Vakantie

Ik ben vorig jaar aan het begin van mijn burn-out toch op vakantie gegaan, al zei mijn eigen gevoel dat het slimmer was om dit niet te doen.

Ik ben toen 8 dagen naar de Spaanse kust geweest, waar het 38 graden en hoge luchtvochtigheid was, en overal om me heen een enorme drukte.

Ik ben nog nooit zo blij geweest dat ik weer naar huis mocht, veel te veel prikkels voor mij destijds.

Dus als je ook last hebt van overprikkeling, zou ik specifiek naar iets zoeken waar je echt tot rust komt (kalme omgeving, fijne natuur, etc)…

Hoi Eric,

Ik ben een halfjaar na het uitvallen op vakantie gegaan naar een hele fijne en rustige plek. Het heeft mij erg goed gedaan om lekker in de natuur te zijn en binnen mijn eigen grenzen een beetje te wandelen en zwemmen zonder (sociale) druk van buitenaf. Mijn partner houdt ook erg van rust dus dat scheelt wel. Nou moet ik zeggen dat het niet perfect was, de klachten die je thuis hebt heb je daar nog steeds, alleen is het fijn om vooral de overprikkeling tegen te gaan in een rustige omgeving en het voelt toch ook een beetje alsof je even uit het 'proces' stapt en weer een beetje gewoon kan leven. De reis was wel een hele kluif, dat kostte mij veel meer energie dan normaal. En ook de eerste twee dagen was het even wennen om in een nieuwe omgeving te zijn omdat mijn huis tijdens de burnout een beetje de 'veilige zone' is geworden. Dat zal je denk ik wel herkennen.

Ben je alleen? Heb je een partner of familie / kennis die mee kan? Ik denk dat het wel fijn is om samen met iemand te gaan. En zoals A. hierboven dus ook al zegt: zoek een rustige plek. Een natuurhuisje in Nederland is misschien een goede optie. Niet te ver van huis dus dan zal de vermoeidheid van de reis ook meevallen hopelijk.

Sterkte!

Goedemorgen Eric,

Ik heb in een andere "vakantiepost" ook gereageerd.
Ik zag heel erg tegen de vakantie op. Maar uiteindelijk viel het 1000% mee en was de vakantie heerlijk. Ik zorgde er wel voor zoals hier ook al aangegeven, dat ik niet giga veel triggers had.

Ik heb zelf geen BO, maar wel al veel jaren last van angst/spanningen/paniek.

Ik denk dat om het even op 1 hoop te gooien, het belangrijk is om de oorzaak aan te pakken. Waarom heeft de ene persoon het wel, en de andere het niet in exact dezelfde situatie? Het ligt dus niet aan de situaties zelf, maar aan hoe je ermee omgaat.

En nog een dooddoener qua gezegde.
"Een mens lijdt het meest van het lijden dat hij vreest".. Deze is m.i. enorm waar.
We maken onszelf vooral heel gek. Toch iets waar we hier met zijn allen enorm goed in zijn 😁

Thanks allemaal voor de reacties.

Het gaat om een verre reis naar Vietnam & Cambodja voor 3 weken. Daar gaan we om de zoveel dagen verkassen naar een andere plek. Deze reis stond al geboekt. Het is met mijn ouders, zusje en zwager. Overdag kan ik gewoon in het hotel blijven met 1 van mijn ouders hebben we afgesproken.

Maar ik begin er toch wel gespannen voor te raken voel ik. Mijn therapeut zegt dat het goed is voor nieuwe ervaringen. Mijn psycholoog als psychiater zeggen dat het goed is dat ik ga. En de arbo-arts ook.

Ik weet nu niet of het de angst is die tegen me praat. Of dat het echt zo is dat het geen goed idee is. Ik vind het moeilijk.

Begin dit jaar tijdens mijn BO al ben ik een week naar Oostenrijk geweest met mijn familie. Mijn familie ging skiën en ik bleef in het huisje. Wel uiteten geweest ‘s avonds en een aantal dagen buiten de deur wezen lunchen. Dat ging goed. We zijn toen met de auto gegaan. Ik heb zelf toen niet gereden. En ik nam iedere avond een halve oxazepam. Die gaan nu ook weer mee.