Maar hoe verder ik kom, hoe meer ik me realiseer dat ik eigenlijk helemaal niet meer terug wil naar die 40 uur.
Ik ben alleen wel alleenstaand, op zoek naar een nieuwe huurwoning (was tijdelijk bij ouders) en heb eigenlijk zoveel mogelijk inkomen nodig, met als gevolg dat iedereen het idee van parttime werken (4 dagen - 32 uur) me ook uit mijn hoofd probeert te praten... zucht
Ik zie het zelf positiever: met minder inkomen ga ik dus minder luxe leven, kan ik huur- en zorgtoeslag aanvragen, wat ik met fulltime werken allemaal misloop. Ik heb een goed betaalde kantoorbaan, die 4 dagen werken verdient misschien net zoveel als iemand in een winkel die 5 dagen werkt en die redt het toch ook?!
Nu ik herstellende ben, wil ik gewoon leven en genieten van het leven en niet als een robot 40 uur per week naar werk. Ik moet nog zeker 30 jaar werken, het idee dat ik dat fulltime moet gaan doen maakt me gelijk depressief. Niet omdat ik mijn werk niet leuk vind, maar er ook nog meer op de wereld is dan alleen werken.
Wie kan me adviseren? Mijn niet-burnies omgeving snapt er helemaal geen reed van.
kan weer ongeveerd 30 uur