Ik weet even niet wat ik met mijn zoon moet

Mijn ene zoon fietst nu zelf en mijn andere zit achterop in het stoeltje.

De oudste die heeft ook achterop gezeten en ik fietste regelmatig met hem naar de supermarkt net als met mijn jongste.

De oudste die vond het geweldig om achterop te zitten na het boodschappen doen en dat had ik door dus een voorzichtige halfvolle rugzak werdt een volle rugzak op mijn rug. Hij zat super krap maar ik was trots en ik wist dat hij het leuk vindt.

Hij kon echt geen kant op met de rugzak bewegend tegen zijn gezicht. Ik zat goed op mijn zadel dus voor mij geen hinder en zijn rug stijf tegen de rugleuning en blij zijn.

Toen hij te groot werdt, dacht ik: nu kan je zelf fietsen en dit is typisch iets van kinderen. Lekker speels , spannend gevoel, niks mis met een blij kind.

Met mijn andere zoon fiets ik nu ook en mijn oudste zoon wil nu iedere keer mee op zijn eigen fiets als ik boodschappen doe. Toen dacht ik: wow ik dacht dat jij die tijd gehad had en nu kwam zijn gevoel terug in de vorm van observeren van zijn broertje die het gelukkig ook niet erg vindt met rugzak. Niet zo erg dat hij gaat zitten achterop alsof hij verliefd is. Had de oudste wel.

Toen hij gister naar me toe kwam zei hij: ik wou dat ik achterop had gezeten. Waarom dan? Ik mis krap zitten. Hoe bedoel je krap zitten? Dat u begint met fietsen en dat de rugzak vol zit. Aaah dus je mist dat krappe gevoel? Ja en dan wachten tot het groen licht wordt en dan zie ik het voorvak tegen me aan komen.En zit je broertje blij? Ja een beetje.

Wat moet ik met hem als hij dat zo graag wilt? Ik zag de schaamte en de frustratie.

moet ik een kinderpsycholoog raadplegen om hem te helpen?

Graag zie ik ook andere eigenaardige dingen van kinderen.

Groetjes
Eva