in het verleden me/ons overal bracht, daar staat het opgebrande lijf nu nog van in de overdrive. Maar dan in overprikkelde, ontregelde en uitgeputte toestand.

Covid was het laatste scheutje water in de bekende emmer.

Check voor de ADB en Reakt het antwoord dat ik naar Arjan had gestuurd.

Ook jij veel sterkte. Het komt goed. Bijna 20 jaar geleden was ik ook goed hersteld na een zware burnout. Dat gaat nu ook wel lukken ondanks dat het allemachtig zwaar is.
tof werk als zzp'r...Eruit halen wat erin zit.

Welke professionele dagbesteding heb je dan En waar ?

Hi A,
Zie de antwoorden op je vraag ik de vorige reacties in dit verhaal.

Gaat om ADB en Reakt. ADB is crisisbegeleiding van 6 tot 8 weken.
Reakt is een instantie waaraan dagbesteding is verbonden.

Dan kun je bv alvast wennen om in de maatschappij terug te keren, maar ook zeker om met mensen of gelijkgestemden aldaar in kontakt te komen. Er zijn best veel opties bij hun. Tekenen, schaken, muziek maken, wandelen, enz.

Ik lees zojuist een stukje op site : kak, ik heb een burnout.

307: Waarom je niet altijd naar je lichaam moet luisteren (en rusten soms eng kan zijn)

Fijn om te lezen !! Mijn aandacht wil ik t liefst richten op kwalitatief rusten, rusten en rusten !! Veel te weinig aandacht aan besteed. Now is the time...

Hoi Cactus,
Alles heel herkenbaar. Ik zit al 1,5 jaar in burnout. Hele forse spierspanning en veel pijnklachten. Pijn in kaken, nek, schouders en rug. Slecht slapen etc. Sta ook de hele dag aan terwijl ik toch echt rustig aan doe. Veel wandelen, beetje lezen, boodschap doen, koken. Heel veel thuis want, zoals jij zo treffend schreef, daar is het veilig en geen prikkels. Als er iemand op bezoek komt ben ik daarna weer doodmoe. Ik zeg altijd: ik heb nu geen leven om straks weer een leven te hebben. Maar het is idd een zware beproeving, her gaat bij mij ook heel traag. Mijn 1e terugval al achter de rug.
Maar kan nog wel genieten van kleine dingen, bv fietstochtje met mijn man, terrasje pakken etc. Maar je moet jezelf voortdurend begrenzen, dat ben ik zoooo zat, nog afgezien van de pijn door spierspanning waar ik elke dag mee moet dealen....
Geloof houden dat ik werk aan herstel en beter word houdt mij op de been. Zit nu in ieder geval niet meer in een neerwaartse spiraal en snap nu hoe mijn lijf werkt.
C.

Hoi cactus
Vraagje
Hoe bevallen jouw. De medicijnen? Last van bijwerkingen?
Hoe weet je trouwens zo zeker dat je weer hersteld?
Groet
Eddy

Hi Eddy,
Ik slik 2x 30 mg duloxetine en Loranzepam tegen de scherpere randjes bij de sterke overprikkeling.

De burnout waar ik nu in verkeer is de derde keer. Van de vorige 2 goed hersteld. Bij de allereerste keer dacht ik nooit (meer) te herstellen. Zo akelig, zo mensonterend. En toch ging het over.

Ook deze x gaat het voorbij. Wanneer? Geen idee. Half jaar nog? Een jaar? Niet aftellen is m'n devies. En soms zijn de dagen inktzwart. Laat daar geen twijfel over zijn.

Dezelfde valkuilen waadoor ik hier in terecht ben gekomen na het herstel dichtstorten. Er zal meer rust moeten komen, vaker down to earth, meer naar mijn lijf luisteren.

Hoi Eddy,
Verder geen vervelende bijwerkingen van de medicijnen. Door de Loranzepam heb ik een redelijk goede nachtrust.

Groet,

Cactus

Ik heb ook inktzwarte dagen..zenuwstelsel over de zeik..voelt alsof het nooit overgaat.
Wat een hel. Kan wel janken, schreeuwen.
Zit ook wel te denken aan medicijnen ter ondersteuning. Zit er zeven maanden in.
Geen gevoel van vooruitgang
Au

Cactus wat merk jij van de anti dep. Waar helpt het bij?
Groet
Eddy

Hoi Eddy,
Duloxetine 30 mg van het merk Pensa.

Het bevordert de heropname van serotonine. Het stofje in/voor de hersenen waar we ons prettig bij voelen.

Ik merkte toen echt wel verschil dat ik er toen 'vrediger' van werd. Meer de oude ik.

Anderzijds kan ik sinds die burnout niet meer zonder. Tig keer geprobeerd af te bouwen. Maar er is met die BO toen iets beschadigd, maar ik kan er prima mee leven het te moeten slikken.

Het was verstandiger geweest als ik destijds gelijk was begonnen met het slikken ipv ertegen te vechten dat ik geen burnout had. Wellicht dat dat een fysiologisch proces voorgoed ontregeld heeft.

Na de BO van toen gewoon weer de energieke enthousiaste oude ik geworden.

Eddy,
De anti-depressiva gaf toen ook wat energie. Een boostertje naar herstel.

Cactus helpt het tegen onrust of ook andere dingen?
Wel bizar dat je nu. Je derde burnout hebt. Ik heb nu mijn tweede. Had het liever bij een gehouden. Zit 22 jaar tussen..
Eerste zonder medicijnen doorheen gekomen. Nu ben ik bang dat het een te zware is. Klotezooi.

Groet eddy

Hi Eddy,
De eerste BO kwam na een paar jaar 'gewoon' doorwerken met de ziekte van Pfeiffer en lekkende darmen. Eigen bedrijfje, huis gekocht en doorbijten maar. Met sporten vroeger ook zo vaak af moeten zien, dus nu ook niet bij de pakken neerzitten. En nog eens veel werk verzetten ook nog. Herstellen komt vanzelf wel. Tuurlijk....

Dan is op een gegeven moment de koek op. Ben van alledrie de klachten goed hersteld, hoewel ik bepaalde voeding beter achterwege kan laten.

De tweede burnout was 4 jaar later tijdens een pittige scheiding. Die duurde een maand of vijf en ook daar goed van hersteld. Deze was veel minder heftig dan de eerste keer. Noem het maar de light-versie. Maar echt wel uitgeput.

Inmiddels had ik wel door welke signalen of alarmbellen af gingen als ik weer teveel hooi op de vork nam. Met name kwamen de geluiden dan harder binnen en wist ik bijtijds op de rem te trappen.

Deze keer is de BO anders. Althans de eerste waarschuwingen waren sowieso anders. Zeker geen overprikkeling van geluiden. 6 Weken covid gehad en kreeg daarna vreemde onherkenbare klachten.
Het werk stapelde zich op en ik maakte vele uren. Ik hou van mijn werk. En dat ging eigenlijk best ok. Maar de vage klachten namen in 2.5 maand rap toe. Hartkloppingen en een heel raar huilerig gevoel in rug en benen. Ik dacht dat het nog met long-covid te maken had.

Want immers kwamen er geen geluiden of prikkels hard binnen. Ik werd toch slapper en slapper. En toen was weer de koek weer op. Pas nadat ik noodgedwongen gestopt was met werken kwamen 2 weken later de prikkels wél keihard binnen. Ik begreep wel dat het een BO was, maar die extreme overprikkeling was voor mij nieuw. Het 'aanstaan' dus. En dan nog de uitputting die daar uit voortkomt.

Dezelfde hel als bij de eerste BO, maar ik wordt nu meer op het zenuwstelsel gepakt. Voel me veel kwetsbaarder, fragieler, jankeriger en vaker verdrietig dan de eerste 2 BO's. Voel me afwezig in de buitenwereld. Vaak ook angstig, haast neurotisch. Toch veel minder zware en doffe hoofdpijnen dan de eerste x.
Ieder geluid komt vaak hard binnen en sommige momenten ook weer niet. Vaker wel dan niet trouwens.

Verder een prima leven voor deze BO. Echter de signalen van de BO onderschat en altijd aangestaan met werk, duiken, motorrijden, fotograferen, reizen, enz.

3x Is scheepsrecht. Jezus, hoe stom kon ik toch wezen. ;-) Na mijn herstel moeten er structureel dingen gaan veranderen in mijn leven. Vaker down to earth. Weer aandacht krijgen voor het kleine. Balans. Vaker genieten van de eenvoudige dingen. Meer berusting.

Over een tijdje hoop ik een soort plan te maken over hoe mijn weken eruit gaan zien. Of maanden eigenlijk. Vaker naar de sauna, langer met de hond in de natuur wandelen, langer op een terras aan zee blijven hangen. Meer quality-time zonder adrenaline-pieken. Meer musea bezoeken, lol in het eenvoudige vinden,
meer grenzen stellen en vaker socializen.

Dat moet lukken met een waakzame vernieuwde instelling.

Natuur en de zee is wel lekker
Ik heb dat niet echt in de buurt..
Hoe lang duurde de eerste burnout.
Ik heb trouwens ook die angsten en totaal uit balans zijn. Ook neurotisch. Zit ook te denken aan medicijnen..
Snap niet hoe je in de ellende kan terecht komen.bij mij langzaam ontstaan vanuit prive situatie en na stoppen met alcohol.
Nu lijkt het wel alsof je er nooit meer uit komt.
Wat een rotgevoel als je lichaam de regie over heeft genomen.
Ik vind het zo onrechtvaardig in mijn geval. Ik stond altijd klaar voor iedereen.wat een enge ziekte. Ben zo bang cactus.

Cactus.
Moet jij alles alleen doen of heb je ook e n partner?
Voel je je niet enorm eenzaam? Wanhopig?
Wanneer de keuze gemaakt voor anti dep?
Of gebruikte je die al?
Wanneer merkte jij met je eerste burnout herstel?
Wat voelde je. Merk je dan de eigen persoon in rust weer terugkeren?
Hoe voelt zoiets? Ben zo benieuwd? Ik droom van dat moment.
Al ben ik als de dood dat dat moment er niet meer van gaat komen.

Hoi Cactus,

jij schrijft :

"Over een tijdje hoop ik een soort plan te maken over hoe mijn weken eruit gaan zien. Of maanden eigenlijk. Vaker naar de sauna, langer met de hond in de natuur wandelen, langer op een terras aan zee blijven hangen. Meer quality-time zonder adrenaline-pieken. Meer musea bezoeken, lol in het eenvoudige vinden,
meer grenzen stellen en vaker socializen."

Hahahaha... Dit stukje heb ik bijna één op één in een ACT training geschreven. Over hoe mijn leven er uit gaat zien. vooral die opmerking "langer ergens te blijven, langer te genieten en écht te genieten van waar je bent. Zonder op zoek te zijn naar alweer de volgende adrenaline stoot..

Rust in mijn donder, ademhalen en om je heen kijken. NU leven .... zin in !!

All the best

@cactus herken jij ook de schokjes in het middenrif?

Helpt de anti dep ook tegen de aanstand?
Cactus

Hebben jullie ook wel.eens last van een benauwd en beklemmend gevoel, alsof je niet door kunt ademen?

Cactus hoe was je eerste burnout. Kun je daar meer over vertellen. Die was zo mensonterend zoals je zelf al benoemde.
Welke klachten en hoe verliep het herstel?

Hi allemaal,

De eerste burnout heeft een jaar geduurd. Toen was ik enorm uitgeput met doffe hoofd-en aangezichtspijnen. Continú rugklachten, duizelingen en steken linksonder in de buik en lies.
Wazig zien, geestelijk gemangeld, labiel, huilerig en paniekaanvallen.

Hele kleine stukjes wandelen. 100 meter was al ver! Het concentratievermogen en de energie van een krop verlepte sla.

Na zo'n driekwart jaar kon ik wat meer. Verder wandelen, beetje tv kijken, kleine klusjes in huis, meer ruimte tussen de oren.

Een paar maanden daarvoor met therapie en antidepressieva gestart.
Maar bij teveel inspanning (niet dat dat heel veel was) weer rerugval met paniekaanvallen (en dat verdomde gevoel van uitzichtloosheid).

De eerste voorzichtige vorm van herstel was dat ik scherper begin te zien en daarom gelukkig veel kon lezen, waardoor de slaap ook beter werd.

Opvallend waren de laaste drie maanden de BO. Toen ging het herstel vrij vlot. Beetje fietsen, Playstation, heel veel lezen, Tv kijken, enz. De luiken in mijn hoofd gingen toen open. Er waaide weer wat wind tussen de oren.

Vanaf toen weer voorzichtig begonnen met werken en merkte na een paar maanden dat dat goed ging. De malaise was voorbij. Wat ik nog wel een tijd heb gehad waren metname koude voeten en lichte angst in drukke ruimtes.

De BO die ik nu onderga is toch anders.
Iedere dag sta ik 'aan'. bij het opstaan.
Angstig, zwaar overprikkeld en emotioneel, slap, futloos, trillende handen, enz. Deze verschijnselen putten het grote lijf uit.

Dan helpt praten, wandelen, mindfulness, ontspanningsoefeningen, meditatie.
De Loranzempam haalt de scherpe randjes van de emoties af. Dit middel inmiddels wel afgebouwd naar 'slechts' een halve pil per dag, dus nog maar 1/3 van wat het eerst was.

Voor het slapen gaan 2 supplement-pillen innemen waar ik redelijk goed van slaap.

Wel weer voorzichtig met autorijden begonnen en...dat gaat eigenlijk wel. Verder binnenkort starten met acupuntuur en reeds naar een coach die voor ontspanning zorgt en me daar ook in traint.

De BO maakt me een ander mens. Zowel geestelijk als fysiek. Maar....hoe zwaar en vertwijfelend het ook is...het gaat over.
Voor nu: Uitzingen, uithuilen, uitrusten, uithijgen, uitpiekeren, uitzitten.

En er ook aan werken. 2x per dag wandelen. (Is echt niet ver hoor), coaching krijgen, begeleiding en sowieso een beetje onder de mensen blijven. Alles met low-impacht. Hele kleine bezigheden in huis om me het gevoel toch ergens van nut te zijn.

Soms de vaatwasser legen en vullen. Een andere dag de airfryer schoonmaken. Weer een andere dag wat onkruid uit de tuin halen. Of op een andere dag met een stofdoek over de vensterbanken.

Activiteiten die je normaal op 1 dag doet en nu over 2 weken moet uitsmeren. So be it.

Tijd...tijd...tijd....Het lijf vraagt...nee sterker nog....eist rust van ons. En dat heeft het ook wel verdiend blijkbaar.

Hoi Eddy,
De antidepressieva helpt om een wat betere stemming en wat meer energie te krijgen.

De Lorazepam helpt goed tegen de angst en overprikkeling.

Groetjes en sterkte!

Bedankt voor je uitleg cactus.
Heb jij nu ook dat je constant aan staat?
Helpt de ad daar tegen als een soort van bèta blocker?
Ik zit er aan te denken om ook ad te nemen. Ik kom maar niet uit die aanstand.
Waarom duurt dat zo lang. Er zou allang cortisol uitputting moeten zijn. Dit is zo slecht voor een mens.
Ik ben zo op. Loop alleen maar te adrenaline rush ademhalen lijkt het wel. Heel spaarzaam normaal. Ben al 8 maanden bezig. Ik ben kapot
Misschien met ad sneller herstel. Geen idee

Waar doe je de proffessonele dagbesteding¿

Hi,

Ik zit er nu 2j. En 10maanden in.
Duurt lang slik nu 1 jaar citalopram 5 mg soms iets meer.. kan veel meer.. maar gevoeligheid voor licht schermen en drukkere plekken blijven en voel ik nog in me lijf. Veel last van spierspanning met name rug nek schouders.. vaak hoofdpijn duizeligheid.. soms.kort het gevoel mijn bewustzijn te verliezen wcht 2sec en dan gaat het over.. soms branderig gevoel door.mijn spieren.. lichtelijke vedrietig gevoel zenuwachtig of hele.lichte angst.. het duurt lang ook kan ik meer dan toen ik plotseling b.o ging en niks meer kon. Hoelang gaat dit nog duren. En komt het wel nog goed met het overactieve brein? Of is er voor altijd iets overactief strks in je systeem. Ben niet meer die fitte snelle rennende persoon die alles kon. Rennen lukt ook nog niet echt met die.duizelingen.. hopelijk komt et ooit goed.

Gr s